მომდევნო დღეები იუნგიმ ჯიმინთან გაატარა და სულ გადაავიწყდა თეჰიონი, რომელიც მალე უნდა ჩამოსულიყო.
"უკვე გადიხარ?"
იუნგი მოსასხამს ისხამდა, როცა ჯიმინმა მხრებზე შემოჰხვია მკლავები და მინის თმაში ჩარგო ცხვირი.
"კი, თეჰიონი მალე დაბრუნდება, ბინა მოსაწასრეგიბელია".
"დახმარება ხომ არ გჭირდება ?"
თმას გაუხახუნა ცხვირი ჯიმინმა.
იუნგი მისკენ შეტრიალდა, ნაზად და სწრაფად აკოცა ბაგეებზე.
"არა, ყველაფერს მე მივხედავ, გმადლობ შემოთავაზებისათვის".
გაუღიმა, ჩაცმა დაასრულა და კარებისკენ წავიდა, ფეხსაცმელი რომ ჩაეცვა.
ჯიმინმა გამოაცილა და სახლის კარიდან ხელი ღიმილით დაუქნია.
იუნგი ბინაში მივიდა თუ არა თეჰიონის ზარმაც არ დააყოვნა, უფროსმა სწრაფად აიღო ტელეფონი და სანამ დაილაპარაკებდა ხმა ჩახველებით ჩაიწმიბდა.
"გისმენ ?"
თეჰიონს ხმა მერე მხრიდან მალევე მოისმა.
ამჯერად ბიჭი იუნგის რაღაცას სთხოვდა და საშინლად დაძაბული და ნერვიული ხმა ჰქონდა.
"არ იქნება პრობლემა, კიდევ ერთ შენნაირს, როგორმე გავუძლებ.
მაგაზე არ ინერვიულო, ჩამოდით და სხვგან გადავიდეთ, ეს ბინა ცოტა არ იყოს მოუხერხებელია".
უპასუხა ინგიმ ღიმილით, აღელვებულ ბიჭს.
თეჰიონის გახარებულმა ხმამ, იუნგის ტელეფონის შორს დაკავება აიძულა.
საბოლოოდ ბიჭმა მადლობთ დაკიდა ყურმილი.
იუნგიმ ჩაიცინა და ტელეფონი მაგიდაზე დადო.
მეგობარი, ჰმ ?
"როგორც ჩანს ხვალისთვის უნდა მოვემზადო".
ხვნეშა დასცდა იუნგის.
მაგრამ ამას ერთი დადებითი მხარეც ჰქონდა, ბინის მილაგება არ სჭირდებოდა, რადგან როცა თეჰიონი ჩამოვიდოდა ისინი სხვაგან გადავიდნენ, მაშინვე.
იუნგიმ ბევრგან გადარეკა, კარგი ადგილი რომ ეპოვნა მათთვის და რამდენიმე ადგილი შეარჩია.
შემდეგ თეჰიონთან ერთად აარჩევდა სად წასულიყვნენ.
