My Only Exception (Tantum mea series #1)

Chapter 27

***

I woke up when I felt the heat on my face. I groan and slowly open my eyes at napapikit ulit ng tumama sa mukha ko ang sinag ng araw.

Gumalaw ako at akmang babangon, when a large arm was wrapped around my waist, I could feel his hot breath on my neck. I turned around to face him and was gritted by his angelic face that was peacefully sleeping.

Tinitigan ko ang mukha niya at unti-unting napangiti nang maalala ang ginawa namin kagabi, we made love. Hindi ko din napigilan mahiya sa ginawa namin kagabi pero wala akong pinagsisihan.

Kahit anong kapa ko sa sarili ko kung may pagsisi 'man akong nararamdaman ay wala talaga.

Masaya ako na sa kaniya ko binigay ang pinakainiingatan ko. Hindi ko pa sinasabi sa kaniya kung aalis ako o hindi dahil natatakot ako.

Hindi ko din alam kung bakit hindi ko masabi-sabi sa kaniya 'yon, basta't merong parte sa akin na nagsasabi na huwag kong sabihin sa kaniya.

Hindi ko namalayan na sa sobrang lalim ng iniisip ko may kumabig sa akin bigla sa isang mainit na yakap. Gulat na naptingin ako kay Adi at nakita ko ang sigla sa mukha niya.

Sobrang lawak ng ngiti niya at kulang na lang ay mapunit ang labi niya sa kakangiti ng malawak. Nakita ko ang pagmamahal at kapilyuhan sa asul niyang mata kaya namula ako.

Mas lalong lumaki ang ngiti niya ng makita ang pamumula ko bago tumawa ng mahina. Sinamaan ko naman siya ng tingin bago hinampas ng mahina. Tawa-tawa naman siya at hinigpitan lalo ang yakap sa akin na akala mo ay mawawala ako sa kanya.

"Good morning, love." Malambing na bati niya kaya napangiti ako at binati din siya.

Kumalas ako sa yakap niya at umupo. Namula ako ng wala pala akong suot sa ilalim ng kumot, tinignan ko si Adi at mas lalong namula ng makitang wala din siyang suot na kahit anong saplot kaya mabilis kong tinakpan ng kumot ang katawan naming dalawa.

Narinig ko siyang tumatawa kaya mas pinangingkitan ko siya ng tingin. Nagpipigil naman siya ng tawa habang umuupo. Hinalikan niya ako sa labi at tumayo kaya umiwas ako ng tingin para hindi ko makita ang nasa pagitan ng hita niya.

I heard him chuckle, but I still didn't look at him.

"Love, you have already seen it. No need to be shy." Pilyong sabi niya.

"Adiel." I warned. Tumawa naman siya kaya bumuntong hininga ako.

I gathered the blanket around my body and stood up, but I sat down suddenly when I felt the pain in between my thighs. 

Napaawang ang labi ko bago ko tinikom agad. I just realized that he's huge, so I wouldn't be surprised if the effect was too much pain on me. But, still, it hurts!

 Pag-angat ko ng tingin ay bumungad sa akin ang nag aalalang mukha ni Adi.

"H-hey love. Does it hurt? I think it hurts." Nag aalalang sabi niya kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"You think?!"Bulyaw ko sa kaniya. Napakamot naman siya sa batok n'ya bago ngumiti ng inosente sa akin.

Buong araw n'ya akong inasikaso dahil hindi ako maka-tayo. Sinasamaan ko din siya ng tingin pag nakikita kong tumatawa siya pag napapaupo ako sa sakit sa pagitan ng hita ko.

Sumunod na araw, sa awa ng diyos ay maayos naman ang pakiramdam ko at nakaka-tayo na din. Gutso pa ngang humirit ni Adi ng isa pero sinamaan ko lang siya ng tingin kaya natahimik siya agad.

Habang kumakain ng almusal biglang tumunog ang doorbell sa condo niya kaya nagkatinginan kaming dalawa. Tumayo si Adi kaya nag patuloy ako sa pagkain.

Maya-maya ay rinig ko ang pagsarado ng pinto at naramdaman ko ang presensya ni Adi sa likod ko kaya lumingon ako sa kaniya. Nakita ko ang hawak hawak niyang invitation kaya kumunot noo ako.