The Choice He Made (COMPLETED)

Chapter 36

Familiar sound snapped me out of my dreamless nap, again. Kagayang kagaya ito noong nakaraan kung saan ako nawalan ng malay at nagising na lang sa hospital. This time though ay wala akong naririnig na mga boses. Last time, I could hear Bea, Gian ang Kath but this time, only the sound of a heart monitor can be heard. Wala rin sina Mama at Papa. I don’t know how long I’ve been sleeping. My mind was still haywire and did not seem to function. But when it did, unang pumasok sa isip ko ang baby ko. 

My heart started to pound. Sa pag panic ko ay siya rin ang pag bilis ng tunog mula sa monitor. My senses function at naramdaman kong parang hindi ko pa maigalaw ang ibang parte ng katawan ko, especially sa bandang tiyan. Sa pag ingay ng monitor ay siya rin ang pagdating ng isang doctor sa tabi ko. My eyes immediately find a woman doctor. She smiled at me pero hindi ko iyon mapagtuunan ng pansin. 

“Ang baby ko?” I asked, panicking. 

She smiled back. She was about to answer when Mama emerged inside the room. Nakasout siya ng asul na hospital suit kagaya ng sa doctor. 

“Thank god you're awake!” emotional niyang sabi. 

Dumapo ang mata ko kay mama ng hindi ako sinagot ng doctora. “Mama, yong anak ko?” 

She smiled. “Nasa nursery pa. Baka dalhin din dito, anak.” 

I sighed at that. I calmed myself hearing that my baby is ok. Maraming ginagawang procedure ang doctor at mga nurses sa akin. They monitor my blood pressure at kung ano ano pa. Hindi rin nagtagal si Mama sa recovery room at pinalabas din. I couldn’t wait to meet my baby. Sa pagiging balisa kanina ay hindi ko naitanong kong babae ba o lalaki ang anak ko.  

I feel like time was cruel dahil feel ko ang tagal ng oras. Pero my agony didn’t last long though dahil agad ding ipinatabi sa akin ng mga nurse ang baby ko. Nawala lahat ng paghihirap ko the moment I heard the baby’s voice. And then I almost cried when I saw her face. My baby is a girl. She cried when the nurse put her beside me but stopped when she felt me, when she heard my voice. I couldn’t keep my eyes away from her. Tinulungan akong alalayan ng mga nurse to breastfeed her. We stayed in recovery room for two hours at inilipat din kami sa isang room. Naroon na sina Mama, Papa, Lolo, Viya, Mila, Pablo at Aling Merna ng ilipat ako ng mga nurse. There were three guards at the door, standing still. 

Nang iwan kami ng mga nurse ay agad na kinuha ni Mama ang baby ko at kinarga ito. Pinagkaguluhan siya nina Viya at Mila na lahat gustong maging ninang nito. 

“Are you ok?” tanong bigla ni Pablo sa akin. 

I smiled at him. Hindi na nagsalita. Lumapit si Papa sa akin saka ako niyakap. He’s getting emotional. Tumawa ako. 

“Papa, bakit ka naluluha?” Hindi niya ako sinagot. Ngumiti siya sa akin at saka ginulo lang ang buhok ko. 

“Anong name ng baby mo, Rea?” 

Napabaling ako ay Viya na karga karga na ang anak ako. 

“Azrelle Clayne,” I said. 

I noticed that both Mama and Papa seemed silent. Hinayaan ko sila dahil naisip kong baka emotional lang dahil sa baby. Sinakop din ng isip ko kung ano ang dadalhing apelyido ng baby ko. But then, I wouldn’t let her carry the Silvano. Kinasusuklaman ko sila kaya hinding hindi ako papayag. I will make my baby carry my surname ‘Dela Viga’ instead of that vile surname. 

Hindi rin nagtagal ang mga bisita namin dahil masyado kaming crowded. Hindi crowded dahil maliit ang room. Lolo got a private room at malaki naman yon. Kaya lang ay masyadong maraming bisita na hindi pinahintulutan ng doctor ang ganon. Kahit gusto ko man silang manatili ay masyadong maraming tao sa loob. Bilin din naman ng doctor na e limit ang encounter sa amin ng baby ko. They understand that kaya hindi sila nagtagal at umalis din. Viya was sad about that but I assured her she can visit again. Doon lang siya natuwa nang sabihin ko yon. Parang siya ang nanganak at ayaw pang ibigay kay Mama si Baby Azrelle nang hingin ito ni Mama. Si Mila ang nahihiya para dito at sinusuway.