The Choice He Made (COMPLETED)

Wakas

After being bitter for five years, never did I expect na hahantong pa ako sa sitwasyong ito. I never thought na makikita ko pa si Leo noong umalis ako. I never thought na mako-complete pa ang family na gusto ko. Pero tadhana nga naman. Those thoughts happened today. It feels surreal. It made me scared just thinking these thoughts are finally happening now.

Nabaling ako sa katabi ko nang humagikhik ito. “Ma’am your so beautiful. Kahit walang makeup ay umaapaw pa rin ang ganda mo,” puri ng makeup artist na kinuha ni Mama. “I’m sure malalaglag ang panga ng groom mamaya pagkakita sayo."  Tumawa lang ako. Kahit naman nong hindi pa kami kasal ay palaging nalalaglag ang panga non.

Napabaling din kami sa pintuan nang pumasok si Rael.

“Why are you here? You should not be here.” Si Azrelle sa medyo mataray na boses. Nasa katabing vanity table siya at minimake up-an din. Si Rael ay dapat nasa kay Leo dahil dinadamitan din sila.

“Baby, why are you here, hmm?” tanong ko din. Binaliwala niya si Azrelle at saka dumeretso sa akin.

“Mommy, dad want me to check on you. Baka daw tumakas ka.” Sumimangot siya. “You’re not doing it, right...Mommy?”

Tumawa ulit ako. “Of course, baby. Why would I do that? “ Niyakap ko siya. I sighed as memory attacked me. Those memory kung saan siya na kidnap. Grabi ang kaba ko nong gabing yon.

I could still remember kung paano kami lahat balisa ng magtagal sina Leo. Pinauwi ni Tita ang ibang bisita na hindi nila kamag-anak. Naiwan ang mga relative nila. Una ay guluhan sila kung bakit biglang natapos na lang ang party ng wala sa oras. Hindi pa nila alam ang pagkawala ni Rael. Pero dahil sa balisa kaming tatlo, they got curious kaya nagtanong sila. Ang mama ni Lucio ay may hinala na dahil nandon siya noong tinanong ko si Tita tungkol kay Rael pero nalaman lang niya ang totoong nangyari nang sabihin ni Tita sa kanilang nawawala si Azrael. Yong mga lalaking pinsan si Leo ay gustong sumunod pero hindi macontanct ang umalis. Pati si papa na kasama nila ay hindi rin macontact.

Hindi matahan tahan ang luha ko dahil sa takot, kaba, pangamba na baka kung ano ang nangyari kay Rael sa araw na yon. Pinatulog ko si Azrelle ng mag eight at wala parin sila. Hindi ko sinabi sa kanya ang nangyayari kahit panay ang tanong niya kung nasaan daw ang dad niya at si Rael. Sinasabi ko na lang na may pinuntahan sila.

“Mama, wala parin sila?” umiiyak kong tanong pagkababa ko. Kakatulog lang ni Azrelle at iniwan ko siya.

“Wala pa anak. I’m trying to call your papa pero hindi siya macontact. Walang ma contact sa kanila." Nanginginig ang boses ni Mama.

Walang antok ang dumapo sa akin. Si Tita Sam ay nakatulog sa living area kakahintay din sa kanila. Ang mga pinsan ni Leo ay may nakatulog din at may kagaya ko ding hindi dinadapuan ng antok.

“Are you ok? Matulog ka muna.” Si Lucio ng makita ako. Kagagaling lang niya sa labas para makibalita pero wala rin siyang nakuha. Hindi ma contact ang mga pumunta.

“Hindi na," pagod kong sagot. Ramdam ko ang pamamaga ng mata ko.

He sighed. Wala rin siyang nagawa nang tumanggi ako. It was when the clock struck at two in the morning nang dumating sila. Karga ni Leo si Rael na hindi ko alam kong tulog o ano.

Bumuhos ang luha ko pagkakita ko sa kanila. Agad akong lumapit.

“Is he alright?” Nanginginig kong tanong. Paano kasi ay hindi ko alam kong tulog ba ang anak ko o ano.

Leo nodded. Pumungay ang mata niya habang nakadungaw sa akin. “He’s sleeping. Why are you still awake?” paos niyang tanong.

Marami ang lumapit sa amin. Nagising na din ang mga tulog kanina. Mabuti at si Tito at Papa ang kumausap sa mga tanong nila.