The Choice He Made (COMPLETED)

Chapter 5

I couldn’t understand Leo. What is he doing? Why did he buy things but at the end hindi rin kukunin? Binili ba niya tapos ibinigay din sa akin.. ganun? Damn him!

“Leo, bakit hindi mo nga itinabi yong pinamili mo? At bakit hindi mo kinuha ang bayad ko?” inis kong tanong. Nakasunod lang ako sa kanya habang naglalakad siya patungong  parking lot. 

My groceries are already in his car. Bigla siyang tumigil ng nasa tapat na kami ng kotse niya. He then turned to me with smirked on his face. “So, natatandaan mo lang ang pangalan ko kapag annoyed ka, huh?” Umawang ang labi ko sa mga pinagsasabi nito. 

“I’m serious Leo. Why didn’t you get my money?” 

Umiling lang siya. “Ahh you only remember my name when your serious then, Reany?” Umabante siya sa akin kaya kinabahan ako. Napaatras ako bigla. But then, he suddenly grabbed me and the next thing I know nakasandal na ako sa kotse niya. He’s both hands on my sides preventing me to get out of his cage. 

“How old are you?” nakatungo niyang tanong dahilan ng paglapit medyo ng mukha niya sa akin. 

I slit my eyes. “Why do you care? And hell.. will you please get out of me? I could smell your breath sa lapit ng mukha mo."

Umiling ulit siya. “Not until you answer me.”

The hell is wrong with this man? He’s near presence is suffocating for the reason I don’t want to recognize. So, to avoid this awkward situation, I kicked him hard on his foot.  And since he is wearing shoes, he barely felt the pain. Mas lalo pang lumapit ang mukha niya dahil sa pagsipa ko dito.   

“Alright … I’m eighteen you jerk!” Tumawa siya. 

“Good to know. I thought you're still a minor,” he said as he smirked. Walang hiya talaga.

“At bakit? Hindi ba same age lang naman tayo? Don’t tell me you're already thirty? Tas college kapa?” tumatawa kong sabi, intending to insult him. Tinanggal niya ang kamay niya sa magkabila ko kaya malaya akong nakalayo sa kanya. 

“I’m twenty-one… ready to mingle." Nangunot ang noo ko. Tinatanong ko ba? Paki ko kung gusto niyang mag-mingle? 

After ng nakakainis na pinagsasabi ni Leo. Pinapasok niya ako sa kotse niya. I don’t want to, but my groceries are inside his car. He didn’t let me have it. Ihahatid daw niya ako sa bahay and so I should just get in to his damn car. Akala ko diretso sa bahay ang punta namin. Pero hindi. Pumunta kami sa isang restaurant dahil gutom daw siya.

“Wala akong pera pangkain dito,” rekalamo ko. Anong gusto niyang mangyari? Tumunganga sa kanya habang kumakain siya?

Pero hindi niya ako pinakinggan at omorder na ito. I shot him a glare pag-alis ng waiter na kumuha ng order niya. Inis akong tumahimik. I thought siya lang ang omorder. Pero nanlaki lang ang mata ko ng may pagkaing nai-serve sa akin. 

“So, since your twenty-one… anong year level kana? Third year? Fourth?” tanong ko ng masayang kumakain. He munched his food before he answered me. 

“Curious are we now?” may panunuya nitong sabi. I glared at him. Buti pa nga at kinakausap ko ito. Kung hindi lang ako thankful, hindi ko ito kakausapin. “I’m graduating student, Reany.” paos niyang sinabi.

Nakatitig ako sa kanya pero napatungo ako bigla sa pagkain ko. I swallowed hard as I feel the effect of how he called my name. Why so serious Leo?  Hindi na ako nagsalita ulit hanggang sa matapos kaming kumain. He gets the bill at nang makuha niya, akala ko babayaran na niya. Pero kinabahan ako ng bigla siyang tumingin sa akin as if he's waiting for my share bill. Napalunok ako. Ako siguro ang magbabayad nong kinain ko. Bigla na lang akong pinawisan. Ang mahal pa naman ng bayaran sa restaurant na ito.