𝑰 𝒅𝒂𝒔𝒉𝒖𝒓𝒊 𝒊𝒎 𝒆̈𝒔𝒉𝒕𝒆̈ 𝑽𝒂𝒎𝒑𝒊𝒓𝒆̈!

Capitolo 4

Kamila's POV

«Ç'kemi?» habitem kur shikoj Demonin ne këmb.
«Po ti??»  i përgjigjem si è habitur dhe ai qesh.
«Pse? Të mori malli?» qesh nëpër dhemb. «Aspak. Doja vetëm të dija se çne këtu?» «Pse? Tani nuk lejohet të vi dhe un?» «E them nga mosha.» «Pamja të gënjen, dhe kam gënjyer dhe këta këtu. Nuk është fundi i botës. Forza. Gëzohu se do me kesh dhe mua këtu.» «Ç'kemi zemër!» Iridesa me përqafon. «Hei. Ç'kemi. Por vëllai yt do rri vërtet në shkollë?» ajo qesh dhe e përqafon. «Po po.
E po të kemi një mashkull që na mbaron apo jo? Do Jet hata fare.» è shikoj nga koka të këmbët.
«Mjafton të mbaj duart në vendin e tyre dhe jam dakort...»
«Aman. Nuk jam ai lloj mashkulli, pa merak.»
Iridesa i jep një të puthur tek faqja dhe qesh. «Mh, mos ma merr per keq, por duket më mirë vëllai im sesa ai Roberti yt.»
«EH, normale, është vëllai yt. Por un dua Robertin.» vemi në klas duke qeshur.
Orët ikin.
Me ne fund dalim në pushim... Marr telefonin per te parë nëse Roberti është përgjigjur. Dhe në fakt, po.

“𝐶̧'𝑘𝑒𝑚𝑖 𝑧𝑒𝑚𝑒̈𝑟. 𝑆𝑖 𝑡𝑒̈ 𝑘𝑎𝑚? 𝐶̧' 𝑓𝑎𝑟𝑒 𝑡ℎ𝑜𝑛𝑒̈ 𝑚𝑒̈𝑠𝑖𝑚𝑒𝑡? 𝐶̧𝑑𝑜 𝑔𝑗𝑒̈ 𝑚𝑖𝑟𝑒̈?
𝑆ℎ𝑖𝑘𝑜 𝑑𝑜 𝑟𝑟𝑖 𝑘𝑒̈𝑡𝑢 𝑔𝑎𝑡𝑖 𝑛𝑗𝑒̈ 𝑚𝑢𝑎𝑗. 𝐸 𝑑𝑖 𝑛𝑢𝑘 𝑑𝑢ℎ𝑒𝑡 𝑝𝑜𝑟 𝑘𝑒̈𝑠ℎ𝑡𝑢, 𝑟𝑎𝑚 𝑑𝑎𝑘𝑜𝑟𝑡 𝑝𝑒𝑟 𝑑𝑗𝑒𝑚𝑡𝑒̈. 𝑇𝑒̈ 𝑑𝑢𝑎 𝑓𝑙𝑜𝑟𝑖 💝”

«Flori?!  Me ka thirrur gjithmonë me emër tjetër!!» è marr në telefon por nuk e hap. Ku e provoj përsëri, më vjen një mesazh tjetër nga ai.

“𝑁𝑢𝑘 𝑝𝑒̈𝑟𝑔𝑗𝑖𝑔𝑗𝑒𝑚 𝑑𝑜𝑡. 𝑇𝑒̈ 𝑑𝑢𝑎.”

“𝑁𝑒̈ 𝑟𝑟𝑒𝑔𝑢𝑙𝑙. 𝑁𝑢𝑘 𝑝𝑜 𝑡𝑒̈ 𝑏𝑒𝑧𝑑𝑖𝑠 𝑚𝑒.. 𝑃𝑜𝑟 𝑚𝑒 𝑚𝑒𝑟𝑟 𝑛𝑒̈ 𝑡𝑒𝑙𝑒𝑓𝑜𝑛 𝑚𝑒 𝑉𝑜𝑛. 𝐷𝑢𝑎 𝑡𝑒̈ 𝑡𝑒̈ 𝑑𝑒̈𝑔𝑗𝑜𝑗 𝑧𝑒̈𝑟𝑖𝑛. 𝑇𝑒̈ 𝑑𝑢𝑎 𝑣𝑜𝑔𝑒̈𝑙𝑢𝑠ℎ𝑖 𝑖𝑚”

“𝑀𝑜𝑠 𝑚𝑒 𝑡ℎ𝑖𝑟𝑟 “𝑉𝑜𝑔𝑒̈𝑙𝑢𝑠ℎ”  𝑃𝑎𝑐𝑖𝑚.”

«Do i kaloj.» trëmbem kur dëgjoj Demonin afër meje. «Dreqin! Nga mbive!?» ai qesh dhe më merr telefonin nga duart.
«Nuk ja vlen te duash dike qe sillet në këtë mënyrë.» «Ai më do un e dua... Jemi në harmoni. Kaq.» «Nuk thash gjë. Thjesht po të them që nuk ja vlen. Mund të të bëj një pyetje? Sa vjeç difernc keni?» me shikon me intensitet.
«Kater. Pse?»
«Jo pyes. Sa vjeç është?»
«Janë pyetje shumë personale.»
«Nuk po të pyes se sa e ke numrin e gjoksit... Por moshën e tij.» me shikon duke qeshur dhe un skuqem e gjitha.
«Shejtan!!»
«E di. Atëherë?» shfry me inat dhe përgjigjem. «Njëzetë e tetë.» me shikon me kuriozitet.
«Dhe ti ke njëzet e pesë?»
«Ti nga e di?» habitem.
«Iridesa. Shiko, ja nisëm me kemb të keqe. Si thua te jemi miq?» me zgjat dorën duke qeshur dhe un po ashtu.
«Damon. Por shqiptohet Demon. Jam tridhjetë vjeç. Gëzohem.»

«Kamila gëzohem.» Kur nuk bën si Playboy është një yll i vërtet.. Por dhe si playboy është mahnitës.

«Shiko, sonte do ket një fest në shtëpinë time... Do vish?»
«Iridesa nuk ka then gjë.» përsëris duke qeshur. «Dhe të tut i njoh mirë, nuk i kanë qejf festat.» ai qesh me të madhe dhe më vjen afër sa më bllokon me shpatulla pas murit.
«Un jetoj vetëm sheqerk, dhe më se normale që mund të bëj ç'farëdolloj festë që dua.»
«Ahh.. Ok. Do të vi.» duke qeshur më puth tek faqja dhe ikën. Në ato çaste, ndjej zemrën që po më rreh shumë.

Pse jam kaq nervoze?
𝑷𝒐 𝒔𝒆 𝒕𝒆̈ 𝒑𝒆̈𝒍𝒒𝒆𝒏.
Po t'i kush dreqin je?
𝑵𝒅𝒆̈𝒓𝒈𝒋𝒆𝒈𝒋𝒆𝒋𝒂 𝒋𝒐𝒕𝒆. 𝒁𝒆𝒎𝒆̈𝒓.
Nuk më pëlqen aspak!! Zot!
𝑶𝒔𝒆 𝒏𝒅𝒐𝒔𝒉𝒕𝒂 𝒑𝒂𝒌.