«Mund ta di se pse e bëre? Pse i fike emocionet?» Damon më shikon serioz. Dhëmbët è vampirit i ka jasht dhe i duken shumë mirë. Qënka i bukur kështu. «Është diçka që duhet Ta kisha bërë më kohë...por prita. I kisha shpresat se mos më dilje para një ditë. Dhe më dole. Doja të të shikoja vetëm një çast. Por nuk e prisja që të më fitoje përsëri zemrën. Kjo është e shkuara. Tani jam ky dhe ndihem vërtet mirë.» i ferkoi krahun por ai nuk lëviz një muskul. «Uroj që Drita të ket më fat se un.»
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Sun's POV
«Më falë? T'i do qe te jemi te mira? Të paskan ber lavazho trurit.» «Jo Night. Aspak. Vetëm se vajta në një qendër tregtare, për të bler rrobat. Dhe pash disa vajza që po qeshnin, gëzonin. Një jetë më se normale.» i afrohem avash por ajo me shikon me inat. «Jeta e mirë, nuk bën për njerëz si ne!» Largohet nga un sikur nuk më njeh. «Mendo pak, si do ishte po të mos ishim këto që jemi sot?» «Do vuanim! Ja "ç'farë.» «Ti mendon se kam qen kjo që kam që e vogël? Jo! Aspak! Me trasformoi djali që dua! Ose ai që doja. Dhe që me tradhtoi keq. Në moshën katërmbëdhjetë vjeçe, isha një vajzë si gjith të tjerët. Me syze, me pake fjalë, nuk është se isha një yll i vërtetë. Kur u lidha me këtë djalin. Ky ishte i bukur, me bënte per te qeshur. Kalonim kohë bashk dhe të tilla gjëra si këto.» Night ulët afër një dritare dhe me shikon serioze.
«Një natë... Me tha që të vija me të në një festë. Pranova se e doja. Dihet,Dashuria të verbon U vesha sa më bukur mundesha. Një mikja ime me thoshte që të mos i zija besën atij, por tashmë isha brenda koke e këmbë. Tek festa ç'do gjë po shkonte siç duhet. Derisa djali që doja, me kërkon ta shoqëroja në një dhomë. Kisha dëgjuar që në këto festa ndodhin nga të gjitha llojet. Por se prisja kurr që do më kishte ndodhur edhe mua. Pranoj të vete me të. Hym në një dhomë dhe me pas ai e mbyll. “Më kërkon se; ç'farë dëshirë kam. Edhe un i them... Ate që dua, që të rrija me të. Trupin nuk e komandoja dot. Sikur fjalët mua më dilnin pa kontroll. Nejse. Fillon të më zhveshi... Por nuk po hy ne detaje. Duke më puthur gushen, me kafshon. Kur u mundova ta shtyja larg nga vetja, nuk kisha forca. Dhe duke par nga gjithë gjaku që kishte pirë, me bie të fikët. Të nesërmen kur ngrihem, e shiko veten vetëm shenja...»
Night shikon dritën e hënës dhe me pas me shikon mua.
«Kishte abuzuar me mua dhe bashk me miqt e tij.» «O Zot! Por? Ku është tani?» me dyert para gojës e pyes e tmerruar. «E vrava. E vrava me duart e mia! Ditën tjetër shkova tek shtëpia e tij. E shikoj nga jasht dritares duke qeshur me miqt e tij dhe duke treguar se ç'farë me bën mua. Nuk durova dot me dhe në vend të hyja si njeri normale, shkelmoj derën. Ata u tremben. Gjë që me beri te gëzohem. Edhe pse njeri prej tyre ishte vampire dhe të tjerët njerëz.»
Night me shikon duke qeshur. Zbret nga dritarja dhe përfundon në rrugë. Un e ndjek nga pas. «Po me pas?» «T'i vrisja ishte një kënaqësi e madhe, miqtë e tij. Kështu hoqa qafe edhe atë. Kështu u betova që nuk do leja askënd që të ndryshonte më! Dhe kjo jam un. Kështu që nuk kam ndërmend të heq dor. Kaq.» «Nuk është nevoja të ndryshosh. Vetëm të mos te lëndohet më askush.» «Kamila?»«Damon? Ku është?» «Damon nuk do qe të flasi per momentin. Por un dua të flas më ty Night.» Night rrotullom sytë sikur nuk interesohet aspak. «Më thuaj ç'farë do !» Kamila buzëqesh.
«Dua vetëm të jemi mike. Nuk dua të kem frikë nga ty.» «Ke gabuar person moj vajz. Je me fat që nuk dua të të vras,se per sot jam e ngopur.» Night largohet nga vendi dhe jemi përsëri nga fillimi.
«Do të jen të dy nga e se mirës, mos u shqetëso!»
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Kalojnë disa muaj. Kush i numëroi... Damon dhe Night, janë larguar që të dy nga qyteti. Nuk e din nga janë, nuk e di nëse janë akoma gjall, di vetëm,qe me ka marr malli.
«Erdha un.» Iridesa dhe Kamila nuk kanë kujtime të këtyre dyve. Night i fshiu kujtesën të dyjave. Asnjëra nuk mban mënd asgjë. Sikur nuk ka ndodhur asgjë. Dhe un jam dëshmitare. «Ç'kemi. Atëherë dalim? Shopping!» Dalim xhiro të dyja dhe vemi në qendër tregtare. Kur vemi për të paguar... «Paguaj un mos shqetëso.» Kamila nuk gjen dot portofolin. «Po kërkon këtë zemër?» ngri në vend kur dëgjoi zërin. Kamila kthehet menjëherë. «Është portofoli im. Faleminderit.» Damon qesh dhe i jep portofolin. Kamila paguan dhe largohemi nga vendi. Përjashta nga dyqani Damon ndal Kamilen. «Nëse do të më falënderosh, pse nuk del me mua?» «Kështu jemi baraz.» «Në rregull. Un jam Kamila. T'i?» «Damon.» Damon dhe Kamila largohen avash. «Por ç'farë dreqin?»
«Na e kishte qejfi të ktheheshim. Por kujtesa nuk e din a do ja kthejmë. Ç'kemi Sunny. Me mban mend?» Night è Damon u kthyen e përqafoj duke qar. «Nuk do largohesh me!!» «Nuk è di. Haha por nejse. Vem ham diçka bashk.» përgjigjem duke buzëqeshur.
