𝑰 𝒅𝒂𝒔𝒉𝒖𝒓𝒊 𝒊𝒎 𝒆̈𝒔𝒉𝒕𝒆̈ 𝑽𝒂𝒎𝒑𝒊𝒓𝒆̈!

Capitolo 19

Kamila's POV

«E dija që kjo ditë do vinte!»
«Shiko, mund të them vetëm që duhet...» Damon shfryn i mërzitur. «Në rregull. Duhet ta mbash mend, që të kam thënë që kam qenë vampire. T'i nuk the gjë. Duke parë që më doje. Por kur më kapi uroja papritur. Normale që ty nuk mund të të bëja asgjë. Kështu u largova nga t'i. Por prindërit e tut, më dolën para. Aty nuk durova dot dhe... I vrava duke i pirë gjakun deri në fund. T'i pe skenën deri në fund dhe un se dija që ishte aty. Kur të pash ne fund, vendosa të të fshija kujtesën. Dhe sot ja ku jemi.» lotët me dalin. Ulem në gjunjë dhe qaj. Damon me vendos një dorë tek shpatulla por e largoj sa e ndjej. «Je një përbindësh! Nuk dua të të më dalësh me para!»
«Pa merak... Se nuk do më interesosh më.» i mbyll sytë para meje. «Ç'farë po bën?» Damon hap sytë  dhe më qesh. «Fundja, kush e do si fëmijë një vajzë si puna jote? Un jo. Një të dashur si t'i. Jo!»
Habitem nga fjalët e ftohta të tij.

«Por?!» Damon më përkëdhel flokët duke qeshur. Është një buzëqeshje shumë e ftohtë. Sikur ka ligësi brenda saj. «Damon fiki emozionet.»  Night vjen drejt meje duke buzëqeshur. «Në ç'kuptim?» «E thjesht zemër. Nuk ka emozione. Nuk ka dhimbje, nuk ka frikë. Zërë se nuk ndjen asgjë. As dashuri. As mirësi. E kupton kur dikush nuk ka ndjenja? Mirë, ja ajo i ka ndodjur dhe mikut tënd. E keqja është...
Kur nuk ke emozione, lëndon pa e çar kokën shumë.
Kështu që, ti atij i the përbindësh, mos prit qe tani ç'do gjë të Jet si më parë. Një her që fik emoziononet, vështirë të ndizen përsëri.»
Night ikën bashk me Damon nga aty. Gjatë rrugës për në shtëpi, duke ditur se ç' -fare të bëj... Sun më bllokon rrugën.

«Të kërkojë të falur për mënyrën se si motra ime u soll me ty këto ditë.
Por vetëm sa të ka thënë të vërtetën... Ok në mënyrën e saj. » ngre koken për ta parë por nuk di se ç'farë të them.
«E di, e vërteta dhëmb, edhe shumë madje.» Sun me përkëdhel flokët duke buzëqeshur lehtësisht. «Pa merak se nuk je darka ime. Hahah. Kam ngenë. Në fakte duke kaluar kohë në këtë vend, vura re që është vërtetë bukur dhe ja vlen. Kështu që vendosa të mos lëndojë njeri.»
E dëgjoj me vëmendje, dhe më pas e shikoj me seriozitet.
«Si mund të kthehen emozionet?»
«Drejt è në tem! Hëm...
Eshte diçka që duhet ta doj personi. Ose t'i mund të bësh diçka që t'i ndezi ai vet.» «E humba fare. Si?»

«Ke shumë për të mësuar.»
«Ok! E mora vesh! Por të lutem, me thuaj si?»  Sun më shikon serioze.
«Më falë, por pse do që t'i kthesh emocionet Damon?»
«T'i è ofendove. Madje i the që të të rrinte larg. Dhe tani kërkon këtë gjë? Pse?»
«Se è di që gabova. Fundja është në natyrën e tij.» uldm në një stol aty afër dhe shikoj boshtin. «E do?» ngre sytë drejt saj dhe habitem.
«J-j-jo. V-vetëm è kam si m-...» bllokohen tek fjala e fundit.
«Si mik? Apo si të dashur?»
«Njëra duhet të Jet. Të dyja si zor. Atëherë. Nëse më jep një arsye të fortë se pse do qe t'i kthehen emocionet atij. Do të të ndihmojë un vet! Por dua sinqeritet nga t'i!»
Mbyll pak sytë për disa çaste dhe mendoj gjithë momentet më të. Ndoshta Damon vetët me pëlqen. Ndoshta kam qenë un ajo që se ka pasur vëmendjen tek ai.
«Sepse e dua. Ok! Ja e vërteta! Tani mund të më thua se ku dreqin është?»
Sun qesh dhe me shkel syrin. «E di që e doje.. Por doja që ta thoshe me gojën tënde.»
Skuqem nga këto fjalë.

«Ti nuk je si Nata.» i them e qetë
«Jo, un dhe ajo jemi të kundërta. Ajo është nata m è zezë në zemër. E errët si është kur nuk ka diell.
Dhe un jam... Ana saj e mire ndoshta?
Un jam drita, ku dikush mund të humbasi shpresën. Kjo jam un.» i zgjas dorën dhe ajo habitet.
«Kënaqësi atëherë. Un jam Kamila.»
«Sun,gezohem. Tani eja me mua se do të shpëtojmë kokën dikujt.»
Vemi tek shtëpia e vajzave. Duket shtëpi normale me pikë pamje të parë.
Normale, è thjesht, një shtëpi dy katshe. «Çudi.» përgjigjem duke par shtëpinë.
«Ç'ke?»
«Jeni vampire? Atëherë si ka mundësi që nuk keni një vilë?»
Sun qesh. «E kemi. Këtu është Nata kur ka uri, vjen me disa persona dhe luan këtu.
Kështu që, nëse janë diku, do jen...» në ato çaste dëgjojmë disa zhurma.

«Po thoja?» dhe në fante aty janë. Dhe jo vetëm.. Me disa Bjerë. Vajza dhe djem më saktë

«Motër! Eja bashkohu dhe t'i me ne! Ka sa te duash.» me vin per te vjell duke par gjithë gjak nen tokë.
«Paske prure një shoqe?»
«Ku je Damon?» i thërras dhe duke qen e shqetësuar për të, nuk ndjej që dikush më vendos duart tek beli dhe trëmbem. «AH!» përpiqem të largohem por Damon më shtrëngon fortë.
«Eja rri dhe pak. Festa tani fillon.» ndjej zemrën që më rreh aq fortë, sa mund të vdes fare. Nuk më duket koha për shaka
«Kjo zemra jote duket sikur ka për të të dal nga vendi. Si thua? Do një ndihmë?» Damon me vendos një dor posht bluzës dhe è fërkon lehtë. Do thosha që është një gjë që më pëlqen vërtetë, por këto të dridhura që kam tani, janë të dridhura frike.
«D-amon? T'i nuk më do më?»
«Aman moj vajzë! Akoma se ke kuptuar? Atij nuk i intereson më t'i!» Night qesh duke par skenën.
«Damon mund të flasim pak vetëm.?» e pyes me një zë të mbytur. Damon me puth tek qafa dhe më kafshon pak. «Të lutem.»
«Në rregull. Nëse do të flasësh para se të vdekjes, se kam problem.» largohemi që aty por frika nuk më ikën.