𝑰 𝒅𝒂𝒔𝒉𝒖𝒓𝒊 𝒊𝒎 𝒆̈𝒔𝒉𝒕𝒆̈ 𝑽𝒂𝒎𝒑𝒊𝒓𝒆̈!

Capitolo 16

Kamila's POV

Dy ditë më vonë... Pasi u ktheva nga deti me Damon... Ç'do gjë po ecte mirë.Derisa...
«Atëherë më do apo jo?» rrugës në makinë Damon më pyet përsëri. U larguam nga deti se filloi shiu.
«Se nuk besoj se e the sa për sy e faqe. «Edhe po të jet, po ose jo, è di un.» «Nuk ka shumë rëndësi. Tani ka rëndësi që të marrim vesh se pse janë në qytet ato të dyja.» Damon qesh. Duket qartë që as që i intereson shumë kjo gjë.
«Po ta them... Do më lësh rehat?» i them serioze.
«Po.. Por duhet të jesh e sinqertë. Ose do i them Night që të lexoj zemrën. Është një nga fuqitë e saj. Nuk e gënjen dot.» skuqem pak në fytyrë dhe shoh nga dritarja shiun.
«Mun të kem një farë interesi. Jo me shumë. Besoj.»

«Pra ke disa dyshime?»
«Po.»
«Edhe? Nuk ke ndërmend të bësh asgjë?» më pyet disi kureshtar. «E ç'mund të bëj?»
«Të dalësh me mua?» un qesh dhe Damon me shikon në sy duke buzëqeshur.
«Se di.» «Mos më bëj të vështirën..» ndalojmë tek semafori. «Tani è gjeti të jet i kuq?!» shfry è mërzitur dhe Damon qesh.
«Sa bezdi që e ke të rrish me mua.» qesh nëpër dhemb
«Jo, nuk është se è kam bezdi... Vetëm se urrej faktin që nuk do duroj dot asnjë seknd me shume pa të puthur!» kur semafodi bëhet jeshil Damon nuk lëviz. Makina pas nesh i bien boris fortë dhe në ato çaste zgjohet. «Hapi veshët mirë. Është jeshile drita...»
Kghej kokën nga xhami dhe skuqem e gjitha. Shtrëngoi duart tek çanta e nervozuar.
Minuta më von Damon mbërrin para shtëpis time.
«Rrofsh per xhiron.»
«Dale pak.» sa hap derën e makinës për të dal. Damon me ndalon tek krahu dhe me tërheq pas vetes dhe me puth.
Një anë e imja do qe ta largoj nga vetja, por ana tjetër ama e do.

«Tani mund të ikësh.» me shkel syrin dhe un zbres nga makina. Futem brenda në shtëpi dhe nuk i besoj syve kush më pret para portës.
«Zak!» vëllai im i madh Zak. Ka qen me studime në Amerikë. I ka pëlqyer shumë të udhëtoj. Dhe në fakt me një bursë studimi ja doli.

«Atëherë, nga ti ç'kemi? Me Robertin je akoma e lidhur?» pas kësaj pyetje bllokohem.
«Jo. U ndam. Me tradhtoi, dhe e lash.»
«Më thuaj ku është se e ndreq un!» qesh dhe e përqafoj. «Nuk ka gjë. Është e shkuar tani. Si thua te dalim sonte në darkë dhe ham ndonjë pic të mirë.» «Dakort jam.» ngrihet dhe vetë në dhomën e tij. Një minut me vin vin përsëri tek un me një dhuratë.
«Hape.»
«Të thash që nuk doja asnjë dhuratë, por që t'i të vije shendosh e mirë. Por hajde po è hap.» heq fjongon duke qeshur kur Zak me vendos dorën dhe më ndalon.
«...shiko... Nuk di si ta them... Por...» e shikoj dhe nuk them gjë.

«Ti më do?» me pyet serioz.
«Je vëllai im. Dihet që po.»
«Do të më shohësh përsëri me këta sy nëse të them se ç'farë kam ber?» «Po më tremb. Më thuaj!»
«Kam vrarë një familje!» Ç' dreqin!!!