𝑰 𝒅𝒂𝒔𝒉𝒖𝒓𝒊 𝒊𝒎 𝒆̈𝒔𝒉𝒕𝒆̈ 𝑽𝒂𝒎𝒑𝒊𝒓𝒆̈!

Capitolo 18

Kamila's POV

«Damon?» kthej kokën dhe shikoj Damon gjith nerva.
«Nuk ja ke thënë?»
«Të më thotë ç'farë?» pyes Night. «Ahia! Nuk bëhet kështu. «Mbylle dhe ik!» Night qesh dhe largohet pak. «E po dikush duhet t' ja thotë.» Damon è shikon me sy të keq.
«Ose t'i mund të bësh diçka për mua. Dhe un nuk them gjë asaj.» i shikoj la thënë asgjë. «Çi kini këto fjalë? Për ç'farë e ke fjalën?!» ngre zërin e shqetësuar.

«Fik Emozionet! Kaq dua nga t'i!» Thotë me vendosje Night.
«E zen nuk dua?»
«Bukur...»
«Damon këtu, ky djali i bukur këtu... Në të vërtetë është i dashuri yt. I vërteti. Vetëm se dikur të ka fshirë kujtesën.»
«Ja pse un nuk arri të të bëj asgjë. Ta ka fshirë kujtesën per mirë dhe të ka mbrojtur.» shikoj Damon serioze.
«Po bën shaka kjo? Po gënjen?» Night ikën è gëzuar dhe zhduket mes hijeve të pemëve.

«Mund ta di se ça dreqin ishte kjo?!» sytë me djegin, grykët me dhembin. Sikur dua të bërtas, të qaj.. «Bie fakti që vërtet kam qenë i dashuri yt! Vetëm se të kam fshirë kujtesën. Njihemi që kur ke qenë katërmbëdhjetë vjeçe,diku aty. Sot je...27 apo jo?» vetëm sa tund kokën.
T'i ishe me prindërit në një anije lundrim.. Ishte anije pushimesh. E madhe... Un dhe t'i u takuam aty. Por un isha... Nuk tregoja as tetëmbëdhjetë vjeç! Se isha vampire në atë kohë.
«Dhe si dreqin nuk e vura re?» «Nuk ke faji t'i. Por un.» «Fillova të dilja me ty. Dhe ty fillova të të pëlqej. Kështu si thuhet. Një gjë tërheq tjetrën. U lidhem. Vetëm se sa me shume kohe kalonim bashk, aq më shumë kuptoja që po të gënjeja.
Ti as që e dije qe isha vampir. Gati sa nuk të lendova ty, me shume se një herë. Aty kuptova që ishte më mirë qe te ndaheshim
T'i nuk doje. Dhe kështu aty të hipontizova.
Duke të të  ber që të më harroje. Derisa un dhe t'i të takoheshim përsëri. Gjë që e uroja  që mos të ndodhte kurr.. Por kot si thonë. Kurr mos thuaj kurr!»

«Po un nuk m'baj mend asgjë.»
«E di. Se nuk dua un.»
«E po un dua!» Damon kalon duart nëpër flokë dhe shfryn i mërzitur.
«Do më urresh pas kësaj!»  e shikoj drejt në sy dhe serioze.
Damon më afrohet dhe më shikon nga afër. «Duke filluar që tani, mund të kujtosh se kush jam.» mbyll sytë dhe më pas i hap.
E shikoj në sy dhe bëj një hap pas. «Dreqin! Nuk ka mundësi.» vendos duart para gojës dhe lotët me dalin pa kontroll. «Prindërit e mi! Por pse!?»
Damon vjen afër meje por un bëj një hap pas. «Rri aty. Vetëm rri larg meje! Dhe me thuaj pse me ke vrarë prindërit!?»