𝑰 𝒅𝒂𝒔𝒉𝒖𝒓𝒊 𝒊𝒎 𝒆̈𝒔𝒉𝒕𝒆̈ 𝑽𝒂𝒎𝒑𝒊𝒓𝒆̈!

Capitolo 14

Kamila's POV

Orët ecin si gjithmonë. E kaloj kohën duke bler gjëra, rroba, truke, edhe pse un për tu lyer nuk ja them fare. «Ç'ke?» duke par disa rroba humbas në mendime me fjalët që më tha Damon.
“Do ta fshi përsëri kujtesën”
«Hei? Kamila?» Iridesa me zgjon nga mendimet.
«Nuk kam gjë jo. Me falë. Isha e humbur në më dimë dhe po mendoja diçka.» i them duke qeshur nervoze.
«Këto mendimet  e tua mos kanë gjë emër?»
«Jo. Tani, è lem fare këtë gjë. Ec të blejm rroba per plazh se po vjen dhe stina.» «Po ne sikur kemi shtuar çik...hahah» kalojm mʼbazditen duke bler rroba dhe duke vajtur dyqan me dyqan.
Damon dorëzohet me ne fund dhe del të na presi jasht.

* * *

«Si thua? Me shkon?» duke zgjedhur rrobat për në plazh...me bie syri tek dy vajza që janë aty afër nesh. Ç'farë trupi që paska! E kam zili.
Njëra nga vajzat që i ka flokët të verdha dhe të gjata,si dielli kthehet nga un dhe me buzëqesh.
«Kami? Si thua me shkon?» Zëri i Irideses me zgjon nga mendimet.
«Po. Po.» Iridesa me shikon me habi.
«Ç' do gjë mirë?»
«Po, pse jo?»
Ajo  më shikon dhe qesh. «Po mendojë për Damon eh? E kuptoj.»
«Jo jo! Ç' dreqin thua?!» skuqem e gjitha dhe ajo qesh.
«Mirë mirë. Zërë se nuk thash gjë.» qeshim dhe dalim që nga dyqani pasi kemi paguar.
Por mua nuk më hiqet nga mendja buzëqeshja e asaj vajze.
Sikur me lexoi mendimet!

«Na falë per vonesën Damon. Ja ku jemi.» Iridesa i del përpara duke qeshur.
«Gjith dyqanin morët?» qeshim me Iridesen.
«Aty afër. Tani si thua te vemi të ham diçka? Kam urie!» «Mirpo, mund të hani dhe në shtëpi në vend që të harxhoni lek përsëri. Pastaj, ku do vini më? Sikur keni shtuar pak!» Iridesa xhindoset dhe è qëllon me çantë kokës.
«Un jam e dobët! Po t'i nuk thua asgjë? Të ofendoi!» më ngre zërin Iridesa.
«Ajo është mirë. T'i sikur po ha çik me shume seç duhet motër. Lërë Kamilen.» Damon qesh dhe nuk them asgjë.
«Hem... Nëse mund të flas. Degjo pak Damon. Iridesa è ka trupin të bukur vërtetë.
Dhe është e dobët.
Bëjmë shaka bejm. Por jo ta teprojmë! Kështu që kërko falje dhe e lëmë me kaq.»
Damon ben një buzëqeshje dhe me pas na përqafon të dyjave dhe na kërkon falje. «Ok! Më mirë...»
«Eja të Ham diçka tani.»  Kur nisemi për tek makina shoh përsëri ato vajzat.
«Hip urgjent në makinë!» Damon ngre zërin i inatosur.
«Avash!» i përgjigjem keq por ai më shikon me një shikim të errët. Me sytë që i bëhen të kuq. Pa thënë gjë. Futem në makinë dhe ai niset.
Gjatë rrugës asnjëri nuk thotë asgjë.
Po ç'pati?!
Sikur è vranë atë!
Si përfundim vemi në një Fast-food.

Zgjedhim për të ngrënë dhe vem ulemi. «Damon? Mund ta di se ç'a pate qëpar? U zermerove kot.» I flet Iridesa e shqetësuar.
«Nuk ishte asgjë.» ngre sytë nga telefoni dhe me shikon mua. Diçka më thotë që janë ato të dyja! Se kuptim tjetër nuk ka!
“Vajzë è zgjuar!” ngre kokën nga telefoni im dhe shikoj Damon è habitur! Më fole me telepati?
“Po. Tani degjo këtu. E gjete. Ato të dyja ishin.. Në fakt u bën vite e vite që nuk po. I shihja më! Ndaj mendova se nuk ishin më në qarkullim. Un jam rritur, kështu që besoj se do më ken harruar, por Damon, është emri që ato nuk kanë për të harruar kurr.”
«Ja dhe porosija juaj. Ju befte mirë!» kamarjerja na bie porosinë dhe Iridesa fillon të haj dhe un qesh.

«Sa ke pa ngren?» è pyet Damon me sarkazëm. «Shiko punën tende.» duke par Irodesen qeshim...
«Më falni pak mua.» Damon ngrihet dhe del jasht nga bari.
«Un po' iki pak në banjo.» gjoja vetë në banjo i vetë Damon nga mbrapa.

Damon's POV

«Ç'kemi Damon!»
«Jeni akoma gjall mesa shoh. Ç'e mirë ju pruri këtej? Night, Sun?»
«Damon?» dëgjoj zërin e Kamiles që po vjen drejt këtej. «Ah ja ku qënke. Thash nga vajte. Ah, po ju jeni vajzat që ishin tek dyqani i rrobave të plazhit. Përshëndetje.» ato me buzëqeshin të dyja.
«Un jam Kamila, po ju.» përpiqem t'i flas Kamiles por është e pamundur.
«Un jam Night dhe kjo është motra ime Sun. Gëzohemi.»
«Eh?»