Tanrının Elleri

9.Bölüm. Bir kere Gülümse

Okula geldiğime pişman oldum. Herkes ayıplayıcı bir şekilde bana bakıyor bazıları ise gülüyordu arkamdan Insanlara diyeceğim çok sözüm var ama hiç birini diyecek cesaretim yok bu çok kötü gercekten çok kötü kafam karmaşık bir mekanizma gibi sürekli olarak beni rahatsız etmeye yönelik calisiyor. Her pislik Uras yüzünden ama hayir bu konuda onun suçu var diyemem Fark etmefen gözlerim onu aramaya başladı. Acaba Nasıl bana kızgın mı gercekten biliyor mu suçsuz olduğumu zora düşmüş olabilir mi benim yüzümden gozlerimi kapatıp tekrar nefes aldım. Hayır neden onu dusunuyordum. Bak işte iyi her zaman ki Uras yine okula havalı bir giriş yaptı .Üzerinde kare desenli gömleği ile lacivert ceketi ona xok yakisiyordu .Altındaki haki rengindeki pantolon giymeyi iyi akıl etmişti. O gercekten cok guzeldi ama yüzünde sürekli olarak bir asik suratı olması tüm güzelliğini bozuyir .Ona keşke soyleyebilseydim Bir kere SAMIMI BIR SEKILDE GULER MISIN diye sorabilseydim.onu gülerken görmek istiyorum ama her zamanki arkadaslarina guldugu samimiyetsiz soğuk ve mesafesi olan gulumsemesinden kesinlikle istemiyorum .Birden durdum ben ne diyorum ne istiyorum bana ne o Hitler'in gülümsemesinden ne hali varsa görsün ve arkamdan gelen sesle durdum

Gerçekten onur diye bir şey yok sende bunu bize bir kez daha gösterdin Almina dedi Bu sefer gerçekten çok ileri gitti. Hayır ben Ağlamayacağim hemde bu kalbi olmayan biri için

Onurum mu yok Uras ne hakla söyledin bunu ben yanlış bir şey yapmadım ki utanayım utanması gereken bu haberi yapanlar dedim arkamdan bir adım daha attı

Gerçekten sırf ünlü olmak için beni kullanmaya çalıştın birde şimdi bir kaç damla akıtıp insanları kandıracaksın çok zekice gerçekten dedi Bu sefer arkamı dönerek yüzüne baktım

Sen benim göz yaşlarımın ne anlatmak istediğini anlayamazsın çünkü benim göz yaşlarımı sadece kalbi atanlar hissedip anlar senin gibi kalbi sadece kan pompalamak için kullanan kalbin anlayamaz göz yaşını dediğimde bit an şaşırsa da o hazırlıklıydı

Yanlış bölüm seçip gelmişsin. Senin yerin hukuk değil edebiyat olmalıydı dedi küstah bir sesle

Ben suçsuzum diyorum ve bana inanmıyorsun gerçekten sana katlanamıyorum ama bu lafların hepsini sana ve buradaki herkese yutturacağım çünkü ben suçsuz olduğumu kanıtlayıp sonrada yüzüne tüküreceğim Uras dediğimde iyice bana yakınlaştı bu sefer gerçekten bana bakmakla yetinmedi ve kolumdan sıkıca tutup gözlerime bakarak

Şans insana bir kere güler ama sen o hakkını kullandın Almina o yüzden bir daha benimle aynı yerde bile nefes alma eğer almaya kalkarsan o nefesi sana zehir ederim şimdi defol git ve gazeteci arkadaşlarına şiddet gördüğüne dair yalanlar söyle yarın bunu da yazsınlar zaten senin gibi iki kuruşluk yalancıya bu saatten sonra kimse inanmaz dediğinde gözlerimdeki yaşlar çoktan kendini serbest bırakmıştı bile

Biliyor musun sen çok çirkinsin hiç yakışıklı değilsin dediğimde bir an şaşırmış olsa bile ona fırsat vermeden kolumu çekip doğruca okuldan çıktım .

Gidebildiğim tek yerin sahil olması gerçekten çok kötüydü ne arkadaşım vardı nede ailem vardı. Ben çok yalnızdım gerçekten yalnızlık etrafında binlerce kişi varken hiç kimse neden beni görmüyor neden haykırışlarımı duymuyor. Allah'ım ben ne yaptım ki beni yalnızlıkla sınıyorsun. Ben nasıl bu kadar kötü biriyim ki sevgiyi benden esirgiyorsun Lütfen Allah'ım bana biraz sevgi ver yoksa öleceğim. O an omuzum da bir el hissettim yoksa Uras mı ? Pişman mı oldu ? Hiç bilmediğim bir şekilde kalbimi heyecan kapladı Arkama dönüp tam Uras diyecektim ki yanıma gelen