~10~

45 10 13
                                    

იუნგიმ თავი აწია და გაკვირვებულმა შეხედა ბიჭს. თეჰიონმა თვალი აარიდა და ყურადღება ფანჯარაზე გადაიტანა.

- დიახ, თითქმის ორი კვირის წინ...

-  გინდა თქვა, რომ ის წავიდა?

- დიახ. მისი კვალი არსად ჩანს.

- იქნებ რამე დაემართა?

- არა... მან ჩაალაგა თავისი ნივთები, სახლში არაფერია, ყველაფერი თან წაიღო. ტანსაცმელი, მისი პირადობის მოწმობა, სხვადასხვა საკრედიტო ბარათები... არაფერი დამრჩენია გარდა იმისა, რაც მე მეკუთვნის. თან მანქანა სახლის წინ აღარ არის. არ ვიცი სად წავიდა, მაგრამ მას თან აქვს პასპორტი. სავსებით შესაძლებელია, რომ მან ქვეყანა დატოვა._ ბიჭი საოცრად მშვიდად საუბრობდა, მაგრამ იუნგი ფიქრობდა, რომ მისი ჭკუა მაინც იცავდა მას ამ კატასტროფის მასშტაბებისგან. თეჰიონი დაინგრეოდა. შეიძლება არა აქ და არა დღეს, მაგრამ ძალიან მალე.

- არავის უთქვამთ ამის შესახებ? - ჰკითხა მინმა რაც შეიძლება ნეიტრალურად. ბიჭს არ უნდა შეემჩნია, რომ იუნგიც გაკვირვებული იყო ამ სიტუაციით და ამიტომ ბოლომდე ვერ აკონტროლებდა თავს.

- არა, უბრალოდ ვითომ ყველაფერი ისე იყო როგორც ყოველთვის. სკოლაში დავდიოდი და ვერავინ ვერაფერს ამჩნევდა. გარდა ამისა, თქვენ მომსახურების მიღებას ვეღარ შევძლებ...

- ფული დაგრჩა?_ ეს კითხვა არ ეკუთვნოდა იუნგის საფასურის გადახდას უბრალოდ აინტერესებდა რამდენად შეძლებდა ბიჭი თავის გატანას.

- არა, მან ყველაფერი წაიღო, გარდა იმისა, რაც ჩემს ოთახში იყო, მაგრამ ეს მხოლოდ საჭმელზე მეყოფა, მაქსიმუმ ერთი  კვირისთვის. სამსახური უნდა ვიპოვო როგორმე, მაგრამ ჯერ არ მქონია ამაზე ფიქრის დრო, თანაც სკოლის გამო...

იუნგი ფიქრობდა, რამდენი უძილო ღამე ჰქონდა ბიჭს გადატანილი. თეჰიონი უკვე შიშმა მოიცვა, მაგრამ წუხილი, რომელიც ამას დაემატა, იოლად გაანადგურებდა ბიჭს.

 𝙱𝚕𝚘𝚠 𝚞𝚙 / ᵗᵃᵉᵍⁱМесто, где живут истории. Откройте их для себя