𝙱𝚕𝚘𝚠 𝚞𝚙 / ᵗᵃᵉᵍⁱ

~16~

იუნგიმ იმ ღამეს თეჰიონი ბიბლიოთეკაში იპოვა. როცა მინი  სახლში არ იყო ბიჭი ჩვეულებრივ იქ ატარებდა დროს.
მას ძალიან აინტერესებდა ფსიქიატრის პროფესიული ლიტერატურა, ასევე რომანები, რომლებიც თაროებზე ეწყო.  ზოგიერთი წიგნი კი როგორც წესი ეხმარება დავალებების მომზადებაში, რადგან იუნგის უზარმაზარი კოლექცია მოიცავდა თითქმის ყველა საგანს.

- ამაღამ რამეს აკეთებ? - ჰკითხა ფსიქიატრმა და ბიჭმა გაოგნებულმა ახედა, როცა მისი ხმა გაიგო. თეჰიონის უნარების ნაწილი იყო ისიც, რომ რაღაცაში თუ სრულად ჩაეფლობოდა გარემოსგან მთლიანად ჩაიკეტრბოდა.

- არა. გჭირდები?_ ბიჭმა წიგნი დახურა და ოდნავ გასწორდა სკამზე, მაგრამ ის იუნგისთვის არ შეუხედავს. ყოველი სესიის შემდეგ კიმი ცოტათი უახლოვდებოდა ფსიქიატრს და თვალით კონტაქტს არც ისე ერიდებოდა. თუმცა ბოლო დროს მან ისევ დაიწყო ამის გაკეთება.

- უბრალოდ შენთან საუბარი მინდა, - თქვა იუნგიმ მშვიდად და თეჰიონმა წარბები შეჭმუხნა.

-რაზე?_ იუნგი დაიკავა ადგილი ბიჭის მოპირდაპირე მხარეს, ისევე როგორც თავის საკონსულტაციო ოთახში.

- უკვე თითქმის ორი თვეა, რაც აქ ხარ. როგორ გრძნობ თავს?

- კარგი...მგონი ცუდი შთაბეჭდილება დაგრჩა?_ თეჰიონი ხშირად პასუხობდა იუნგის კითხვებს კითხვებით. ესაა ბოლო ტაქტიკა, რომელიც მან აირჩია ფსიქიატრისგან.

- არა, მაგრამ შევამჩნიე, რომ შენ მერიდები.

- მე არ მინდა შენთვის ტვირთი ვიყო. შენ იმდენი რამ გააკეთე ჩემთვის...

- შენ ჩემთვის ტვირთი არ ხარ, მაგრამ ბოლო რამდენიმე კვირის განმავლობაში ვამჩნევ, რომ თავს მარიდებ.

- მე უბრალოდ დაკავებული ვიყავი და ვცდილობდი ყველაფერი მომესწრო. - თქვა კიმმა იმ იმედით, რომ მინი არაფერს ჰკითხავდა. ის სკოლის დამთავრებისთანავე წიგნის ჭია გახდა. მის კანს ჯერ კიდევ ცარცის მტვრის და წვიმის სუნი ასდიოდა,  იუნგიმ საკუთარ თავს  წამი დაუთმო სუნის გასაანალიზებლად  სუნამოს სურნელი არ იყო ისეთი შემაძრწუნებელი, როგორც ყოველთვის, მაგრამ სურნელიც არ იყო საშუალო ფასის დიაპაზონში.  სუნამო, რომელსაც მასობრივად  იყენებდა ბევრი ახალგაზრდა გოგონა.
ახალი სურნელი პირველ მომენტში, მაგრამ აშკარად ძალიან ტკბილი მეორეში.