(Yetişkin içerik barındırmaktadır.)
¬
Mor ledli ışıkları ellerime bağladığında muhtemelen kızarmış olan gözlerimle koyulaşan gözlerine baktım. "Uslu kızım benim." diyerek yanağımı okşadığında titreyerek eline sürtündüm. "Aferin, öğretmenin sana usl...
Biliyorum uzun bir süre oldu ama geldim. Ramazan'ın bitmesini bekledim daha doğrusu. Yazmaya çalıştım ama olmadı, beğenmedim, defalarca sildim. İlerletmeye çalıştım yine olmadı bende bıraktım kendi haline.
Bölümde +18 sahneler var, uyarımı başından itibaren yapıyorum ona göre dikkate alınsın. Ayriyeten karakterler kendi karakterlerine göre konuşuyorlar ona göre davranıyorlar seks sırasında (dirty talk, bdsm, ageplay, daddy issues...) Yani lütfen 'bu çok kaba, iğrenç, bunu da demezsin' gibisinden duyar içerikli sözlerinizi başka kitaba saklayın.
İyi okumalar diliyorum ve mutlaka yorumlarınızı bekliyorum 💛
¶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Efsa!"
Yüzüme esen ılık rüzgâr saçlarımı yüzüme dağıtırken parmağımla onları kulaklarımın arkasına sıkıştırıp kucağımda sıkı sıkıya tuttuğum kitaplarımla omzumun üstünden bana seslenen Eymen'e kısık bir bakış attım.
Elini omzuma koyarak derin bir nefes aldı. Yanakları kızarmıştı ve alnı terlemişti. "Akşam bilardoya gitmeyi düşünüyoruz bizim sınıftan birkaç kişiyle, gelir misin?"
Kaşlarım anında düz bir hâl alırken dudaklarımı ısırarak kısa bir anlığına işim var mı diye düşündüm. Sanırım yoktu. "Kimler gelecek?" diye sordum biraz daha detaylı düşünmek adına.
"Bizim sınıftan Yağmur'la Büşra yok mu ya onlar işte. Bir de ben, Egehan, Kerim."
"Olur gelirim, bir işim yok."
"Süper, akşam alırım ben seni uygun mudur?"
Kafamı salladım. "Olur." Omzumu okşayarak aldığı cevabın hoşnutluğundan dolayı sırıta sırıta yanımdan uzaklaştı. Eymen ile eskisi gibi yakın değildik fakat bana olan sıcak yaklaşımından anlıyordum ki bir şeyleri düzeltmeye çalışıyordu. Zaten aramız neden bozulmuştu hiçbir fikrim yoktu. Kendi adıma konuşmam gerekirse ben herhangi bir suçum olduğunu düşünmüyordum. Yoktu çünkü. Kendi kendine olmuştu her şey. Ya da Eymen kendi kafasında senaryo yazıp ona inanmak istemiş ve kendini geriye çeken taraf olmuştu. Bilmiyordum.
Telefonum çalmaya başlamıştı kaldırımda ağır adımlarla yürürken. Kitapları göğsümden çektim ve telefonumu kitapların üstünden aldım. Ekranda gördüğüm isim içime sıcak bir lav gibi bir şeyler akmasına neden olmuştu. Bu hissi seviyordum.
