the heir of slytherin √p. jackson

Rüya

Annabeth Percy'e veda ettikten sonra eliyle sevgilisinin görüntüsüne uzandı ve dağıttı. Bir süre oturmaya devam ettikten sonra derin bir iç çekerek ayaklandı.

"Pekala..."

Böyle devam edemezdi. Percy'le bir daha asla uzak kalmayacaklarına dair birbirlerine söz vermişlerdi. Ve henüz üzerinden çok bir süre geçmeden her şey tekrara bağlamıştı.

Kulübeden çıkıp Büyük Eve doğru yürümeye başladı. Aradığı kişiyi bulması çok zamanını almadı.

"Kheiron, büyü yapmayı nasıl öğrenebilirim?"

...

"Evet, yine sen kazandın Ron. Yeter artık."

"Son bir el daha."

"Of..."

Hermione önündeki oyunu tekrar kurmaya başlarken Harry hala somurtarak onları izliyordu. En sonunda kendince başladığı suskunluk grevine son verdi ve tekrar konuştu.

"O çocukta doğru olmayan bir şeyler var diyorum. Gittikçe kabuslarımdaki adama daha çok benziyor."

"Yüce Merlin! Harry, bu çok kabaydı."

"Yanlış anladın ben-"

"Tom Riddle'dan bahsediyor."

Hermione Ginny'e kısa bir bakış attıktan sonra çoktan neyden bahsettiklerini anlamıştı.

bir süre sustuktan sonra sakince "Bu konu hakkında konuşmayalım." dedi.

Harry de yanındaki kızıl saçlı kıza kısa bir bakış attıktan sonra derin bir iç çekti ve söylemek istediği bütün kelimeleri yutkundu.

Günce ve Tom Riddle hakkındaki bütün konular hala Ginny için bir tabuydu. Bu konu hakkında konuşması bile herkesi şaşırtmıştı.

Kimse devam etmek için üstelemedi.

Percy tuhaf bir ifadeyle içeriye girdinde Ron Hermione'ye karşı bir eli daha kazanmak üzereydi ve kimse konuşmuyordu.

O da hiç konuşmadan ranzanın kenarına ilişti. Hala yüzünde hayatı sorguluyormuş gibi bir ifade vardı.

"Percy?"

Genç yavaşça kafasını sallayarak dinlediğini belirtti,

"Yanlış giden bir şeyler mi var?"

"Ah...Belki."

Ron kafasını kaldırıp konuşmaya niyeti olmayan Percy'e baktı ve ne olduğunu anlayarak sırttı,

"Fred ve George'un şakalarından biri, değil mi?"

Percy olduğu yerde hafifçe kıpırdadı ve ciddiyetle Ron'un gözlerinin içine baktı.

"Bu bir şaka olamaz. Kesinlikle bir işkence yöntemi."

Kızlar hafifçe kıkırdarken bahsi geçen ikizler içeri cisimlendi,

"Percy, senin için mavi kurabiyelerimiz var."

"Çok cömertsiniz ama lütfen-yani teşekkürler almayayım."

Harry de bu sahneye gülerken ürkütücü bir şekilde en büyük düşmanına benzeyen çocuğa ısınmaya çalıştı. Üstelik birini sırf görünüşünden dolayı yargılamak pek ona göre değildi.

...

Percy ikizlerle aynı odada kalıyordu. Beraber geçirdikleri bir gece, onların korkunç derecede Stoll kardeşlere benzediklerini fark etmesi için yeterliydi.

Böyle düşünmesine rağmen, yemekleri sihirle maviye döndürmek hakkında küçük bir muhabbetten sonra zincirleme  şakalara maruz kalmıştı.

Tanrılar aşkına...O kreplerin tadını hayatı boyunca unutamayacaktı.