"Neden şarap?" dedim meydan okurcasına gülümserken.
"Çünkü güzel."Elinde salladığı kadehe bakıyordu.
"Anlamadım."
"Beni sarhoş edenin güzel olmasını isterim.Bu sebeple de sana sarhoş olmayı seçtim.Şarap gibisin Asel,sen beni her zerrenle sarhoş edeb...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
༺🦢༻
Birisi ölmüştü. Evet, birisi resmen ölmüştü ve tüm okul şu an bunu konuşuyordu.Bu tür olaylarla sık sık karşılaşılmazdı.Hadi ama! Kim, çaldığı gitarın üzerinde ölü bulunurdu okulun içerisinde? Görünüşe göre gitmekte olduğum okulda bu tür olaylar yaşanıyordu.
Sınıftan fırladığım gibi kalabalığın arasına karıştığımda sabırsızca önümdeki insanları avuçlarımın içiyle itip önümden çekilmelerini sağladım.Birçoğu arkamdan söverken aldırış etmemiştim bile.
Alışıktım ne de olsa.
Sonunda kalabalığı bir şekilde yarmayı başarıp olayın geliştiği merkeze çıktığımda şaşkınlıktan açılmış gözlerimle önce yerdeki birikmiş kanı ardından da ölü bedeni kucağına yatırmış, bir umut uyandırmaya çalışan onu gördüm
Tam karşısında donakaldığımı fark etmiş olacak ki başını kaldırdı.Kızarmış gözleri ve aralanmış dudaklarıyla bir umut baktı yüzüme.Beni tanımış olacaktı ki yüzündeki ifade değişti birden.Hemen başını önüne eğdi ve cansız bedeni sarsmaya devam etti.
Yerdeki kanlara basmamaya çalışarak biraz daha geri çekilmeyi başardığımda yanımda konuşan diğer öğrencilere kulak kesildim.
"Bu nasıl olur?"
"Kırk yıl düşünsem Esra'nın öleceği aklıma gelmezdi.Şaka gibi."
"Daha bu sabah hayattaydı oysa.İnanamıyorum!"
Farkına varmadan kaşlarımı çatmıştım.Onlara dönük yüzümle resmen kendilerini dinlediğimi yüzlerini çevirip susmaları sayesinde fark etmiştim.
Yüzümü ekşitip ben de önüme döndüğümde önüme geçmiş çocuğu kenara itip bir kez daha baktım olanlara.Görüntüde hiçbir değişiklik yoktu.Hâlâ aynı, yerde yatan bir beden ve onu kucaklayan o vardı...
"Esra!"
Koridorun başından koşarak gelen iki oğlana baktım.Gerilerinde kalan geniş kapıdan içeri süzülen hüzmelerin arasından fırlamışlardı hızla.Kapının sertçe çarpışının sesi okulun içinde yankılandığında birçok kişi korkuyla olduğu yerde sıçramıştı.Öyle tedirginlerdi ki elleri ayakları titriyordu.Bacakları onları nasıl taşıyabilmişti bilmiyordum bile.
Hepsi önce yerdeki kana baktı.Ardından da yere eğilip cansız bedenin elini, boynunu tutmaya bir umut kaldırmaya çalıştılar.İnanmıyorlardı,onlara göre ölmüş olamazdı hayır.Yaşıyor olmalıydı bir şekilde, bu sadece hayaldi.Birazdan kalkacak ve gitarının tellerinde ince parmaklarını gezdirecekti naifçe değil mi?
En azından ona değer veren arkadaşları böyle düşünüyor olmalıydı.
