Bir Damla Şarap

Ben hala vazgeçmedim

"Ve bana evlenelim dedi."dedim sırıtarak avucumdaki içi çay dolu kupaya bakarken.Kış çayı yapmıştı Bahar.İçinde gül,ıhlamur ve bir sürü bitki vardı.

"Ve sen de kabul ettin."dedi o da gülerek bana bakarken.Başımı salladım hemen.

"Reddedecek değildim."

"Demek düğünümüz var."

"Sadece imza atacağız."dedim içimi çekerek bardağı sehpanın üzerine bırakırken."Büyük bir şey olmayacak,kimse duymadan kaçacağız."

"Sonra?"

"Annem çıldırır,Barın tutuklanır,biz de hayatımıza bakarız."

"Bu kadar kolay mı sence?"

"Değil mi?"

"Bilmiyorum."dedi geriye yaslanırken.Umutsuzmuş gibi davranmamak için çabalasa da ben anlamıştım."Barın'dan bahsediyoruz."

"Esra'yı öldürmüş ,Esra'yı."

"Haklısın..."dedi uzatmadan.

"Yine de o Barın ve ne yapacağı belli olmaz değil mi?"

"Gülce..."dediğinde gülümseyerek yüzüne baktım.Bir Barın bir Bahar."Adin gerçekleri bilmeyi hak edecek kadar çok seviyor seni."

"Ben de onu kaybedemeyecek kadar çok seviyorum."

"Çıkılmaz bir hal alacak bu iş."

"Her şey düzelecek."dedim eline uzanırken.

"Bunu sizden de çok istiyorum."dediğinde gülümseyerek baktı yüzüme.Acı bir gülümseme.Bem de Bahar...

Eve geçtiğimde annem kapıda bekliyordu beni tahmin ettiğim gibi.Kollarını birbirine bağlamış,kaşları çatıktı.

"Uyumak için uğradığın eve hoş geldin."dediğinde gözlerimi devirdim.

"Ne oldu?"Üstümdeki ceketi çıkartıp asarken sehpanın üzerindeki kağıda odaklandım.Ultrason görüntüleri."Şimdi anlaşıldı."diyerek söylendim ve görüntülerin yanına dahi yaklaşmadan merdivenlere yöneldim.

"Adin'le miydin?"

"Olabilir."dedim ardıma dönüp yüzüne bakarken."Olmayabilir."

"Ne zamandır şirkete uğramıyormuşsun.Barın ulaşamıyor sana."

"Tüh,yazık olmuş."

"Asel,senin için çabalıyor!Nankörsün."

"Ben mi?"dedim gülerken.

"Barın'la konuş."

"Buna ben karar veririm."

Odama çıktığımda kendimi yatağıma bırakıp düşünmeye başladım.Ne yapacaktım bilmiyordum.

Yarın evleniyordum.Saat on ikide.Yarın her şey değişecek.Terk edeceğiz,İzmir'e gideceğiz.Kimsenin bundan haberi yok,düğün yok.Heyecan yok.

Ailemle beraber düğün alışverişine çıkmamıştık,heyecanıma ortak olmamışlardı.Bilmiyorlardı bile.

Gönül rahatlığıyla evlenemeyecektim.İstediğim o kır düğününü yapamayacak,tülden gelinliğimi giyemeyecektim.Nedimelerim olmayacaktı.Çırağan belki de...

İlk dansımız olmayacaktı,ellerimde kına olmayacaktı.
Ve ben evlenmiş olacaktım.
Herkes bir haberken.

Tüm bunları düşünürken uyuyakalmış olacaktım ki gecenin ortasında gözlerimi açmıştım karanlığa.Uyuduğumdan dolayı kimse müdahale de etmemişti anlaşılan.