Bir Damla Şarap

Yüzleşirim Yüzünle, Tabii Gerçekse

Ölmek seçilebilecek en kolay yol elbette.
Kaçmak için bu Dünya'dan tek çare.
Yalanlarını mezara saklarsın kendince.
Ama başarısız olacağını düşünmezsin, niye?
Kurtarsın istersin seni bencilce.
Eğer onun için bir hiçse,
Anılarınız da,sende...
Kurtarsa ne ,
Kurtarmasa ne?
Zaten ölmemişsin mi onun kalbinde de,
Zihninde de?
En çok da ,
Beraber inşa ettiğiniz o hayalde.

Bazen kendime üzüldüğüm günler olur.Dışarıdan bakarım bir ayna gibi kendime.Ben de bir zamanlar bebektim,günahsız gelmiştim bu günahlar diyarına.Kendimle uğraşa uğraşa bu noktaya gelmiştim.Kendimi beğenmeye beğenmeye yetemez olmuştum kendime.

Bu sırlardan kaçmak için saldırmıştım aynadakine.Ne de olsa ne bu entrikalardan ne de tehditlerden kurtarabilmiştim yakamı da paçamı da.Dışarıda özgür bir kuştum,içeride kafese kapalı bir papağan.Aynı şeyleri tekrar eder dururdum.

Olan oldu.
Sus.
Kızdırma kimseyi.
O senin annen.
O senin sevgilin.
O seni terk etti.
O senden kurtuldu.
Özledim.
Öldüm.
Dirildim.
Hatırladım.
Ağladım.
Geri istedim.
Geldi.
Ellerimle ittim.
Gitti.

"Asel,uyan."

Acıyan gözkapaklarımı açmak için büyük bir savaş veriyordum.Kirpiklerim sanki birbirine yapışmıştı,açmakta güçlük çekiyordum gözlerimi.Ama onu görmek istiyordum,ona bakmak,onu duymak istiyordum.

Sonunda ufak bir ışık hüzmesi hücum ettiğinde gözlerime içim ferahlamıştı.Komada değildim en azından.Olan biteni hatırlıyordum,her şey birden hücum etmişti zihnime.

Karşımda oturan Adin,beni görünce doğrulup elime uzandı.

"Nasılsın?"

Başımı sallayabilmekle yetinmiştim.Ağzımı açıp konuşacak hâlim yoktu.Midem bulanıyordu ve susamıştım.Ayrıca her yerim ağrıyordu,kemiklerimden sızılar nüksediyordu.Ağrı çekmek yerine ölmeyi yeğlerdim.Özellikle baş ağrısından nefret ederdim ve sıkça da bu ağrıyı çekerdim.Hayat ne garip.
Neyden nefret edersem onu sunuyor önüme,çok cömert olsa gerek.

"Neden yaptın bunu?"

Gülümseme olsaydı yüzümde eminim solmuştu.Kesin gözlerimdeki ışık da sönmüş gitmişti.Nasıl derdim şimdi?Nasıl anlatacaktım o balkondan bedenimi neden attığımı?

Amcası geldi gözlerimin önüne.

"Asel senden başka kimsem yok bana yardım et!"

"Amcam hiç iyi değil."

"Ben onsuz yaşayamam,hayata bağladı beni."

"Sana güvenim sonsuz."

"Onu size emanet ediyorum."

"Keşke çıkıp gelse şuradan,saçlarımı bolca karıştırıp yürü gidiyoruz diyip beni şirketine götürseydi de tüm dosyaları başıma atsaydı."

Gözümden akan yaşı takip etti sessizce.

"Bir şey olmuş."dedi düşünürcesine."Evde söylediklerim yüzünden..."Kendi kendine söylenirken baktım yüzüne.

Hayır,hayır.

"Üstüne çok geldim,benim yüzümden."