Capturing The Ice Queen's Heart

Chapter 7

Chapter 7

Not Enough

Nakapalibot kaming umupo sa pabilog na lamesa pagkatapos makipag-kumustahan. My new coach was sitting on my left side and he was followed by his son. Todo asikaso naman sa mga dokumento ang aming abogado na napapagitnaan nina Triton at Coach Ara. Kasunod ni Coach Ara ang mama at daddy ko, at ang pinakahuling umupo at nasa kanan ko ay si Adam.

We broke the ice earlier, but I could still feel the slight tension between my two coaches. Naubos na ni Coach Joaquin ang bagong refill na tubig mula sa goblet habang si Coach Ara ay biglang naging interesado sa mga dokumentong nakahain sa kanyang harapan. As if we were both thinking the same thing, Triton stole a glance at me but I caught him right away. Inginuso ko 'yung papa niya kaya tumikhim siya at iyon ang gumising sa diwa nito.

"'Pa, mahirap magpigil ng ihi sa gitna ng meeting. Hinay-hinay ka muna sa tubig..." narinig ko ang bulong niya kaya mas lalo itong natauhan.

Yumuko ako at pinagdiin ang mga labi upang mapigilan ang pagtawa. Adam noticed my movement, so he gently tugged my right arm to whisper.

"Ate, when will it start? I only came here to eat. Did you bring some baon?" he asked innocently.

Looking at him, I bowed my head more and chuckled. "I forgot to bring some snacks. And you'll spoil your dinner even if I brought something to fill you up, so just be patient. Mags-start na rin 'yan."

Adam sighed and pouted his lips. Kinalikot na lang niya 'yung maliit na Iron Man bag na nakasabit sa leeg niya. I even fixed the strap for him before I lifted my head and sat properly; just in time to witness the legal counsel handing down the copy of the contract to Joaquin Viglianco. The rest took it as a cue to focus on the most important matter.

Nagsalita si Coach Ara habang pinapalipat-lipat ni Coach Joaquin ang mga pahina. "Mr. Viglianco and I have already discussed the terms and conditions, and he agreed. May binago lang si Attorney regarding sa confidentiality para hindi na maulit ang nangyari no'ng si Mr. McLean pa ang head coach ni Isla."

Tumango si Attorney at inulit ang mga kondisyong nakapaloob doon. Napalingon 'agad ako sa mga magulang ko na parehong inaabangan ang reaksyon ko at pagkatapos ay tinanguan din ako.

"I thought we will adjust for him. Why did he have to..." nabitin ang sinabi ko at sinulyapan naman si Coach Joaquin.

He smiled at me. "Puspusan ang gagawin nating training, Isla. Ayoko namang ilayo ka sa lugar na nakasanayan mo kaya uupa ako ng matutuluyan malapit sa inyo..."

My eyebrows furrowed as I thought that he didn't have to do that. Ang alam ko ay wala siyang permanenteng trabaho at pa-extra-extra lang. Pero paano ang bahay nila? Paano na ang anak niya?

"Coach, pwede naman po nating gawin ang training sa MOA para hindi ka na po mapalayo..." I paused.

Bakas ang kalituhan sa mukha ko kaya muling siyang nagsalita. "Mas matututukan kita sa inyo dahil solo mo ang rink. Walang ibang distraction doon kaya makakapag-focus ka—bagay na kailangan mo dahil gahol na tayo sa oras. 'Tsaka nakausap ko na si Triton patungkol dito at walang problema sa kanya. Maaasahan at mapagkakatiwalaan ang anak ko. Uuwi naman ako tuwing Linggo para makita ang kalagayan niya at ng bahay namin."

Sa sinabi niyang iyon ay napatingin ako sa nakikinig lang na si Triton. Our eyes met and his long stare remained on my face as if he was lost in his thoughts. Nag-thumbs up pa ako upang maniguro at iyon ang bahagyang nagpangisi ng sa kanya. He nodded once and smiled to reassure me that he's gonna be alright.

"Ayos lang, Isla," he mouthed, eyes narrowing as he smiled deeper at me.

Marahang tumikhim si Daddy kaya nalipat ang atensyon ko sa kanya.  "We suggested that we would provide Mr. Viglianco his accommodation near your grandparent's house, but he insisted that you must complete your training here. So upon his request, we found him a place in Casa Lorenzo; his son can also visit him anytime he wishes to."