Hidden Talent

Hidden Talent~16

Sinds de eerste ontmoeting met Haley zijn we hele goede vriendinnen. Elke pauze zit ze nu bij mij, samen met Michael en nog wat random vrienden. Op deze school heb ik een stuk meer vrienden en ik voel me hier helemaal thuis. Ik heb nog 2 uur moeten nablijven van de directeur, wat Michael natuurlijk oneerlijk vond. Discriminatie vond hij het. Ik vond het eerlijk gezegd super grappig.

Van Harry heb ik niets gehoord, wat me eigenlijk heel erg dwars zit. Ik heb Haley alles verteld en ze begreep mijn keuze wel. Vandaag zou ik weer met de jongens verder schrijven aan een nummer. Dan moet ik Harry ook weer zien, waar ik echt enorm tegen op zie. Maar ja, gewoon gaan met die banaan.

Opgelucht doe ik de boeken weer terug in mijn tas, mijn laatste les voor vandaag is eindelijk afgelopen. Snel haast ik mij het lokaal uit en loop naar mijn kluisje. Ik gris mijn jas uit mijn kluisje en loop naar de fietsenstalling. Op een rustig tempo fiets ik naar huis. Daar aangekomen zet ik mijn fiets in de schuur en loop ik naar binnen. Mijn tas gooi ik naast de kapstok en mijn jas beland er naast. In de keuken pak voor mijzelf een glas cola en een bakje chips. Een diepe zucht verlaat mijn mond als ik op de bank plof. Ik wil Harry niet onder ogen komen.

'hey lieverd.'

' hey mam' ik draai me om en kijk mijn moeder aan.

'Heb je nog iets van Luke gehoord?' geschrokken kijk ik mijn moeder aan.

'mam ho-hoe weet je dat?' Mijn moeder begint te lachen.

'Bryan vertelde me het, hij vond dat ik het moest weten, maar geen zorgen je vader weet van niets.' Mijn moeder glimlacht naar me en ik zucht opgelucht.

'Heb je die ketting soms ook van hem gehad? in plaatst van je broer?' ze kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw en ik grinnik.

'Ja.'ik kijk beschaamd naar de grond en pak een paar chipjes die ik snel in mijn mond druk.

'hij is echt prachtig.' Ze glimlacht warm zoals alleen moeders dat kunnen. Ik mompel dankje met mijn mond vol. Ze kijkt me quasi kwaad aan.

'Ben je niet kwaad dat ik niets zei?' vraag ik, met een nu wel legen mond.

'Nee ik begrijp het wel.' Ik knik, drink snel mijn drinken op en sta op.

'Ik ga naar de studio mam.' ze knikt me bemoedigend toe.

'Succes lieverd.'

Bij de studio aangekomen gooi ik mijn knal roze fiets van me af en loop het enorme gebouw binnen. Vriendelijk begroet ik Demi, de nieuwe balie vrouw en loop vlug verder. Pieter houd niet van laatkomers en ik ben al 10 minuten te laat. Ik haal mijn schouder op. Dat moet er vast dom uit zien. But I don't care, alle mensen hier vinden mij toch al een geval apart. Helemaal in mijn eigen gedachten verzonken loop ik tegen iets aan en val met een harde klap op de grond.

'fuck.' ik wrijf pijnlijk over mijn stuitje. Ik hef mijn hoofd om te kijken tegen wie of wat ik op liep. Geschrokken sla ik een hand voor mijn mond en hap naar adem. Wanhopig probeer ik achteruit te kruipen, maar hij pakt me ruw vast.

'Ik heb je zo gemist schatje, ga nu niet weg.' Een sluwe grijns siert zijn lippen.

Bang kijk ik hem aan. Ik probeer wanhopig mijn arm terug te trekken, maar hij is natuurlijk veel sterker dan ik ben. Hij knijpt nog harder in mijn arm en trekt me naar zich toe.

'Sean laat me los, alsjeblieft.' jammer ik

'dacht het niet schatje' Grinnikt hij gemeen. Hij tilt me op en gooit me handig over zijn schouder. Ik schreeuw en sla op zijn rug.

'Sean verdomme zet me neer!'schreeuw ik kwaad. Hij negeert me compleet en gooit me een kamer in. Het slot hoor ik draaien waarna ik gelijk op spring en naar de deur ren. Zo hard als ik kan trek ik aan de deur, maar hij gaat echt niet open. met mijn vuisten sla ik op de deur en schreeuw ik zo hard als ik kan.

'Sean! Sean! laat me hier uit!' langzaam zak ik naar beneden via de deur. Een snik verlaat mijn mond hij is ook niets veranderd. Met waterige ogen bekijk ik de kamer en kom tot de conclusie dat het Seans kleedkamer is. Rommelig, zoals zijn leven. Je vraagt je vast af hoe ik hem ken. Nou mensen, Sean hier is helaas mijn ex. Ik haat hem nog meer dan dat ik een verrotte ei haat. Ik haat hem meer dan alles wat bestaat. Ik ontmoette Sean op de middelbare school in klas 1. We zaten bij elkaar in de klas en ik werd al snel smoorverliefd op hem. Natuurlijk moest Bryan me weer waarschuwen en luisterde ik natuurlijk niet. In de 2e was hij officieel mijn vriendje, dat was mijn grootste vergissing in heel mijn leven. In de 3e kwam ik er achter dat hij niet te vertrouwen was. Hij misbruikte en mishandelde me. op mijn rug zit nog een groot litteken, deze gaf hij me met een mes een fucking mes. Het is een S en het is lelijk, echt heel erg lelijk. Ik sta op en loop naar de grootte bank toe en plof er op.

'Hey babe.' mijn hoofd schiet naar de deur en mijn ogen vergrootte zich.

'Sean mag ik weg, alsjeblieft? Ze wachten op me.'

'Dat boeit me niet, laat ze lekker wachten.'

'Maar Sea-' probeer ik nog, maar hij onderbreekt me.

'Nee Ariana en nu houd je je mond, ik heb nog wat te goed.'

'Sean dit wil ik niet.' jammer ik.

'Jij hebt niets te willen.' gromt hij boos. Ik jammer en een traan verlaat mijn oog.

'Niet janken.' Hij heft zijn hand en slaat me vol op in mijn gezicht.

'Sean stop..' kreun ik wanhopig. een valse lach verlaat zijn mond. Hij trekt zijn shirt uit en gooit die van zich af. Zij goddelijke lichaam, ik bedoel lelijk lichaam komt te voorschijn. Ik staar naar zijn sixpack maar word onderbroken door gelach.

'Bevalt het uitzicht je een beetje?' Snel schud ik mijn hoofd en wend mijn blik van zijn lichaam af.

'Kut voor jou want dit buikje ligt straks toch echt op jouwe.' Mijn ogen vergroten zich.

'Sean we hebben niets meer dat kan je niet maken.'

'en of ik dat kan sweetheart.' met lust in zijn ogen kijkt hij mij aan. Ik sta op en snel me naar de deur. Ik probeer de deur te openen maar het wil niet. Sean leunt geamuseerd tegen de deur aan. Als ik weg stap verandert zijn blik. Hij loopt op me af en tilt me op. Hard smijt hij me op de grond en ramt met zijn vuisten op mij in. Pijnlijk kreun ik en sluit mijn ogen. Ik voel Sean aan mijn kleren rukken. Een rilling loopt over mijn rug en ik jammer hopeloos.

'nu werk je netjes mee en anders weet je zelf de gevolgen al wel.' fluistert hij zachtjes in mijn oor.