Hidden Talent

Hidden Talent-11

Voordat ik neer val fluister ik: 

'Jullie logen?'

___________________________♡ EN DOOR ♡____________________________________

★POV BRYAN★ 

Zodra ik de stem van mijn zusje hoor draai ik geschrokken mijn hoofd.

'Fuck!' ik kijk Harry geschrokken aan.

'Denk je dat ze het heeft gehoord?' vraagt hij zacht. 

'Denk je dat dat me nu boeit?! roep verdomme gewoon een dokter!' schreeuw ik naar hem. Ik draai me weer om en kijk met pijn in mijn ogen naar mijn zusje om vervolgens op haar af te stormen en haar op te tillen. Ik pak haar pols vast en probeer een hartslag te voelen. Haar hart klopt nog, maar heel zwak. 

'Harry verdomme schiet op!' schreeuw ik door de gang. Nog geen seconde later komt een dokter naar me toe rennen met een bezorgde Harry. De dokter pakt mijn zusje van me over en roept om een bed. Er komen snel 2 zusters aan rennen met een bed waar mijn zusje word in gelegd en snel word weg gereden. 

Het is al 2 uur, verdomme 2 uur later en er is nog steeds geen nieuws. Ik ijsbeer door de gangen heen en kijk naar de grond. Als ik op kijk zie ik dat er een dokter door de gangen loopt. 

'meneer! meneer!' ik ren naar de dokter door die aan het eind van de gang staat. 

'wat is er knul? kan ik je helpen?' vraagt de dokter. 

'Ja, ja graag. Is er al nieuw over mijn zusje, Ariana Steward?' vraag ik snel.

'jongen ik zou je graag willen helpen maar ik ga daar niet over. Zodra er nieuws is stuur ik gelijk een dokter op je af.' Teleurgesteld laat ik mijn hoofd zakken.

'oke dankuwel dokter.' Langzaam draai ik me om en loop naar een stoel toe. Ik zak op de stoel en staar naar de, onintressante, witte muur. 

✗ Ariana ✗

Het is zwart, overal zwart. Langzaam probeer ik mijn ogen te openen, wat niet lukt, ze lijken wel van baksteen. Als ik nog eens goed om me heen kijk zie ik in de verte een wit licht. Ik ren en ren maar mijn doel lijkt wel elke keer verder te gaan. Ik zak door mijn knieën en kijk omhoog. Ineens duiken er allemaal gezichten om me heen. Bryan, Harry, Niall, mam en pap, allemaal zweven ze om me heen. Waarom? ik heb geen idee. Ze schreeuwen allemaal naar me.

'HOU JE MOND!' Langzaam verdwijnen ze allemaal en sta ik langzaam weer op. Ik loop langzaam naar het witte licht toe, in de hoop dat het niet weer verdwijnt. Ik kom aan bij het witte licht en steek lanzaam mijn arm uit. Wat zou er gebeuren?                                                                                                                o mijn groene cupcakes... mijn arm, hij zit hij zit... hij zit vast. Ik sper mijn ogen helemaal wijd open, mijn mond valt open en mijn benen beginnen te trillen. Weer steek ik mijn arm in het witte licht, maar dit keer de andere. Weer kan ik mijn arm niet meer terug trekken. Mijn ogen vergroten zich weer, als dat nog kon en mijn mond valt nog verder open. Mmm dit is echt raar... misschien heeft de cupcake wereld me wel vervloekt of erger, de kerstman heeft me op de niet-braaf lijst gezet. Okay weetje ik denk weer is te veel ja okay niet meer doen... Ik spring gewoon verder het witte licht in en zie wel wat er gebeurt :) ja dat ga ik doen ik spring het witte licht in. Langzaam breng ik mijn benen naar het witte licht en laat me vallen. Piepjes van apparaten dreunen door mijn hoofd. Moeizaam open ik mijn ogen. Weer lig ik in een ziekenhuisbed aan allemaal draadjes. Langzaam kom ik omhoog en kijk om me heen. Witte gordijnen, wit deken, wit bed, witte tafel en een witte vloer. Alles wit, saai wit. Weer kijk ik goed om me heen. Op mijn nachtkastje staat een glas water wat ik langzaam op pak. Mijn handen trillen zo erg dat het water er aan alle kanten uitklotst. Voorzichtig neem ik een slok water. Het koude water voelt heerlijk aan mijn gebarsten lippen en mijn droge keel. Als ik de beker weer neergezet heb komt de dokter er aan gelopen. HIj schrikt als hij mij ziet.

' He Ariana ben je wakker?' Nee, ik lig nog in een diepe coma. Lekker snugger weer, toch knik ik.

' Wat fijn! Hoe is het met je? Nog klachten? Heb je ergens nog pijn?' Ik schud mijn hoofd. Ik heb voor mijn gevoel nergens last van. 

' Nop, geen klachten en nergens pijn.'

' Ariana je bent veel bloed verloren met de klap, daarom lig je hier. Je bent nog erg zwak. Waarom ben je eigenlijk uit bed gestapt?! Je was veelste zwak en dat wist jij ook! Zoiets moet je nooit meer doen begrepen? Braaf knik ik. Hij lijkt mijn vader wel.

' Zal ik je broer halen? Hij zou het fjin vinden om je te zien.' Ik knik en de dokter loopt weg. Even later komt Bryan er aan gelopen. 

' Hoe is het met mijn kleine zusje?' Even glimlach ik.

' Goed hoor.' antwoord ik met een zwakke stem. Even krabt Bryan in zijn nek.

' Ari het spijt me echt dat je hier nu ligt.' Ik trek een wenkbrauw op.

' Maar Bryan jij hebt hier toch helemaal niks mee te maken?' Nu is het Bryan's buurt om een wenkbrauw op te trekken.

' Je weet niet meer waarom je in het ziekenhuis ligt?' vraagt Bryan ongelofelijk. Langzaam schud ik mijn hoofd.

' Waarom lig ik hier dan?' Bryan slikt.

' Ja weetje, het is.. Het is mijn schuld dat je hier ligt.' Ik kijk Bryan verbaasd aan. Is dit een grap?

' Het is mijn schuld. Ik had erbij moeten zijn toen Harry je sloeg. Ik moest Harry van je weg houden maar ik heb gefaald. Het spijt me verschikkelijk, maar begrijp je nu waarom je uit de buurt van Harry moet blijven?' Mijn mond valt open. Dit is dus het laatste waar ik aan had gedacht. Iets in me zegt dat hij liegt, maar zeker weet ik het niet.

'Dus Harry heeft me geslagen?' Bryan knikt.

' Het spijt me echt.' Ik maak een wegwuifend gebaar.

' Jij kon er niks aan doen Bryan. Harry moet gewoon mij met rust laten!' Even glimlacht Bryan.

' Ik ben trots op je klein zusje.'

-----------------------------

Heii babzzzzz

klein stukje van iets meer dan 1000 woorden, maar we moesten gewoon even een hoofdstuk plaatsen. Het was gewoon freaking 20 november :o voor het laatst. 

HAH LOL HET IS 01:50 EN WIJ PLAATSEN EEN HOOFDSTUK, SUPER COOL *pretface*. We zijn nu cool aan het logeren. 

Ik hou van Winegums *pakt stiekem winegum:D* x Damiët :D okay lol. Ik ben echt niet raar ofzo hoor :D. *trekt nog eens een pretface* 

okay nu even iets heeeeel anders, niets serieus ofzo hoor, dat kan ik namelijk niet :D laat ik wel aan annanasje over :) okay daar gaat ie,

WIJ HEBBEN FREAKING 1K LEZERS EN NU ZIJN WE SUPER BLIJ *maakt een vreugdedansje* ECHT SUPER SUPER BEDANKT, WE ARE HAPPY AND YOU KNOW IT. JAAAAH COOL :D 

xxxxxxxxxxxx Annanasje & mij (Damiët) suuuuuuuuuper cool

wij houden van jullie schattekes. 😘♡♡♡😘

ps. Let niet op dit downie gedrag van hierboven ^ Damiët kreeg weer eens een spastische aanval. Nee hoor hou wel van je EN IK HOU OOK HEEL VEEL VAN JULLIEEEE💕💎💕😘 xxxxxxxxxxx Anna