ROYA

20.Bölüm

Selam! Bölüme başlamadan önce vote ve yorum yapmayı unutmuyoruz :*

Hikâyelerim ile ilgili bilgi almak için Instagram gmzcllk Twitter Gmzcllk1 hesaplarını takip edebilirsiniz<3

Mr.jade, hasretinle yandı gönlüm

Keyifli okumalar <33

20.Bölüm

Roya'nın anlatımıyla...

Kim, koca bir hayal kırıklığı olmayı ister ki?

Kimse istemezdi.

Ben de istmezdim. Arabadan inen Dilşah'ın ardından kapı koluna uzanan ellerimin titrekliğini gidermek için avucumda sıkarak dudaklarımı birbirine bastırdım. "Bu kadar zayıflık yetmedi mi?" sessiz fısıltısım kulaklarıma zor ulaştı. Başımı hafifçe salladım, yeterdi ve artardı da.

Kendime yaptığım nasihatların hadi hesabı yoktu.

Nereden başlasam, pes etmeye kalksam bir şekilde eskiye dönüp duruyordum. Yoruldukça yorulurdum. Dilşah'ın benim tarafımdaki cama vurmasıyla kendime gelerek kapıyı açtım. Ayakta zor duracağını düşündüğüm ayaklarım, yine beni yanıltı.

Dönük, kırağıdan farksız gözlerim yeni evimin duvarlarında oyalandı. Beni Urfa'ya küstüren adamın arkasından bu kadar yas tutmam belki de benim aptallığımdı.

Ben onu kaybettiğimi düşünürken asıl gerçeğin onun beni kaybettiği olması içimdeki acıyı bir nebze olsa dindirmesi dudaklarımda silik bir tebessüm oluşturdu. Kahkahalarım sebebiyken; silik gülüşlerimin esiri olmuştu.

Ne kadar uzak düşmüştük böyle... Aramıza giren mesafeler değildi, bizim aramız artık yoktu. Benim ile onun isminin yan yana gelme gibi bir lüksü yoktu artık.

O yoktu.

Bende de yoktu.

Hiç var olmamış gibi silinecekti; dilimden, düşüncelerimden ve en son da yüreğimden. Ellerimi saçlarıma uzattım. Bu burukluk elbet bitecekti, buna emindim. Ben, Roya Karadağ'dım.

Ben acıya alışan, yüreği kanatılandım.

"Roya," seslenen Dilşah'a döndürdüm başımı. Gözleri saçlarımdan gözlerime yol aldı. "İçeri girelim."