ROYA

31.Bölüm

Selamm! Bölüme geçmeden önce lütfen yorum ve vote vermeyi unutmayın. Her yorum ve vote benim için o kadar kıymetli ki benden ve kitaptan esirgemeyin :(

Emir Can iğrek, Beyaz skandalım

Keyifli okumalar! <33

31.Bölüm

Küçüklüğünde annesi tarafından sevilmese de abileri tarafından sevilmişti.

Bir yanı hep eksik büyürken annesinin sevgisizliğiyle tamamen eksik kalmıştı Roya. Çektiği acıları gizlerken çok göz yaşı dökmüş ama asla gülmekten çekinmemişti.

Hayatı öylece alıp giderken karşısına Araf çıkmış ve o eksik parçasını bulduğunu sanmıştı. Acıların bittiğini mutlu olacağını düşünmüştü.

Yanılmıştı.

Hayat onu yanıltmıştı.

Sevdiği adam bile onu seçim haline getirip seçmemişti...

En sevdiği yerden, sevdiği adam tarafından bir kez daha paramparça olmuştu. Oysa bir sevgi uğruna canını hiçe sayacak kadar sadık bir insandı Roya.

Herkese karşı gelecek kadar cesaretli, sevdiği uğruna ölecek kadar âşıktı.

Ama... O cesaretini de kırmayı onu yapayalnız bırakmayı başarmışlardı.

Şimdi hiç bilmeden sevildiğini öğrenmiş ve bunun gerçekliğine inanmakta güçlük çekiyordu.

Onun güvenini yerle bir eden sevdayı Cihangir, sarabilir miydi?

Sevmek vardı; sevmek vardı.

Şuan.

Tam şuan dudaklarının üzerini bir kar tanesi kadar yumuşak dokunan tenin kendisinin ne kadar çok sevdiğine şahit olmuştu.

Yer, gök hepsi şahitti.

Kalbi de nefesi de şahitti.

Karşılık verirken hiç tedirginlik yoktu daha çok hasret vardı. Elleri saçlarından kayıp yüzünü bulduğunda kendisini yavaşça çekti ve nefes nefese kalmış bir şekilde gülümsedi.

Cihangir kendisinden çekilen bedenle alt dudağını ağzına yuvarlayıp bıraktı. Gözleri hâlâ Roya'nın dudaklarındaydı. Hafif şişmiş üst dudağına içi giderek baktı. Şimdi nasıl, kim engel olacaktı ona?

"Cihangir..." Dedi, sesi utançtan titremiş ve bu titreyiş Cihanagir'in hoşuna gitmişti. Yüzündeki ellerinin üzerine kocaman ellerini yerleştirerek yüzünde haps etti. Araları daha çok açılmadan başını eğip tekrar Roya'nın dudaklarına kısa bir öpücük kondurup çekildiğinde rahatlayacağını sanmıştı ama bu daha çok zorlamıştı sınırlarını.

"Seni seviyorum," dedi alnını Roya'nın alnına yaslayıp. Tüm kalbiyle dile getiriyordu. "Seni çok seviyorum." Sessiz fısıltısı çığlık çığlığaydı aslında. Onca yılların biriktirdiği sevgisini dile getirmek ruhunu huzura erdiriyordu.

Nefes nefeseydi Roya. Kulakları duyduğu kelimelerle şenlenmiş, kalbi göğüsüne sığmamıştı. Bu çoktandır oluyordu. Hissetiklerini anlıyordu artık. Biliyordu. Bilmeliydi de.