Afraid of Falling in Love

Chapter 12

Hindi ko inaasahan na magiging ganito kasaya ang kaarawan ko. I thought it will be us that will make the children happy ngunit sila ang nagbigay ng ngiti sa akin ngayong araw. Wala naman akong inaasahang kapalit. Gusto ko lang makatulong dahil 'yun ang binubulong ng puso ko.

They started singing happy birthday to me. Hawak ni Zoey ang cake na may pangalan ko. It was a pink and white cake with flowers on its side. Nakasulat doon ang malaking cursive na Happy Birthday, Ate Eunice at sa baba ay ang pangalan ng foundation.

I looked at the number candle on time. I'm already eighteen. Wala akong maala na humipan ng candle sa birthday ko. That's because I don't have a wish.

On my sixth birthday, that's when I don't feel my birthday anymore. At the age of twelve, wala na akong pake sa birthday ko, kung sino ang pupunta, o sino ang babati sa akin. Hindi naman masaya dahil laging may kulang. I don't want to celebrate it.

Sa mga sumunod na taon, si Keira at Arisa na ang kasama ko. Kakain lang ng simple sa labas at uuwi rin ako pagkatapos. My siblings will give me presents that I don't really need. Natatambak ang mga regalo nila sa akin.

At kung sa mga kapatid ko ay materyales na bagay, sa magulang ko ay pera. Pantustos ko sa pangangailangan ko dahil alam nilang wala sila sa tabi ko Iyon nalang, and they would they na makakabawi sila doon.

Now, I'm overwhelmed with much joy that I want to wish their happiness and health. Iyon lang. Gusto ko makita ang ngiti nila mula sa pagkagaling. I wanted to help them na that at this moment, alam ko na ang gusto ko.

I want to celebrate my birthday with them. Dito ko nahanap ang kasiyahan ko ngayong birthday ko.

I feel Damian wrap his arms around me. Marahan ang hagod niya sa aking braso. Napatingin ako sa kanya. He smiled at me and nodded. It was okay to cry but I don't cry. This pride! Hindi ako iyaking tao. Ayokong umiiyak pero ngayon hindi ko mapigilan. Kahapon lang ay umiyak ako dahil nagkaayos na kami ni Damian. Now, I'm tearing up because I'm too happy.

“Happy birthday to you~”

Nang matapos ang kanta ay lumapit naman si Zoey sa akin. She's too small kaya pinantayan ko ang kanyang tangkad para mahipan ko ang kandila.

“Make a wish first ate!” sabi niya sa maliit na boses.

Napangiti ako. I smiled sweetly at her before I closed my eyes and made a wish. It was only one thing. Nang minulat ko ang mata ko ay hinipan ko ang kandila saka umingay dahil sa palakpakan.

“Finally! Happy Birthday!” sinalubong ko ang yakap ni Keira.

Arisa was already crying. Maybe because it was her first time to celebrate my birthday like this. Pati ako ay naninibago at hindi ako nagkamali sa plano namin na ganito namin ise-celebrate ang debut namin.

“Y-you're growing up! My gosh, Eunice! Happy-happy birthday!”

“You sounded like a mother” natatawa kong sambit at niyakap siya. “You're so proud...”

“I am…”

Hector, Stephen, Elgene, and Mones, with her girlfriend Alyana, was here also. They greeted me at inabot ang regalo nila sa akin. Pati si Alyana ay nag-abala pang magbigay kahit ngayon lang kami nagkita.

May humaplos sa aking puso. This is new to me. Ang engrandeng handaan noon ay walang katumbas sa ngayon. This is genuine. Hindi pilit ang pagpunta ko rito at kasama ko ang mga taong malalapit sa akin. The people who knew that I don't even like birthdays.

Ngayon lang. Baka siguro sa mga susunod na taon… Agad akong napatigil. Gusto ko ulit makatulong. I wished for their health and happiness. Gusto ko isa ako sa mga nagbibigay ng ngiti sa kanila para kahit sa isang araw lang ay malimutan nilang may pinagdadaanan silang mabigat. I would like to celebrate their birthdays with me also.