Afraid of Falling in Love

Chapter 15

Nagising nalang ako nang nasa hospital room na ako. The last thing I remembered was being transferred to a stretcher. Nandilim na ang paningin ko after that. Si Daddy agad ang una kong nakita. He was talking to a doctor. Binuhat ko ang sarili ko para umupo. Agad akong dinaluhan ni Damian. Nanlaki pa ang mata ko nang makita siya. Then I moved to get up, letting him help me. Saka naman ako lumingon kay Daddy na nakatingin na rin sa amin.

Nakaalis na ako doctor na sumuri sa akin. I feel well now. Nakainom na rin sa gamot. Mapanuring tinignan ni Daddy si Damian. Suminghap ako kaya napatingin silang dalawa sa akin. Nagpaalam naman si Damian na lalabas muna para makapag-usap kami ni Daddy. My eyes is tired. Gusto ko pa sanang matulog dahil sermon na naman ang maririnig ko sa kanya.

"You were not listening, Savannah Eunice!" Daddy exclaimed in irritation.

Hindi ako nagsalita at tumingin sa bintana. Umaga na naman. Pumikit ako ng mariin at kinalma ang sarili.

"You're supposed to go back to Cebu pero nandito ka sa hospital ngayon! Hindi ka nag-iingat! I will not let you go out again!"

"Hindi ko nga alam! I was the only one who's drinking water. Hindi ko alam kung sino ang naglagay ng alak sa baso dahil puro shot glass naman ang nandoon! Ang baso ay para sa tubig. I was mistaken and took the glass without hesitation."

He didn't listen. Muli niyang pinaalala ang ginawa ko kagabi. Daddy went out of my room disappointed. Lagi naman. 

Sa kalagitnaan ng pagkain ay mas naramdaman ko pa ang lamig na taglay ng aircon. Huminto ako para painitin ang palad at nilapat ito sa aking braso. Napansin 'yun ni Damian kaya hininaan niya ang aircon at binigay ang suot niya jacket kagabi.

"Are you always this sick?"

Umiling ako. Nagpatuloy ako sa pagkain. "Na trigger lang yung acid ko. But I'm okay."

"You mean you had an acid reflux?"

"Yes. I got operated a year ago, I think." aniya at nag-isip kung tama ang bilang ko, "Maayos na ako. Proper diet. I have to watch what I eat para hindi ma-trigger. I have to eat small too, six meals a day."

I moved the overbed table. Damian helped me with it. Pinagmasdan ko lang siya. He didn't go home. Nagbantay pa ata siya sa akin dahil kung ano ang suot niya kagabi ay 'yun parin ang suot niya ngayon. I pouted. Kahit sana mga pinsan ko nalang ang nagbantay. He didn't have to do this. Mabuti naman at nakatulog siya. I will feel guilty if he didn't.

Iniwas ko na ang tingin ko sa kaniya nang mahuli niya akong nakatitig. Naibalik na sa dating pwesto ang overbed table. I moved to the edge of the bed and let my feet fall.

"Is she one of your girl? Pollyn?" I asked.

Hindi ako makatingin sa kanya. Ang mata ko ay nasa paa kong umindayog sa ere. Ilang sandali pa ay nagulat ako dahil sa pagtakip niya ng kumot sa binti ko.

"No. We went in the same university before. We are just in the same circle of friends." lumapit siya kung nasaan ang mga prutas. "I dont know what's good for your stomach."

I just told him to cut the watermelon dahil iyon ang gusto kong kainin at pwede sa akin. Ngumiti si Damian at tumango. Tumagal ang titigan naming dalawa. Naiilang ako sa mga titig niya kaya agad na uminit ang mga pisngi ko at napaiwas ako ng tingin. After cutting a small piece of the watermelon ay binigay niya ito sa and sat across me. I gave him space in the bed para tumabi sa akin. I just assumed. Sa harap ko siya umupo.

Kinuha niya ang kamay ko. I raised my brows when he started drawing circles on my palm. He then massaged it carefully. Mas lalo akong inantok sa ginawa niya.