When Hate and Love Collide (tagalog) R-18

Chapter. 16

SPG (R-18)

UNANG tinanggal ni Adrian ang pang-itaas nitong kasuotan. Habang dumadampi ang bawat halik niya sa leeg ng dalaga. Ang lamig na nagmumula sa aircon ng kusina ay tila hindi nila maramdaman. Walang ibang namumunatawing musika sa kanilang paligid. Kundi ang bawat pag-ungol at lagitngit ng babasaging lamesa na kinahihigaan ng dalaga. Napaangat ang mukha nito nang pagmasdan niya ang hinaing ng babaeng nasa kailaliman ng kaniyang katawan. His eyes lowered down to her cleavage. Napatingin ito sa kaniya. Tila may kung anong kaisipan ang nabubuo sa dalaga. Iniisip pa lang ng babae ang imahe ng mukha niya ay napapakagat labi na siya. Napapapikit ito sa kiliting iginagawad niya sa babae. Habang minamasahe ang nakaumbok nitong dibdib. And he knew, he had done well nang mapaungol ito. He smiled, dahil alam niyang panalo siya. Sinipsip niya ang bahaging nakaumbok sa kaniyang harapan. May kung anong hangarin ang hindi sinasadyang lumabas sa bibig ng dalaga. Tila naghahamon pa ito sa kaniya.

“You're doing great,” tanging bulong na tinig ni Aliyah.

Mas bumaba pa nang bumaba ang bawat halik ng binata sa kaniya. Napatigil ito sa bandang bahagi ng puson niya. Nang maramdaman niya ang paghubad nito ng pang-ibaba niyang kasuotan. Matapos na mahubad ng lalaki ang kaniyang kasuotan ay nagpatuloy ito sa ninanais nitong kagustuhan. Hangang sa marating nito ang gitnang bahagi ng maselan niyang parte. Marahan at may kaakibat na dampi ang halik nito sa kaniya. Na nagbibigay ng kakaibang kuryente na hindi niya maintindihan. Dinaig pa niya ang wala sa kaniyang katinuan. Napapaliyad siya sa sukdulang ginagawa nito sa kaniya. Tila ba wala nang bukas pa ang bawat halik nito sa maselan niyang parte.

“Oh...heaven!”

Tumigil ito nang biglang hubarin ng binata ang pang-ibaba rin nitong kasuotan. At saka siya hinawakan sa magkabilang binti. Na hindi niya alam kung anong susunod nitong gagawin sa kaniya. Tila ba umaayon lang siya sa kilos na ginagawa nito sa kaniya. Naramdaman niya ang pag-angat ng kaniyang mga paa. Kasabay nang pagpatong nito sa balikat ng lalaki. Pagkatapos ay muli siya nitong kinababawan. Ramdam niya ang matigas na parte sa pagitan ng kaniyang mga hita. Tila ang sakit na nararamdaman niya ay sumasabay sa butil ng luha mula sa kaniyang mga mata. Naaalala niya ang unang lalaking kumuha sa kaniyang pagkatao. Na magpahanggang sa ngayon ay hindi niya makilala. At kung sinoman ang taong iyon ay tila ayaw na niyang balikan pa. Ipinamukha lang sa kaniya na isa siyang bayaran na babae. Walang humpay ang bawat pag-ulos ni Adrian sa kaniyang ibabaw. Habang ang lagitngit ng babasaging lamesa ay tila umaayon rin sa lakas ng pagbayo nito sa kaniya. Alam niya na pangalawang beses na ito na may nangyari sa kanilang dalawa. Ngunit iba ito sa nararamdaman niya ngayon. Umaayon ang puso niya sa bawat ginagawa nito sa kaniya.

“Fuck!”

“Oh... Aliyah!” bigkas na tinig ni Adrian.

Halos walang ibang nakikita si Adrian. kundi ang paghahangad na maabot ang inaasam nito. Para sa kaniya ay sapat lang ito sa binibigay niya para sa babae. Na kung tutuusin ay kulang pa. “You're mine, Baby!” untag niyang muli.

Mahigpit ang pagkakahawak ng dalaga sa kaniya na halos bumaon ang kuko nito sa kaniyang likod. Kasabay nang luhang dumadaloy sa mga mata ng babae.

“Are you okay?” tanong na pag-aalala ni Adrian.

“Yes.” sagot nito na tila may bahid ng luha sa kaniyang mga mata.

Ang bawat labas at pasok nito sa kaniya ay tila sakit o, kirot na kaniyang nararamdaman. Ang bawat pawis na kanilang pinagsasaluhan ay bumabakat sa lamesang kaniyang kinahihigaan. Hindi na niya alintana kung anoman ang maaring kahihinatnan. Basta ang alam niya ay nagmamahal lang siya. Sa taong handang mahalin ang isang tulad niya. Isang babaeng nawalan ng pag-asa na mabuo ang nawasak niyang puso. Muli niyang naramdaman ang paghalik ng binata sa kaniyang malulusog na dibdib. Kasabay nang isang bulong na tinig ang kaniyang pinakawalan.

“I'm coming...” wika ni Aliyah.

“Oh... I-I'm almost there!” kagat labing bigkas ni Adrian.

He burst inside of her. Lahat-lahat wala siyang sinayang na sandali. Ang pawisan nilang mga katawan ay napalitan nang mga ngiti sa kanilang mga labi. Marahan niyang binuhat ito mula sa pagkakahiga sa lamesa. Kasunod nang pagpasok nila sa isang madilim na silid.

***

TANGING sinag ng araw ang nasisilayan ni Aliyah. Nagising siya na tanging kumot lang ang tumatabing sa nakahubad niyang katawan. Ang hampas ng puting kurtina ay tumatama pa sa kaniyang mukha. Na tila may kung anong enerhiya ang nagpapagising sa kaniya. Marahan niyang iginalaw ang kaniyang katawan. Habang ang sakit sa pagitan ng kaniyang mga hita ay may kaakibat na hapdi. Hawak ang kumot ay dahan-dahan siyang tumayo. Upang magtungo sa banyo na kalapit lang ng kaniyang kinahihigaan. Ngunit bago pa man siya makahakbang palayo ay tila sumasagi sa isipan niya ang pangalan ng lalaking nakapanaig niya kagabi.

“Adrian...” bigkas ng kaniyang isipan.

Napalingon siya sa kamang kaniyang kinahigaan. Napapangiti siya sa mga alaala na  pinagsaluhan nilang dalawa kagabi. Isang sulat ang nakita niya sa ibabaw ng side table na katabi ng plain white lampshade. Kinuha niya ito at saka binasa.

“Thank you, Babe. I'm yours, you're mine.”

Walang ibang lumalabas sa kaniyang bibig.
Ramdam niya ang saya at pakiramdam na muli niyang mararanasan ang pagmamahal na dating tila unti-unting nawawala. Ang dating hinahangaan niya noon ay napalitan ng kakaibang pakiramdam. Akala niya ay hindi na niya ito muling maaalala pa, dahil sa matagal na nakalipas. Ngunit sumasagi ang dating kaisipan niya sa lalaki. Naaalala pa niya kung paano niya hilingin na muli niya itong makita. Subalit ang lahat ng iyon ay nawala. Nang makilala niya si Jacob. Tila napaka-mapaglaro ng tadhana sa kaniya.

“Tama nga sila, lahat maaaring mabago. Lahat kayang baguhin, kapag nagmamahal ka. Akala ko hindi ko na muli siyang makikita pa. Akala ko magagalit siya sa akin sa bagay na hindi ko alam. Ngunit nagkamali pala siya ng paratang. Nagkamali siya na ako ang taong kinaiinisan niya. Lahat ng mga dahilan ay may kaakibat na kahulugan. Mahal na mahal ko siya. At patawad Jacob, dahil muli akong nagmahal. Ngunit hindi ka mawawala sa puso ko at aking mga alaala,” tanging mga salita ang bumibigkas sa kaniyang isipan.

Matapos niyang mabasa ay mabilis siyang nagtungo sa banyo. Hindi na rin kasi niya naabutan si Adrian. Nasa isip niya ay marami pa itong kailangan na pagtuunan ng pansin sa kumpanyang hinahawakan ng binata. Ang magpatakbo ng kilalang Devone Winery Corp. Bawat ngiti ng kaniyang mga labi ay humahalintulad sa malamig na daloy ng tubig sa kaniyang katawan. Tila ba damang-dama niya ang bawat patak nito. Hindi na niya naisipan pang buksan ang heater ng shower. Sapagkat hindi siya makapaniwala sa kaniyang nararamdaman. Ilang minuto lang ay natapos siyang makapaligo. Habang nababalot ng puting towel ang kaniyang katawan. May nakita rin siyang ilang paper bags. Sa katabing wooden chair ng kaniyang kama. Base sa itsura at pinaglalagyan nito ay hindi basta-basta lang binili kung saan. Binuksan niya ito. At isang plain mint green dress ang kaniyang nakita. Sobra ang  kasiyahan sa kaniyang mga mata. Sa isang paper bag naman ay nakalagay ang isang pares na flat sandals. Na bumagay sa kulay niyang dress. Excited niya itong isinuot. Humarap siya sa salamin at saka umikot na tila naaalala niya ang unang beses na nagsuot siya ng dress. Pakiramdam niya ay bumabalik siya sa dati niyang nakaraan. Napakagat labi siya sa sensasyong pumapasok sa kaniyang isipan. Naglagay rin siya ng light lipstick. Sinuklay ang magulo niyang buhok at saka nilagyan ng isang black hairpin sa side nito.

“Wow!” gulat na bigkas niya habang nakaharap sa malaking salamin. “Bakit ang galing niyang pumili ng dress nababagay sa akin?” Kinuha niya ang cellphone na naka-charge sa katabing kama nito. At saka niya ini-on para tawagan si Adrian.

Ngunit bago pa man niya mai-dial ang numero ay isang sunod-sunod na text messages ang kaniyang natanggap.

“Nagustuhan mo ba ang binili kong dress para sa'yo?”

“I'm sorry, kung umalis ako ng maaga.”

“Ayokong magising ang aking mahal na princesa.”

Halos hindi maipinta ang bawat pagkakangiti ni Aliyah. Napayakap siya sa cellphone na kaniyang hawak. At isang malalim na buntong hininga ang kaniyang iginawad sa sarili. Saka siya nag-type ng text message para sa binata.

“Thank you and I love you.”