ერთადერთი დღით || K.S.J

7. From love to hate

Lola's pov:

ჩემს კაბინეტში ვიჯექი და იმ მოვლენებზე ვფიქრობდი, რომლებიც ამ ხნის განმავლობაში მოხდა ჩემს ცხოვრებაში. ზუსტად ამ დროს, კარზე ფრთხილი კაკუნი მომესმა, რომელმაც მაიძულა ფიქრებისაგან გამოვრკვეულიყავი და მოსულზე შემოსვლის ნებართვა დამერთო

- შემობრძანდით - ჩემი ხმა ექოსავით გაისმა მთელს კაბინეტში

- გამარჯობა - კარში ჯონგუკი გამოჩნდა და დაბნეული დიდი შავი თვალები მორცხვად შემომანათა

- გამარჯობა ჯონგუკ - სალამზე თბილი ღიმილით ვუპასუხე

- შეიძლება? - მკითხა დაბალი ხმით

- რათქმაუნდა, შემოდი - შემოსვლის ნება დავრთე და ჩემი მაგიდის პირისპირ მდგარ სკამზე მივუთითე.

მოვიდა წყნარად და ხმაამოუღებლად დაჯდა ჩემს წინ

- რამე მოხდა ჯონგუკ?

- იცით მე ძალიან ცუდად ვგრძნობ თავს ჩვენი ბოლო საუბრის შემდეგ.. - თვალები ამარიდა და თავი დაბლა დახარა

- ჩვენ ხომ შევთანხმდით, რომ ამ თემას დავივიწყებდით?

- მე ამას ვერ შეგპირდებით - თავის ნერვიულად მოთამაშე თითებს დაჰყურებდა

- მომისმინე ჯონგუკ, შენ ჩემი სტუდენტი ხარ, მე კი შენი ლექტორი. მითხარი როგორ შეიძლება მე და შენ სწავლის გარდა ერთმანეთთან რაიმე გვაკავშირებდეს? - ეს თემა ძალიან მაწუხებდა, მაგრამ მის გამოც ცუდად ვგრძნობდი თავს, რადგანაც ძალიან კარგად მესმოდა რას ნიშნავდა ცალმხრივი სიყვარული

- არ გეთანხმებით მის ლოლა - მზერა გამისწორა და ამჯერზე მოურიდებლად შემხედა. ისეთი გრძნობა გამიჩნდა, თითქოს მორცხვ ჯონგუკს გაბედული ჯონგუკი უტევდა და ცდილობდა ჩემთან თავისი პოზიცია მტკიცედ დაეცვა

- დედად გეკუთვნი ჯონგუკ, შენ კი სიყვარულზე მესაუბრები

- არ მაინტერესებს რამდენი წლით უმფროსი ხართ ჩემზე, მე თქვენს მიმართ რწფელი გრძნობები მაქვს და ძალიან მტკენთ გულს, როდესაც ამ გრძნობებს უარყოფთ - ჯიუტად შემეპასუხა