ရှေးရေစက်ကြောင့် ချစ်လက်စကျန်တယ် [Completed]

* အပိုင်း ၂၇ * Z

ဒီေန႕က တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႕မို႔ ၿမိဳ႕ပတ္ၿပီး ကထိန္လွည့္တဲ့ အဖြဲ႕ရယ္၊ ကထိန္လွည့္လာတဲ့ အသံကိုၾကားတာနဲ႕ ၿခံေရွ႕ထြက္ၾကည့္ၾကတဲ့ ကေလးေတြရယ္၊ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဦးေ႐ႊရိုးႏွင့္ ေဒၚမိုးအကကို ဆိုင္းသံ၊ ဗုံသံ တညံညံနဲ႕ မရပ္မနား ကျပသြားၾကတဲ့ စုံတြဲရယ္ျဖင့္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးဟာ စည္ကားလ်က္ရွိေနသည္။ လမ္းတိုင္းမွာ စတုဒီသာအလႉ ရွိၾကတာမို႔ လူႀကီးလူငယ္ အ႐ြယ္သုံးပါးအစုံသည္ ညေနခ်မ္းကိုေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႕ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ေတြကို ကိုယ္စီကိုင္ကာ ၿမိဳ႕ပတ္ၿပီး စတုဒီသာ ေကြၽးသမွ်ကို လိုက္ယူတတ္ၾကသည္။

အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းဟာ ၿခံေရွ႕မွာ မီးဖိုဖိုကာ မုန႔္တစ္မ်ိဳးစီလုပ္ၿပီး အလႉေပးတတ္ၾကတာမို႔ လမ္းတိုင္း လမ္းတိုင္းမွာ စတုဒီသာအလႉေတြ ျပည့္ေနၾကသည္။သက္ၿငိမ္တို႔အိမ္က ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ အလႉေပး သည္။ အိုးသူႀကီးကေတာ့ ေဒၚေလးပါပဲ။ အဘြားက ၿခံေရွ႕မွာ ဆန္ျပဳတ္လာေသာက္ၾကတဲ့ ကေလးေတြႏွင့္အတူ စားပြဲတစ္ဝိုင္းတည္းထိုင္ၿပီး ဆန္ျပဳတ္ထိုင္ေသာက္ေနသည္။ သက္ၿငိမ္ကေတာ့ ဟင္းလိုက္ခ်ိဳင့္ကို လက္က ကိုင္ၿပီး ေယာက္ခ်ိဳတမမနဲ႕ ကေလးေတြကို ဆန္ျပဳတ္လိုက္ထည့္ေပးရသည္။

"ေဒၚေလးေရ ကြၽန္ေတာ္ ေဝးတို႔အိမ္ကို ဆန္ျပဳတ္ သြားပို႔လိုက္ဦးမယ္"

"ေရၾကည္နဲ႕ ခ်မ္းေျမ့က ဒီေရာက္ေနတယ္ေနာ္ ငါ့တူ၊
ေနေဝးတို႔ သားအမိအတြက္ပဲ ထည့္သြားရမွာ"

"ဟုတ္ ေဒၚေလး၊ သုံးဆင့္ခ်ိဳင့္နဲ႕ ထည့္သြားလိုက္မယ္"

"ေအး ေအး"

ေဒၚေလးက ဆန္ျပဳတ္အိုးကို အဆက္မျပတ္ ပူေနရ ေအာင္ မီးမွ်င္းမွ်င္းေလး ထိုင္ထိုးရင္း မီးခိုးတလူလူ ၾကားကေန လွမ္းေအာ္ေျပာသည္။ သက္ၿငိမ္သည္ ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ပူပူကို သုံးဆင့္ခ်ိဳင့္နဲ႕ ထည့္ကာ စက္ဘီးနဲ႕ပဲ လြမ္းေနေဝးတို႔ လမ္းကို ထြက္လာလိုက္သည္။ လြမ္းေနေဝးတို႔ ၿခံေရွ႕မွာလည္း ကေလးတစ္အုပ္နဲ႕ ပြဲစည္ေနၾကပါလား။ ဒီအိမ္က သားအမိေတြလည္း မရွိရွိတဲ့ၾကားက စတုဒီသာအလႉ လုပ္ၾကတယ္ေပါ့။ ၿခံေရွေရာက္လို႔ လူကို ေသခ်ာျမင္ရခ်ိန္မွာေတာ့ မီးခိုးတလူလူၾကားမွာ ယပ္တခတ္ခတ္နဲ႕ အလုပ္မ်ားေနသူေလးဟာ သက္ၿငိမ္ခ်စ္ရတဲ့ လြမ္းေနေဝးတစ္ေယာက္တည္း။