Toy Olmayan Yumurta

Değişik Kalmış Şehirleri Yalnızca Değişik Kalmış Olanlar Değiştirebilir

Eiffel bildiği her şeyi anlattıktan sonra cam şişedeki meyveli soğuk çayından ilk yudumunu aldı. Fenyx hiç araya girmemişti, sözü hiçbir noktasından kesmemişti. Yalnızca Eiffel'i dinlemişti. Dinlerken yüz ifadesi değişmişti, yüzüne vuran ışığın açısı değişmişti ama dudakları hareketlenmemişti. Ciğerleri şişip inmişti, ağzı açık kalmıştı.

"İşte böyle," diyerek bitirdi hikayesini Eiffel.

Fenyx'in ilk tepkisi önüne bakmak oldu. Yine o parkta oturuyorlardı. Farklı bir markete gitmek istemiş olsalar da kendilerini aynı parkta bulmuşlardı. Soluk çimenlerin olduğu ufak, ruhsuz parkta. Aynı banka oturmuşlardı, aynı şekilde oturmuşlardı. Değişen şey zamandı, yaşantıydı, duygulardı.

Çocuk, parka yaptıkları bir önceki ziyaretindeki gibi neşeli değildi. Yüzü, ayın ona ödünç verdiği kadarıyla parlıyordu.

Kadın parka yaptıkları bir önceki ziyaretindeki gibi şüpheliydi. Şüphe ettiği şeyler gitmiş yerine yeni şeyler gelmişti

"İnanamadığımı söylemek isterdim," dedi Fenyx. Elektronik sigarasını elinde çeviriyordu. Ciğerlerine duman olarak çekeceği sıvı yoktu, cihazın içindeki kapsül boştu. "Fakat... eski hayatına dönecek kadar birikimi olmadığını söyledikten sonra bir anda ev kiraladı, eşyalar dizdi. Çok büyük bir ev değildi ya da çok eşya almadı ama dediğiyle yaptıkları çelişiyordu. Tanner'ın dükkanında karşılaştığımız gün alışverişten dönüyorduk ya... alabileceğimize o noktaya kadar inanmamış olduğum şeyler aldık. Nasıl aldığımızı sormadım, uzun uzun açıklamalar yapıp aklımı bulandıracağını biliyordum, genelde konuşma tarzı öyle değildir ama sorulmasını istemediği bir şey sorduğunda öyle yapıyor. O kadar uzun bir cevap veriyor ki neyi sormuş olduğunu unutuyorsun."

"Anladım... ne yapacaksın peki?" İkisi de başlarını öne eğmiş, sırtlarını çıkarmış halde oturuyorlardı, sanki oturdukları bankın bir sırtı yokmuş gibi davranıyorlardı.

"Sanırım..." dedi Fenyx ve parkın sağına soluna baktı. "Sanırım ondan ayrılacağım."

"Ne?" Eiffel çocuğun verebileceği onlarca tepkiyi düşünmüştü ama hayır, bunu aklına getirmemişti. Onu bu kararından caydırmak istemiyordu ama Michelle'den ayrılmanın Fenyx'e birçok açıdan iyi geleceğini de olduğu yerden görebiliyordu. "Neden? Dediklerim yüzünden mi?"

"Sana inanıyorum, Eiffel. Amcamın bile yanımda olmadığı tüm o zamanlarda yanımda oldun. Düştüğümde, daha da düşemem sandığımda yerin yarılmasıyla daha da düştüğümde, tüm o noktalarda beni ayağa geri kaldıran sen oldun. Bunun için minnettarım ve bu minnettarlığım bana yalan söylemeyeceğinden emin ama hayır, yalnızca senin söylediklerin yüzünden değil. Sen anlatırken bir yandan onunla olan ilişkimizi baştan sona şöyle bir düşündüm. Mutlu... ya da uyumlu bir çift olmadığımızı anladım ve meğer bunu ilk defa şu an aklıma getirmemişim."

"Nasıl tanışmıştınız ki?"

"Arkadaşlardan birinin gitmek istediği lokal bir oyun turnuvası vardı. Artık çoğu turnuva internet üzerinden yapıldığı için yüz yüze yapılacak bir turnuva ilginç olur diye düşünmüştüm. Gittiğimizde onun da katılımcılardan biri olduğunu gördüm. Turnuvada ikinci olmuştu ve ancak ikinci olabildiğine bir hayli üzülmüştü. Onu teselli etmek istedim, öyle tanıştık. Arkadaş turnuvanın birincisiyle konuşmaya daldığı için gece boyunca konuştuk, birbirimizi takipleşerek ayrıldık."

"İlk hamleyi yapan kimdi?"

"Oydu. Ben de geri çekilmedim. Yoğun duygularım yoktu ama olabilmesine ihtimal veriyordum. Sadece, oyunlara o kadar düşkünken bana hisler beslemeye nasıl zaman ayırabileceğini merak etmiştim, haklıymışım da meğer."