Jisung'un beni terlemeleriyle dolu bir haftanın ardından nihayet onu bir köşede sıkıştırabildiğimde neden böyle tepki verdiğini anlamak için onu biraz kışkırtmam gerektiğini düşünüyorum. Aksi takdirde Jisung kaçmaya devam edecek karakterde.
Şu an onu Chris hyungun odasında tek bulduğuma şükrederken içeri girmeden önce 'rahatsız etmeyin' yazılı uyarıyı kapı koluna asıp kapıyı ardımdan kapatıyorum. Kapı sesine rağmen başını telefonundan kaldırmayan küçük beden ''Chan hyung geldin mi? Şu verdiğin şarkı üzerinde değişikler yaptım.'' Diye mırıldanıyor. Arkası bana dönük olduğundan cevap alamayınca sandalye ile dönüp benimle göz göze geldiğinde normal bakışlarının nasıl öfkeyle dolduğuna şahitlik ediyorum. Kalkmak istediğinde ise hızlı davranıp omzundan yumuşakça itip koltuğa geri düşmesini sağlayarak sırtımı kapıya yaslıyorum.
''Bir yere gitmiyorsun ve konuşacağız Han Jisung.''
''Yaptığınız saçmalığı mı konuşacağız? Yoksa aklın yerine geldi de bana hak vermeye mi başladın?''
''Sana hak falan vereceğim veya vermeyeceğim bir konu yok. Bizi gördüğünde durumu kabullenmedin sonra da bizden kaçmaya başladın yani bunun sebebini açıklarsan hak verip vermeme konusuna geçebiliriz.''
Kendimi tutamadan iğneleyici bir şekilde konuştuğumda bana ''Bu kadar aptal mısın gerçekten?'' Demesini beklemiyordum.
''Hyunjin eğer normale dönmemizi istiyorsan bu saçmalığa son ver olsun bitsin.''
Onu kışkırtma planı yapmama rağmen kışkırtılan taraf daha çok ben oluyorum. Sinirle içime derin bir nefes aldıktan sonra sesimi sakin tutmaya çalışıyorum.
''Jisung konuşalım diye geldim kavga etmeye değil. Derdin neyse söyle?''
''Derdim sensin yeterince açık değil mi?''
Bunu böyle söylemesi oldukça kırıcı gelirken arkamdaki kapı itilerek başka bir güç tarafından açılıyor. Chan hyung neşeli bir yüzle odaya girip kapıyı arkasından kapattıktan sonra odadaki gerilimi fark ettiğinde yüzündeki gülümseme düşüyor ve endişeli bir hal alıyor. Başta odaya girerken gösterdiği kahveleri bir kenara bırakıp ikimiz arasında durarak yüzlerimizi inceledikten sonra konuşuyor.
''Siz kavga mı ediyorsunuz?''
''Jisung'un benimle derdi neymiş onu öğrenmeye çalışıyorum.''
''Ne yani saçmalığınızı Chris hyung da mı öğrensin istiyorsun?''
''Jisung yeter artık!''
Saçmalık diyip durmasından bıkarak sesimin yükselmesine engel olamıyorum Chris hyung ise sanki her an birbirimizin üzerine atlayabilirmişiz gibi kolunu önümden uzatıp bedenimi göğsüne yaslarken omzumdan tutuyor. Onun sıcaklığı biraz olsun sakinleşmemi sağlayıp ona sokulma isteği yaratıyor içimde.
''Jisung sorun ne?''
Chris hyung yeniden yumuşak bir sesle konuştuğunda beni sarmalamış olduğu için ağırlığımı üstlenmesine izin veriyorum.
''Sorun Hyunjin'in eteklerini normal karşılayınca yapacağı her şeyi normal karşılayacağımızı sanması hyung.''
Bu sefer gerçekten kırıldığımı hissederken bu söz şok etkisi yaratıyor. Hayal kırıklığı dolu bakışlarım en yakın arkadaşım dediğim bedenin gözleriyle buluştuğunda aslında onun da söylediği bu sözden pişman olduğunu görüyorum ancak bu pişmanlığa rağmen o lafın ağırlığı daha fazla geliyor ve ortamı terk etmek istiyorum. Bu kavganın 'sen kötü dans ediyorusun' 'Sen kötü rap yapıyorsun' gibi çocuksu bir şey olmayışı asıl kırıldığım nokta oluyor. Chris hyungun kollarını üzerimden itip odadan çıkmaya yeltendiğimde yine aynı kollar beni durdurup küçük odadaki koltuğa oturmamı sağlıyor.
Gözlerimin çoktan dolduğunu hissederken belli olmaması adına bakışlarımı yerden kaldıramıyorum. Chan hyung ise döner sandalyelerden birini çekip yine ortamıza oturuyor.
''Hepinizin benden sakladığı bir şeyler varmış gibi hissedip bunların bizi uzaklaştırmasından endişe ediyordum ki sizi kavga ederken buluyorum. O yüzden siz ikiniz bana şimdi ne var ne yoksa anlatıyorsunuz.''
Sert çıkan sesi başka şansımız olmadığını vurgulamak için yapılmış gibi çıkarken suçlu bir çocuk gibi ellerimle oynuyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
