Chapter 9: Madness

352 10 1

ni WhoateyAmurao

ni WhoateyAmurao

Umaga na naman! Minsan naiisip ko na totoo ba talaga ang lahat ng nangyayaring 'to. Hindi ko akalaing kaya ko pala. Kahit na bawat araw bilang ang oras ko, masaya ako dahil sa bawat oras na lumilipas makahulugan ang bawat pangyayari.

ni-ga i-nneun gose nado hamkke hal-ke..neol wiihaeseo mae-il utko neol wiihaeseo gidoha-go..You're my only one way.. ojing neoreul wonhae nae-ga ni gyeote isseume kamsahae.. You're the only one babe.. himdeun sesang so-ge sarangeural-ke haejun neo hanaro naneun haengbo-khae.. Heaven Heaven Heaven Heaven Heaven x2 uri hamkkeramyeon we will never cry never never cry..

Heaven... kapag ba namatay ako mapupunta ako sa langit? Hmm... Hindi ko rin alam.

*claps

JUDGE 1 (Mr. Park Jae) : Why are you crying?

"Because every time I sing or hear this song, I always remember my father"

JUDGE 1 (Mr. Park Jae) : Is he... you know? .. dead?

Tumango lang ako and hindi ko mapigilang tumulo ang luha ko. Inabutan naman ako ng host naman na si Tony ng tissue.

JUDGE 2 (Mr. Kang Seo) : Oh... you made her cry. (laughs)

JUDGE 3 (Mr. Han Dong) : Let her in on top 8! (jokes and laughs)

JUDGE 1 (Mr. Park Jae): Anyway, I enjoyed your performance though you didn't get some of the low notes.

JUDGE 2 (Mr. Kang Seo) : Well, I agree with Park Jae. You have a very wonderful voice. You must take care of that. Though I suggest you to practice more.

JUDGE 3 (Mr. Han Dong) : I think I have more nothing to say. They all said it. Congratulations.

Sa backstage, after ng performance ko, nakaantabay si Jenica. Standing tall with her white dress and her new look, she looks so pretty. Kakantahin niya yung 'It hurts by 2ne1'. 3 more contestants and she's off to go.

"Ang galing mo!" sabi ni Jenica sabay hug sa akin.

"Galingan mo nyan ha" sabi ko naman kay Jenica. Tapos. biglang umikot yung paningin ko. Akala ko magkocollapse na naman ako eh...

"Okay ka lang Lia? Baka inaatake ka na naman ng leukemia mo", sabi ni Jenica.Napatulala ako sa sinabi ni Jenica. "Ih! Dapat talaga hindi na kita pinaaudition dito eh. Dapat kasi sinabi ni James ng mas maaga sa akin para hindi na lumala pa yung sakit mo.... Eh?"

"James?"

Tsaka lang napansin ni Jenica na may sinabi siyang hindi dapat sabihin. Natulala siya habang nakatingin sa akin for a moment. Ako naman nanaig sa akin yung pagtataksil ni James.

"Sinabi sa'yo ni James na may leukemia ako?"

"ah. eh. ah. bakit hindi mo kasi sinabi sa akin? Sa ibang tao ko pa tuloy nalaman!"

"Sabihin mo si James ba ang nagsabi sa'yo?!"

Naiinis ako. Galit. Nakakabwisit. Pinagkatiwalaan ko pa naman siya tapos ganito lang kahahantungan. Nakita ko si James na papalapit sa amin and I really want to hit him.

*PAK. Sapul. Sinampal ko si James.

"Bakit? Ang gulo mong tao! Hindi kita maintindihan" galit na sabi ko and then walk out.

Magulo. Hindi ko alam. Una sa lahat, dapat si Jenica ang galit dahil hindi ko sinabi sa kanya ang totoo. Dapat ba talaga magalit ako kay James o magpasalamat sa kanya? Ano 'to? He was just the son of my doctor back then. Tapos ngayon, he's already ruining my plans.