Chapter 11: Forgive and forget

292 8 0

ni WhoateyAmurao

ni WhoateyAmurao

"It takes a strong person to say sorry, and an even stronger person to forgive."

And I want to be that stronger person...

After ng elimination, back kami sa condo. Ready ko ng patawarin si James kaso umalis daw siya. Okay na rin kami ni Jenica and nagpromise ako sa kanya na no more secrets. However, hindi pa rin kami pansinan ni Sanun. Ako yung talagang galit kasi may sinabi siya sa akin kahapon na nasaktan pati yung pride ko.

"Hey sorry", Sanun exclaimed. Naglalaro kaming chess ni Jenica at hindi ko pa rin siya pinapansin. Nakapoker face ako. Focus lang sa laro namin ni Jenica. "I really didn't mean what I said"

Hindi pa rin ako nagpatinag. Tuloy lang sa laro namin ni Jenica. Bigla namang sumingit si Sunee at sabi niya, "I wonder what if you two became couples"

Napatingin si Sanun kay Sunee. Ako naman naglalaro lang ng chess though I said, "That won't happen"

"Why not?", tanong naman ni Sanun sa akin,

Lumingon ako sa kanya not knowing na ang lapit pala niya sa akin. Ilang inches lang ang distance ng mga mukha namin. Medyo napatigil ako sandali habang nakatitig sa mga mata niyang kulay brown. Then I said, "Because I'm too stupid to waste my life for such a contest"

Napatulala na lang si Sanun. Balik naman ako sa paglalaro ng chess. Binubwisit naman ni Sunee si Sanun dahil wala pala daw siyang kaya sa akin. Sabi niya pa, mukha raw tatagal bago ko mapatawad si Sanun kaya kailangan daw munang magtiis ni Sanun na si Sunee lang ang kausap. Ako at si Sunee lang kasi yung talagang kinakausap ni Sanun. May pagka-anti social kasi siya eh.

On the other hand, bigla namang may nagdoorbell at binuksan ni Miku yung pinto. Samantala, wala naman akong pakialam kung sino yung dumating. Patuloy lang ako sa paglalaro ng chess. Konting moves na lang at machecheckmate ko na yung king ni Jenica. Hanggang sa...

"jigeum naega haneun yaegi...I’m sorry ige neowa naui story...Baby I’m so lonely lonely lonely lonely lonely, Baby I’m so lonely lonely lonely lonely lonely..."

Kinanta ni James yung Lonely by 2ne1. May kasama pa siyang orchestra. Lol. Mga guitarist, pianist, nagbaviolin at flute lang naman. Medyo natouch ako sa ginawa niya. Everybody in our condo were smiling and nakatingin sa amin except for Sanun na parang ayaw makita yung mga nangyayari,

"I'm so LONELY... so PLEASE FORGIVE ME" sabi ni James. May dala siyang chocolate cake na lagi kong kinakain pagkatapos kong magpagamot sa papa niya. Once a month or twice a month lang akong nakakain ng chocolate cake kaya nung binigay ni James sa akin yung cake, naappreciate ko talaga yung ginawa niya.

"Okay lang ba kung kakain ako nito?" tanong ko sa kanya.

"Oo. Naconsult ko na kay papa",

Hinug ko siya then nilapit ko yung mukha ko sa tenga niya. There I uttered, "Pinapatawad na kita"

On the other hand, sa kabila ng kasiyahang nagaganap sa buhay ko. May isa namang lalakeng nagmumukmok sa kwarto niya at naiinis sa mga nangyayari.

"James oppa is really sweet! Have you seen what he did, Sanun?", tanong ni Teresa kay Sanun. Kinuha kasi ni Teresa yung book na hinihiram niya kay Lucas. Magkaroommate sina Sanun at Lucas. Nagulat nga si Teresa nung nakita si Sanun na nagkukulong sa kwarto niya,

"Are you kidding me? He's not sweet! How could he be sweet? He's not sweet! He's not sweet!"

"AISH!!", iritang sinabi ni Sanun pagkatapos niyang takpan ng unan yung mukha niya. Nashock na lang si Teresa sa mga sinabi ni Sanun.

"Lia doesn't deserve that guy!"

CTRL + Q to Enable/Disable GoPhoto.it CTRL + Q to Enable/Disable GoPhoto.it

CTRL + Q to Enable/Disable GoPhoto.it