#លោកប៉ាចិញ្ចឹម🍃
២៦/២៧
លោកជាអ្នកមានគុណ ស្ដាប់ឮពេញត្រចៀកហើយនាយក៏ទម្លាក់ដៃចុះមកវិញរួចសម្លឹងភ្នែកតូចស្អាតរបស់នាងទាំងសួរបន្ត។
«វាជាទេវតាមែនទេបានជាឯងថាជួបវាភ្លាមឯងញញឹមចេញភ្លាមនោះ?»
ប្រយោគមួយឃ្លានេះសួរទៅកាន់រាងតូចដែរឈរធ្មឹងសម្លឹងមុខមាំរបស់នាយ នាងឆ្ងល់ហើយនាយលើកនេះសួរសំណួរចម្លែកៗ។
«គេមិនមែនទេវតា តែគេជាសុភាពបុរស»
«ជួបគេម្ដងឯង ថាគេល្អហើយចុះយើងៗចិញ្ចឹមឯងមករាប់ឆ្នាំឯងដែរគិតថាយើងល្អទេ?ឈើរី»
រាងតូចច្រឡឹង នាងញញឹមទាំងបង្ខំចិត្តឡើងព្រោះតែស្ដាប់ឮប្រយោគចម្លែកៗអស់នេះតែនាងនិងឆ្លើយតបឲ្យនាយអស់ការសង្ស័យក្នុងពេលឥឡូវនេះភ្លាម។
«កាលពីមុនលោកប៉ាល្អណាស់ តែឥឡូវលោកមិនដូចមុនឡើយ លោកបំផ្លាញញុំញីរាងកាយខ្ញុំៗស្អប់»
«រឿងរ៉ាវកាលពីលើកមុននោះមែនទេ?ឯងនៅគិតវាធ្វើអី?»
«វាជាស្នាមឈឺចាប់ដែរលោកប៉ាផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំហើយខ្ញុំក៏គ្មានថ្ងៃភ្លេចវាដែរ»
«~~»ស្ងាត់សំណួរ នាយដកខ្លួនចេញពីនាងរួចដើរមកអង្គុយលើពូក ភ្នែកសម្លឹងមើលដំណើររបស់រាងតូច នាងកំពុងតែរៀបចំសម្អាតអំបែងកែវដែរនាយបោកបែកនាងប្រមូលវាដាក់ក្នុងធុងសម្រាមរួចហើយ ក៏ដើរតម្រង់ចូលបន្ទប់ទឹកតែនាយចំណាស់ស៊ែស្ដើងក៏ស្រដីកាត់ដំណើរនាងភ្លាម នាយមិនចង់ឲ្យនាងដើរចេញពីនាយទាំងបែបនេះឡើយ។
(ចូលលក្ខណៈស្នេហាហើយ😓)
«មកជិតយើងត្រង់នេះ?»
សម្ដីរឹងគ្រោតគ្រាតបាន ហៅនាងឲ្យមកក្បែររាងតូចច្រឡឹងឈប់ដំណើរងក់រួចបែរខ្លួនសន្សឹម ដោយឈានជើងតិចៗដើរចូលមកក្បែរនាយ។
~វឹប~
«លោកប៉ាធ្វើអី?"
នាងភ័យខ្លួនមិនស្ទើរទេ ខណ:ដែរខ្លួនមកឈរក្បែរហើយនាយក៏ស្ទុះមកទាញខ្លួនរបស់នាងមកប្ដួលលើពូក មាឌដំបងក៏បញ្ជាររាងកាយឲ្យទ្រោមលើខ្លួនតូចឯដៃម្ខាងក៏ចាប់ប្រមូលកដៃតូចឡើងទៅលើផុតក្បាលនាយថែមទាំងប្រើកម្លាំងសង្កត់ជាប់ថែមទៀត។
«លែងខ្ញុំទៅខ្ញុំមិនចង់ធ្វើរឿងឆ្លួតឡប់បែបនោះទេ!!»
«វាមិនមែនរឿងឆ្កួត តែវាជារឿងត្រឹមត្រូវ ឯងជារបស់យើងៗជាម្ចាស់របស់ឯង»
«ម្ចាស់តែខ្ញុំមិនមែនជាសត្វនោះទេ!»
«ចាប់ពីពេលនេះទៅឯងគឺជាសត្វ អ៊ុប»
