#លោកប៉ាចិញ្ចឹម
៤១/៤២
ស្រីតូចច្រឡឹងបានសម្លឹងមុខចំណាស់ ទាំងលួចញញឹម ឆ្ងោកមុខចុះ នេះប្រហែលជានាងស្ដាប់មិនច្រឡំ ទេមែនទេ?
«ត្រលាន់ណាស់»
«ត្រលាន់អី?ស្រីតូច»
ស្រីតូចរបស់លោកប៉ា អៀនឡើងទន់ខ្លួនរងាកហើយ ព្រោះតែស្ដាប់ប្រយោគនេះ។
«ឯងចេះញញឹមដែរឬ?នេះយើងទើបតែឃើញស្នាមញញឹមរបស់ឯងជាលើកដំបូងទេណានាងតូច
ងើបមុខឡើង ហើយញញឹមបែបនេះឲ្យយូរៗប៉ាចង់ឃើញស្នាមញញឹមបែបនេះលើមុខតូចរបស់ឯង»
ប្រយោគ បូករួមទាំង ដៃលើកមកលើកចង្កាតូចតិចៗម្រាមមេដៃក៏អូសមកអង្អែល បបូរមាត់នាងឯបំពង់ករបស់នាយក៏លេបទឹកមាត់ផ្សើមកក្អឹកៗ រហូតឮសម្លេងដល់ស្រីតូច។
«វាទំនងជាងអាហារពេលព្រឹកទៅទៀត ត្រឹមតែមួយយប់ស្នាមលើបបូរមាត់តូចច្រមិចនេះក៏រលុបបាត់អស់ពិតមែន»
កាន់តែនិយាយ នាយរិទ្ធតែអង្អែល ចិត្តហាក់ចង់យកបបូរមាត់មកត្រដុសទៀតហើយមើលទៅ។
«បាត់ស្នាមហើយ លោកប៉ាចង់ខាំឲ្យមានស្នាមទៀតឬ?»
«ទេគ្រាន់តែចង់ស្អំឲ្យ អឹុម!!!»
និយាយមិនទាន់ចប់ឃ្លាស្រួលបួលផង ដង្ខៅក៏ឱនចុះដោយដាក់បបូរមាត់ប្រថាប់អឹប ជាប់បបូរមាត់តូច
ឯភ្នែកក៏បិត មួយសន្ទុះទើបអណ្ដាតសើមក្ដៅៗរុលចូលក្នុងក្រអូមាត់ តូចតិចៗនាយចាប់ផ្ដើមធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ ក្មេងស្រីតូចវិលវ៉ល់ទាំងព្រឹកព្រលឹមហើយ។
«អ្ហឹម!!!!»
សម្លេងគ្រល គ្រហឹមដើមក នាយចង់ប្រាកាសឲ្យរាងតូចតបតទៅកាន់នាយវិញ ឯងដៃក៏ទម្លាក់មកអង្អែលចង្កេះអង្ក្រង ចុះឡើងៗ តែស្រីតូចមិនបណ្ដោយឲ្យនាយធ្វើបែបនេះទេ នាងប្រញាប់ប្រមូលអារម្មណ៍ឡើងដើម្បីទាញស្មារតីដែរវល់មួយភ្លែតមិញនោះមកវិញ។
«លោកប៉ា ខ្ញុំដល់ម៉ោងរៀបអាហារពេលព្រឹកជូនលោកហើយ»
នាងប្រញាប់ និយាយរកមធ្យោបាយបាយរំដោះខ្លួនចេញ តែដង្ខៅបែរជាញញឹមក្របួចមាត់ទាំងឆ្លើយតបទៅកាន់នាងវិញ។
«យើងចង់ញាំុំឈើរីធ្វើជាអាហារពេលព្រឹក តើបានទេ?»
«ជារាងរាល់ព្រឹក គឺខ្ញុំតែងតែដាក់ឈើរីជូនលោកប៉ារហូត ថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាចាំខ្ញុំដាក់ជូន អញ្ចឹងខ្ញុំចុះទៅខាងក្រោមសិនហើយ»
