My stalker. My life.

Saved by whom?

~Sidney
Ik werd wakker in een helemaal witte kamer. Ben ik dood? Toen zag ik helderder en zag ik dat het een ziekenhuiskamer was. Ik keek verbaasd rond en bedacht me wat er gebeurd was. Ik kon niks bedenken en ik deed mijn ogen weer dicht. Au, mijn hoofd. Het deed pijn. Ik viel in slaap en even later werd ik wakker met buikpijn. Ik deed mijn ogen open en keek recht in de ogen van Leon. "Gelukkig, je bent wakker. Ik maakte me al zorgen." zei hij zacht en hij streek over mijn haar. Ik keek hem boos aan en vroeg wat er gebeurd was. "Iemand had de school in brand gezet, ik wilde je net gaan opzoeken. Ik zag de brand en ben naar binnen gerend. Ik ben meteen naar de kast gerend en zag je liggen. Ik heb je daarna naar buiten getild en de ambulance heeft je naar hier gebracht." zei hij schuldig. "Waar is Jasper?" vroeg ik verward. "Ik heb hem nog niet gebeld. Hij weet niet wat er met je gebeurd is." zei hij zacht en ik knikte. Ik pakte mijn mobiel en belde hem op:
J: Heey lieffie. Waar ben je? Ik ben doodongerust.
S: Heey schatje, kun je naar het ziekenhuis komen? Ik heb een ongeluk gehad.
J: Ik kom er nu aan. Doe geen rare dingen, beloofd.
S: beloofd, tot zo.
Ik hing op en keek Leon aan. "Wie wilt jou nou doden?" vroeg hij ineens. "Veel mensen, Leon, veel mensen. Het zou me niks verbazen als jij het was." zei ik geïrriteerd. Op dat moment stormde Jasper binnen. "Wat doet hij hier?" vroeg Jasper kwaad toen hij Leon zag. "Leon heeft mij gered." zei ik. Ik probeerde op te staan, maar kreeg daardoor een hevige pijn in mijn buik. "Au, au au, au." schreeuwde ik en tranen rolde over mijn ogen. Jasper kwam naast mij zitten en pakte mijn hand vast. "Het is oké, ik ben bij je. Ik laat je niet los." zei hij zacht terwijl hij over mijn hand wreef. "Ik laat jullie alleen." zei Leon ineens en ik keek hem dankbaar aan. Toen Leon weg was, zei Jasper: "Liefje, heb je pijn?" Ik knikte en hij vroeg waar ik pijn had. "Overal heb ik pijn, Jasper. Echt overal." zei ik zacht. Hij knikte en maakte een sneetje in z'n pols. "Jasper, niet doen. Het is niet goed voor je." zei ik smekend, maar hij duwde zijn pols al tegen mijn lippen aan. Z'n bloed smaakte naar het lekkerste soort chocola en als een verslavende dronk ik eraan. "Jasper." kreunde ik zacht. Hij lachte en haalde z'n arm bij mij weg. Hij streek over mijn haar en ik lachte zacht. Opeens kwam de dokter en zei dat ik naar huis mocht. Ik knikte en even later waren we thuis. "Shit, ik heb zometeen de afspraak met mijn vader." zei ik toen ik op de klok keek. Ik rende naar boven en trok een blauw jurkje aan met kanten zwarte pumps (Zie foto). Opeens ging de deurbel, Jasper maakte open en ik hoorde hem mijn vader begroetten. Ik liep op mijn hakken naar beneden en ik zag papa en Jasper met open mond staren. Ik tolde lachend met mijn ogen en op dat moment kreeg ik twee berichtjes, een van Emily en een van H. Ik opende eerste die van Emily en er stond:

Wil je morgen naar mijn feest komen samen met Jasper? Dat zou ik erg leuk vinden. Zie je morgen.
Kusjes,
Em

Daarna keek ik naar het berichtje van H en er stond:

You look incredible. No wonder that Jasper can not shut his mouth. You are and will remain mine, my dear. Never forget that.
Kisses,
-H

Ik deed mijn mobiel in mijn tasje en liep verder de trap af. "Heey pappie." zei ik en ik gaf mijn vader een kus op z'n wang. Ik gaf Jasper en kort kusje en zei: "Als er iets is, bel me, oké? Zie je straks!" Hij lachte en ik liep met pap de deur uit.
De volgende avond hadden we het feest van Emily. Ik had dezelfde jurk aan als de dag ervoor en Jasper een stoere broek met een shirt, waar zijn sixpack aardig zichtbaar in was. Bij het feest aangekomen zei Emily: "Bedankt voor het komen, want ik wil wat zingen met jou en Ginny." Ik keek haar verbaasd aan en knikte toen. "Maar eerst ga ik dansen met Jasper." zei ik en ik trok hem mee de dansvloer op. Opeens zag ik Leon met z'n groepje lopen en ik kuste Jasper uit het niets. "Wil je hem nou jaloers maken?" vroeg Jasper tegen mijn lippen aan. "Hoezo denk je dat nu weer?" zei ik boos. "Omdat je zo reageert. Precies als hij langs komt." zei Jasper geërgerd. Ik keek hem boos aan en liep weg. Hier had ik geen zin in. Ik liep naar Emily en Ginny toe en zei: "Kom, we gaan zingen." Ze knikten blij en we gingen het podium op. "Hallo dames en heren, ik ben Sidney, maar jullie kennen mij waarschijnlijk al. Dit is ons nieuwe liedje cold. Hoop dat jullie het leuk vinden." zei ik enthousiast. We begonnen te zingen.

I see a child that has been done, so wrong,
his mother covers him and sings him a sad song.
Her tears keep falling down while reaching for the sky,
reaching for the sky
the blue has turned to ash, no bird will ever fly.

I see a man who carries out, his own,
two silent neighbors after starving to the bone.
He used to know them up until his kids were grown,
until his kids were grown
No friend who really cared and relatives unknown.

Cold, it seems like no one dares, nobody cares
Cold, no matter how big the lie, won't justify

I see a girl that has been forced, to end,
No no no no No no No no No no no no
life full of tragedy and no skills for defence.
She was so beautiful but hate was all she got,
hate was all she got
an angel in disguise but won't be missed a lot.

Cold, it seems like no one dares, nobody cares
Cold, no matter how big the lie, it won't justify
Cold, it seems like no one dares, nobody cares
Cold, no matter how big the lie

How come we don't really feel
Oblivious to what's the deal
Can we live without the warmth inside

Cold,
why don't we change
why don't we change
why don't we change

Show the power by taking a stand,
Make a difference by giving a hand.
No reason to fight.
You can't hide, cause this isn't right

Ik lachte naar mijn vriendinnen en iedereen begon te klappen. Opeens zag ik Jasper Leon slaan en ik rende het podium af. "Jasper, blijf van Leon af." Schreeuwde ik en ik sprong tussen hen. "Bemoei je er niet mee, Sidney!" zeiden de jongens tegelijk. "Nee, dit gaat om mij, dus meekomen jullie, nu." zei ik kwaad en ik trok ze aan hun oren naar buiten. Eenmaal buiten begon ik weer te schreeuwen. "Zijn jullie gek? Waarom vechten jullie? Jasper, ik ben verdomme bijna met je getrouwd en je lijkt me nog steeds niet te vertrouwen. En jij, Leon, bedankt voor het redden, maar ik heb al een vriendje en dat weet jij ook. En nu ga ik naar mijn vrienden. Au revoir." riep ik boos en ik liep weg van zowel Leon als Jasper. Ik botste tegen iemand op en zag dat het Jace was. Toen ik hem zag, begon ik spontaan te huilen. ik sloeg mijn armen om hem heen en hij vroeg wat er was. "Jasper en ik hebben ruzie, kan ik bij jullie blijven slapen?" Vroeg ik snikkend. Hij knikte en vroeg of ik wilde gaan. Ik knikte en op dat moment kwam Dennis aan zetten. "Sidney, heb-heb je gehuild?" vroeg hij voorzichtig. Ik knikte en hij nam me mee naar z'n auto. "Kom, we gaan naar huis." zei hij terwijl hij instapte. Ik knikte en Jace ging achterin zitten. Na een tijdje vroeg Jace zacht: "Wat is er nou gebeurd, zussie?" Ik schudde mijn hoofd en zei zacht: "Hij geloofde me gewoon niet. Ik zei dat ik niks voor Leon voelde en hij geloofde me niet." Dennis zei dat Jasper een grote fout maakte om mij niet te geloven en ik lachte naar hem. Eenmaal bij mijn oude huis terug maakte ik de deur open. "Heey jongens, hoe was het feest?" riep Phil vanuit de keuken. "Leuk, we hebben iemand meegenomen." zei Jace lachend. "Wie dan?" vroeg Phil en ik liep de keuken in. Het was een rotzooi daar. "T-t-t jullie kunnen ook niet eens goed koken of opruimen zonder mij, hé?" zei ik lachend. Phil draaide zich om en werd rood van de schaamte. "Heey, lieverd. En hoe is het met mijn meisje?" zei hij terwijl hij z'n armen om mij heen sloeg. "Gaat wel. Zal ik vanavond voor jullie koken?" vroeg ik. Ze knikten alledrie snel en ik begon aan mijn spaghetti. Na het eten deden we met z'n vieren de afwas en ging ik daarna slapen. Wat maak ik toch mee. Het enige ware ik aan kon denken was Jasper. Waarom zou hij mij niet vertrouwen?

~Jasper
Ik heb het verpest. Ik vertrouwde haar niet en nu was ze weg. Wat moest ik doen? Ik moet haar het vertrouwen teruggeven, maar hoe doe ik dat? Ze was nu boos op me. Ik ga het proberen, kosten wat het kost.