My stalker. My life.

Protecting or hiding something?

~Sidney
Ik werd wakker en merkte dat Leon naast me lag. Op dat moment werd er op de deur geklopt en de deur ging voorzichtig open. Lily (de dochter van Bonnie en Harold(zie foto boven)) kwam de kamer binnen en ze zei: "Heey Sidney, wil je wat kleren van mij lenen?" Ik knikte en kuste Leon kort op z'n voorhoofd. Hij gromde wat en ik zag Lily glimlachen. Ik lachte ook en stond op uit bed. Ik liep samen met Lily naar haar kamer en ik vroeg haar: "Is Rover niet thuis?" Ze schudde haar hoofd en zei dat hij bij een vriend was blijven slapen. "Het lijkt wel alsof hij mij ontloopt?" zei ik gekwetst. "Nee, dat is het niet. Hij vindt de situatie gewoon ingewikkeld. Ik bedoel eerst krijgt hij een adoptie broertje, dan komt hij erachter dat z'n nicht ook geadopteerd is. Het is niet makkelijk, vooral niet omdat..." zei ze, maar ze stopte midden in haar zin. "Om wat?" vroeg ik verbaasd. "Nee, ik mag het niet zeggen van hem." zei Lily tegen me en ik keek haar smekend aan. "Please, please please!" zei ik met een pruillipje. "Oké, oké, ik vertel het, maar stop met het lipje. Je weet dat ik daar niet tegen kan." zei ze en ik grinnikte. "Nou, het zit zo. Rover was vroeger verliefd op je, maar hij wist dat het niet kon doordat hij je neef was. Daarna is hij met Lola gegaan, weet je nog. Hij gebruikte haar om over jou heen te komen en het lukte, totdat zij hem bedroog. En nu is hij nog steeds een beetje verdrietig daardoor. " zei ze en ik keek haar verbaasd aan. "Dat meen je niet!" zei ik en ze pakte een shirt en broek uit haar kast. Daarna knikte ze en zei: "Maar hij komt over een uur thuis, dus je ziet hem nog." Ik knikte en bedankte haar. Daarna liep ik terug naar Leons kamer en ik zag dat Leon met z'n ogen open op bed lag. Toen ik binnen kwam, zat hij meteen rechtop en zei: "Ga je dat aantrekken?" Ik keek hem verbaasd aan en vroeg waarom niet. "Omdat ik je liever zie in mijn kleren." zei hij en ik lachte. "Vanavond blijf ik hier nog een nacht en dan trek ik een shirt van jou aan, goed?" zei ik en hij knikte onmiddellijk. Hij ging van z'n bed af en kwam met ogen vol lust naar me toe. "Leon, je laat het." zei ik en ik wees met een vinger naar hem. Hij grinnikte en gromde erna. Z'n wolf had het overgenomen. "Leon..doe het niet. Please?" zei ik serieus, maar hij kwam steeds dichterbij. Snel pakte ik de kleren van mezelf en rende de kamer uit. "Lily! Leon wil me gaan kietelen." riep ik en Lily maakte haar deur open. Ik was bijna bij Lily, toen ik vastgegrepen werd bij mijn middel. Ik werkte tegen, maar het had geen zin. Leon was te sterk. Hij legde me op z'n bed en ik kroop naar achteren. Voordat ik het wist, had Leon mijn handen met z'n ene hand vastgepind boven mijn hoofd en ik verwachtte dat hij me ging kietelen, maar dat deed hij niet. Hij keek me met een scheef hoofd aan en kuste me toen kort. Ik keek hem verbaasd aan en Leon merkte ook dat ik verward was, want hij liet m'n handen los en trok zich toen terug. "Wat is er?" vroeg hij, alsof er net niks gebeurd was. "Niks. Ik dacht alleen dat je me ging kietelen." zei ik schouderophalend en hij lachte. "Kom, we gaan ontbijten." zei hij en ik scande z'n lichaam. "Ga jij zó ontbijten?" vroeg ik en hij lachte. "Als jij dat leuk vindt en je ogen niet van me af kan houden, dan ja!" zei hij en ik keek hem aan met een blik dat zei: "Meen je dit serieus?" Ik stond op van het bed en zei nep streng: "Jij bent over twee minuten beneden met een shirt aan en een normale broek, anders ga jij vanavond niet mee feesten bij Caleb en Elizabeth." Hij salueerde voor de grap en liep toen de inloopkast in. Ik lachte en liep de trap af. Ik zag dat Harold, Lily en Bonnie al aan tafel zaten. "Ben je ontsnapt?" vroeg Lily lachend en Bonnie en Harold keken ons raar aan. "Gelukkig wel! Hij is nu z'n kleren aan het trekken." zei ik terwijl ik ging zitten. "Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?" vroeg Bonnie verbaasd. "Ik heb gewoon gezegd dat hij anders vanavond niet mee mag naar het feestje van Elizabeth. Het was verdraaid simpel." zei ik en ik lachte. "Je bent een goede invloed op hem, Sidney." zei Harold. "Dat is ze inderdaad." zei Leon die de kamer binnen kwam lopen. "Goeiemorgen liefie." zei hij en hij kuste me kort. Daarna schoof hij aan tafel en begon te eten. "Heey Lils, ga je vandaag nog iets doen?" vroeg Leon lachend. "Nee, niet echt. Misschien huiswerk maken, of zo?" zei ze en ik keek Leon aan. "Lily, wil je vanavond met ons mee?" vroeg ik en ik voelde Leon me kort schoppen. Ik keek hem kort geïrriteerd aan en keek toen verwachtingsvol naar Lily. "OW, ik wil geen last zijn." zei ze en ik schudde m'n hoofd. "Dat ben je zeker niet. Is juist gezellig? En zo leer je m'n vrienden ook eens kennen." zei ik lachend en ze knikte. "Oké, ik ga mee." zei ze en ik knikte goedkeurend. Op dat moment hoorde ik de voordeur dichtslaan en hoorde ik een jongensstem roepen: "Ik ben thuis." De stem kende ik al te goed, hij was van Rover. Hij kwam de keuken binnen en hij keek me kort aan. "Heey Rover, was het leuk bij je vriend?" vroeg Bonnie om de stilte te breken. Rover knikte en ging zitten, zonder iets gezegd te hebben. Opeens kreeg ik een steek in mijn buik en ik excuseerde me even. Daarna liep ik snel naar de wc en sloot de deur onmiddellijk. Waarom moest ik nu net ongesteld worden? Er werd op de deur geklopt en ik hoorde de stem van Rover. "Sidney, ben je oké?" vroeg hij bezorgd. "Ja, prima. Wil je Lily even halen?" vroeg ik en ik hoorde z'n voetstappen afsterven. Op dat moment kwamen de voetstappen terug en hoorde ik Lily's stem. "Sidney, wat is er?" vroeg ze en ik antwoordde dat ik last had van m'n maandelijkse problemen. Ze lachte kort en haar voetstappen stierven af. Na een tijdje kwam ze terug en zei ze: "Ik schuif het onder de deur door, oké?" Ik antwoordde dat dat goed was. Na tien minuten was ik klaar en ging terug naar de keuken. Ik zag dat Leon Rover jaloers aankeek en ik wist wat dit betekende. "Leon, ik ben thuis het cadeautje vergeten van vanavond. Wil je me even naar huis brengen?" vroeg ik en hij keek me meteen aan. Hij knikte en stond op. Eenmaal in de auto vroeg ik wat er was. "Rover is nog steeds verliefd op je." zei Leon en hij keek me kort aan. Zijn ogen zaten vol met verschillende emoties, die ik er niet uit kon halen. "Leon, ik heb voor jou gekozen en dat weet hij ook. Ik wil niemand anders meer." zei hij, maar hij bleef geïrriteerd kijken en hij reed ook nog steeds veel te hard. "Leon, rij zachter." zei ik bang, maar hij reageerde niet. "Leon!" zei ik bang en boos tegelijk. "Wat!" schreeuwde hij naar me en ik kromp ineen van z'n uitbarsting. Ik trok m'n benen op en legde mijn hoofd erop, zodat hij me niet kon zien huilen. "Sidney?" vroeg hij, maar ik negeerde hem. "Sidney, zeg iets." zei hij en ik voelde hoe de auto stopte. "Scheld me uit of word kwaad, maar zeg niet niks. Het maakt me gek als je niks zegt en dan niet de positieve kant van gek. Ik hou er van als je tegen me schreeuwt en zegt dat je me haat, want hoe meer je zegt dat je me haat, hoe meer ik van je hou." zei hij en hij pakte m'n hand. Ik keek hem aan, maar zei niks. Laat hem maar even lijden, dacht ik. "Zeg me wat je denkt." zei hij en ik kon mijn lach niet onderdrukken. "Ik haat je." zei ik en sloeg m'n armen over elkaar. "Ik jou meer." zei hij en gaf me een kus op m'n wang. "Je maakt me bang." zei ik, hem aankijkend. "Je bent toch niet bang voor de grote boze wolf?" zei hij lachend. "Eigenlijk wel." zei ik en ik stapte uit. Hij stapte ook uit en ik maakte de deur met m'n sleutel open. "Wanneer gaan we samenwonen?" vroeg Leon en ik keek hem verbaasd aan. "Ik wil niet te snel gaan, weet je nog?" zei ik en hij knikte. "Als we naar de kostschool gaan deze zomer, zorg ik ervoor dat ik elke dag bij je ben." zei hij als belofte en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Dat doe je nu ook al. Je bent net een stalker." zei ik lachend. "Over stalkers gesproken, nog iets gehoord van H?" vroeg hij en ik schudde m'n hoofd. "Niet sinds maandag." zei ik en op dat moment kreeg ik een berichtje. "Als je het over de duivel hebt." zei ik en keek naar het berichtje. "Lees voor." Beval Leon me met z'n alfa toon en ik begon te lezen. "Er staat: