My stalker. My life.

Knives, guns and kidnapped

~Sidney
De volgende ochtend werd ik wakker van geklop op de deur. "Prinses, u wordt verwacht bij het ontbijt binnen twee minuten." hoorde ik Dennis zeggen. "Ja, Dennis. Ik kom zo, wacht maar even." zei ik lachend. Ik hoorde hem zacht ja zeggen. Ik liep de inloopkast in en koos voor een korte roze jumpsuit met een riempje erom. Toen liep ik naar de schoenen en daar zag ik een blaadje op de deur. Er stond op:

If you go in there, you're dead.
Kisses,
-H

Daar ging ik het dus niet op wagen en koos de schoenen die voor de deur stonden. Daarna ging ik terug naar mijn kamer en maakte de deur open. Daardoor viel Dennis naar binnen en schoot ik in de slappe lach. Ik hielp hem rechtop en en zei: "Lag je lekker?" Hij lachte naar mij en zei buigend: "Heerlijk prinses, mag ik u nu begeleiden naar de eetzaal? We zijn al laat." Ik zei dat ik dat ik dat prima vond en ik haakte mijn arm in de zijne. "Dennis..." begon ik ineens. "Ja, Sidney?" zei Dennis naar mij kijkend. "Er zat een blaadje op mijn schoenen deur." zei ik bang. Dennis vroeg wat er op stond en ik antwoordde trillend: "Dat als ik daar binnen zou gaan, ik nu dood zou zijn." Dennis pakte me vast en probeerde me te kalmeerde. "Caleb en ik beschermen je, samen met de anderen." zei hij liefkozend. "Thanks, Dennis. Ik wil me nogmaals verontschuldigen van wat ik gezegd heb op dat feest toen. Het was oneerlijk van mij om jou zo verschut te..." Hij liet me niet afmaken en zei: "Ik zette jou verschut, ik had niet net moeten doen alsof ik Oliver was. Ik zou nooit zoals hem kunnen..." Dit keer liet ik hem niet afmaken, want ik kuste hem. "Ik vind Oliver niet leuk, ik vind de echte jouw leuk." zei ik tegen zijn lippen aan. "De echte mij is een zak." zei hij lachend tegen mijn lippen aan. "De echte jou was degene die met me naar het ziekenhuis ging en die over me waakte, degene waar ik tegen zei dat hij mij niet zielig mocht noemen. Dat is de echte Dennis." zei ik lachend terwijl ik me terugtrok. Hij lachte naar mij en zei dat we nu door moesten lopen. Ik knikte en we liepen in stilte verder. We kwamen aan in de eetzaal en Jill zei lachend: "Dat duurde lang." Ik excuseerde en zei: "Sorry, ik wist niet wat ik aan moest trekken." Thomas zei lachend: "Nou, Sidney. Ik moet toegeven dat je er nu wel prachtig uitziet." Ik moest blozen en iedereen gaf hem gelijk. Ik ging zitten naast Ginny en Toby en op dat moment kwam het eten binnen. Ginny at zoals normaal grote porties tegenoverstelling van de anderen en ik moest lachen om haar eetgedrag. Toby daarentegen keek haar walgend aan. "Toby, lieve schat, niet iedereen eet zo adelijk als wij, accepteer dat." zei ik terwijl ik hem aan zijn haar zat. "Blijf eens van mijn haar af." zei hij nep boos. Ik stak mijn tong naar hem uit en at verder.

~H
Vandaag zal het mij lukken, vandaag zal ik haar ontvoeren. Ik weet gewoon dat het gaat lukken. En ik weet al de perfecte manier. Ik pakte mijn geweer uit de lade en stopte hem in mijn broekzak. "Liefje, kom je zo eten. Ik heb speciaal voor je gekookt." hoorde ik mijn moeder zeggen. "Ik kom zo, mam. Ik moet eerst nog iets doen." zei ik, daarna liep ik de deur uit. Ik stapte mijn auto in en reed richting het vliegveld. Op weg naar Sidney.

~Sidney
Ik liep samen met Ginny en Rosie door de tuin en Ginny begon spontaan te zingen. Ze zong Friends till the end.

On the first day that I met you
Feeling out of place, so many new faces
The first friend that I looked to
When I reached out, you'd always be there for me

Friends till the end, never break, never bend
Friends understand, make you smile, hold your hand

Now we're standing together, we're never alone
And we shine a light wherever we may go

If you need me in a heartbeat, just say so
You can count on me, count on me
I will come in a heartbeat 'cause you know
You will always be, always be number one

The first time I sung a song
Finding my feet, the right melodies to key
The first time you sung along
It was real harmony, like you were a part of me

Friends till the end, never break, never bend
Friends understand, make you smile, hold your hand

Now we're standing together, we're never alone
And dreams are alive, gonna keep believing
The friendship we share like the music we love
It keeps us together wherever we may go

If you need me in a heartbeat, just say so
You can count on me, count on me
I will come in a heartbeat 'cause you know
You will always be, always be number one

Ik zong met haar mee en toen we klaar waren, schoten we in de slappe lach. "Kom, we gaan terug." zei Ginny ineens. ik knikte en liep samen met Ginny terug naar het kasteel. Ik ging meteen naar mijn kamer en op mijn deur was een briefje geplakt.

We moeten praten. Bij de fontein om 12 uur
X
Aiden

Ik vertrouwde het niet helemaal, maar liep er toch naartoe. Daar aangekomen was er niemand. Ik keek op mijn horloge en zag dat het al half 1 was. Als Aiden niet snel kwam had hij pech. Op dat moment hoorde ik geritsel en toen herinnerde ik me het briefje van vanmorgen weer. Het was hetzelfde handschrift. Dan kon twee dingen betekenen, Aiden is H of H heeft dit als val gedaan. Ineens voelde ik een hand voor mijn mond en een geweer tegen mijn hoofd aan. Ik merkte dat er een doekje voor mijn mond werd gedaan en toen werd alles zwart.

~Caleb
Op een bepaald moment voelde ik en steek in mijn maag. Dat kon maar een ding betekenen, Sidney is in gevaar. Ik kon dat voelen omdat zij mijn soulmate is en ik haar bloed gedronken had. Ik liep naar Dennis toe en zei tegen hem: "Ze hebben Sidney." Dennis keek me bezorgd aan en we zeiden tegelijk: "We gaan haar redden."