My stalker. My life.

The next one

~Sidney
Ik werd wakker van Caleb die mijn naam riep. "Wat is er?" vroeg ik nog een beetje vermoeid. Hij gaf me mijn telefoon aan en zei toen: "Ze hebben Ginny." Ik stond al met tranen in mijn ogen en het enige wat ik dacht was: dit kan niet. "Nee, niet Ginny. Dit mogen ze niet doen." zei ik boos en verdrietig. Caleb ging achter me zitten en fluisterde in mijn oor: "Kom, je moet je even ontspannen." Toen zijn handen mijn schouders raakte, voelde ik pas wat hij deed en ontspande me. Hij masseerde mijn schouders en ik ontspande helemaal. Toen hij klaar was, draaide ik me om en bedankte hem. Hij lachte en zei: "Alles voor mijn prinses." Ik bloosde en keek weg. "Sidney, ik moet je wat vertellen." zei Caleb opeens. Op dat moment werd er op de deur geklopt, wat nou déjà vu. Caleb gaf een blik dat ik moest blijven zitten en ik knikte. Hij liep naar deur en keek nog een keer naar me om. "Heey man, wat doe jij hier?" hoorde ik Caleb vragen aan iemand. "Mijn beste vriend en zussie opzoeken, natuurlijk." hoorde ik een bekende stem zeggen. Het was Jace. "Kom maar binnen dan, ik denk dat Sidney je steun wel kan gebruiken." zei Caleb en op dat moment kwam Jace de hoek om met Caleb achter hem aan. Ik stond meteen op van mijn bed en rende naar Jace toe. Ik knuffelde hem en de tranen begonnen te lopen. "Jace, ze ze ze hebben Ginny." stotterde ik. Jace zei dat hij dat al wist en ik keek hem verbaasd aan. "Ik heb samen met Caleb en Lucas een paar jongens opgetrommeld om de meiden te beschermen. Ginny viel alleen niet meer te redden." zei hij verdrietig. "De volgende is Emily, ik weet het zeker." zei ik snikkend. "Oké, ik stuur extra mannen op haar. Als het nog niet te laat is." zei hij serieus. Ik knikte en ging zitten op het bed. "Wat wilde je net eigenlijk zeggen, Caleb?" vroeg ik. Hij antwoordde: "Ik vertel het straks wel, oké.?" Ik knikte en begon te praten met Jace. Ik had hem gemist.

~Emily
Vandaag deed iedereen heel raar, ze waren de hele tijd aan het fluisteren. Opeens kwam Lucas naar me toe lopen en kuste me even. Daarna vroeg hij hoe het met me ging en ik antwoordde dat het goed ging. Daarna liep hij weg en liet me verbaasd achter. Ik liet het erbij en op dat moment kreeg ik een berichtje van Lucas.

We moeten praten. Alleen jij en ik. Zie je zo in het park.
X
Lucas

Ik stuurde terug dat ik kwam en liep toen naar het park. Daar stond een jongen met een hoodie op. Ik dacht dat het Lucas was, dus liep enthousiast naar hem toe. "Heey, waar wilde je over praten?" vroeg ik blij en nieuwsgierig. Op dat moment kreeg ik een klap tegen mijn hoofd. Daarna werd alles zwart.

Na een tijdje werd ik wakker in een donkere kamer. Ik keek om me heen en zag Ginny vastgebonden zitten. Naast haar zat nog iemand en toen ik wat beter keek, zag ik dat Aiden het was. Sidney! Wat is er aan de hand? Ik riep Aiden en zei: "Aiden, wat is er aan de hand? Waar zijn we?" Hij antwoordde dat we ontvoerd waren, omdat ze wilden dat Sidney ons kwam redden. Ik knikte en begon te snikken.

~Sidney
Net op het moment dat Jace weg was, kreeg ik een berichtje met een foto (zie hierboven).

Twee hebben we, nog drie te gaan.

Ik riep door de kamer: "Godverdomme. Nu ga ik ze zeker redden." Caleb keek op van zijn boek en zei: "Nee, dat doe je niet. Dat willen ze juist." Hij kwam naar me toe en kwam naast me zitten. "Wat wilde je net zeggen?" vroeg ik nieuwsgierig. "Ik ben bang dat als ik het vertel, je me nooit meer wilt zie." zei hij bezorgd en ik zag in zijn ogen verdriet. "Ik ga je nooit haten en ik zit hier met je vast, Remember." zei ik geruststellend. Hij begon te praten: "Oké dan, ik heb je niet alleen beschermt omdat je een prinses bent. Ik heb je ook beschermt, omdat ik er voor ingehuurd ben door je ouders. Je hebt altijd een bodyguard gehad en je had het nog niet eens door. Maar toen ik je zag zingen op de open avond, stond mijn hart stil. Ik werd smoorverliefd op je en wil er alles aan doen je te beschermen. Daarom wilde ik ook met je weg, ik dacht dat dat misschien het veiligste zou zijn. Ik heb me bedacht, we moeten zo snel mogelijk terug en vanuit daar je vrienden helpen. Maar van tevoren moet je me beloven dat je ze niet gaat redden." Ik stond met open mond naar hem te kijken en knikte toen. Ik nam hem in een omhelzing en zei: "Ik beloof het, maar meende je wat je net zei?" Hij duwde me een stukje terug en kuste me. Ik kuste hem uit verbazing terug en na een tijdje trok hij zich terug. "Beantwoordt dit je vraag?" vroeg hij lachend. Ik knikte en liep richting de kledingkast. Daar hingen een paar jurken van mij en pakte mijn bikini. "Wat ga je doen?" vroeg Caleb nieuwsgierig. Ik pakte een zwembroek en gooide die naar hem. "Wij gaan zwemmen en je kunt niet weigeren, want ik ben morgen jarig." zei ik lachend. Hij keek me trots aan en liep naar me toe. "Jij hebt een groot probleem in het zwembad dadelijk." zei hij terwijl hij me over zijn schouder gooide. Hij liep richting de deur en daarna naar de gang. Bij het zwembad aangekomen, rende hij richting het zwembad en sprong erin. Ondertussen hadden we wel al onze bikini's aan. Ik lag nog steeds in zijn armen toen hij dat deed. Ik hield mijn adem in onder water en zwom snel naar het oppervlak. Caleb kwam ook boven en knuffelde me. Daarna klom ik op zijn rug en zei: "Ik vind jou ook wel leuk."