My stalker. My life.

I want to protect you

~Caleb

Ik liep samen met Sidney de gang op zonder iets te zeggen. Wat is ze mooi! Ik ben verliefd op haar, daarom wilde ik haar beschermen. Opeens draaide Sidney zich naar me om en zei: "Waar denk je aan?" Ik antwoordde dat ik aan haar dacht en ze begon te blozen. Ze was zo schattig als ze bloost. "Waar is je vriendje eigenlijk?" vroeg ik nieuwsgierig. Ze antwoordde: "Hij was net nog bij Jace, maar nu kan ik hem niet meer vinden. Ik zal hem even sms'en." Met die woorden pakte ze haar telefoon en typte ze:

Heey Aiden,

Waar ben je? Ik moet je spreken.

X

Sidney

Meteen kreeg ze een berichtje terug, maar ze keek niet blij en liet het berichtje zien. Er stond:

Aiden is tijdelijk niet aanspreekbaar. Als je hem wilt spreken, zal je hem moeten vinden. Maar ik wil wel een deal sluiten. Jou tegen hem.

Sidney begon te hyperventileren en pakte me stevig vast. "Ssh, het komt goed. Ik zorg dat het goed komt, maar eerst moet je hier weg." Zei ik om haar te kalmeren. Het leek een beetje te helpen en toen knikte ze. "Vanuit Brazilië kunnen we alles verder regelen, toch?" vroeg ze bang. Ik knikte en nam haar toen mee, weg van de trein. "Ik ben bang, Caleb." zei ze angstig. Ik zei tegen haar dat het goed kwam en bracht haar naar huis. Eenmaal daar, zei ik tegen haar dat ze tegen haar moeder moest zeggen dat ze op vakantie ging. "En als ze dan vraagt waarom?" vroeg ze. "Zeg dan dat je ruzie hebt met Aiden." zei ik en ze knikte. Daarna stapte ze uit en liep naar de voordeur. Ze pakte haar sleutel en toen was ze weg.

~Sidney
Ik rende de trap op en begon mijn tas in te pakken. "Waar ga jij heen?" vroeg mam ineens aan mij. Ik schrok een beetje en draaide me om. "Ik ga op vakantie." zei ik slikkend. Mijn moeder vroeg waarom en ik slikte weer. "Aiden en ik hebben ruzie, ik moet hier even weg. Dat is beter voor ons beiden." zei ik met een brok in mijn keel. Mijn moeder zei dat ik niet hoefde te gaan, maar ik verzekerde haar dat ik dit moest doen. Ik liep naar buiten en sloot de deur achter me. Ik ging in de auto van Caleb zitten en zei: "Oké, we kunnen gaan." Hij reed aan en zei onderweg niks. Na twee uur rijden, kwamen we aan bij het vliegveld. Hij stapte uit en ik deed hem na. Toen we ingecheckt waren, begon Caleb weer te praten. "Sidney, het komt goed. Niemand zal ons vinden en ik heb mensen hier in Amerika die ons op de hoogte houden." Ik knikte alleen en op dat moment werd onze vlucht omgeroepen. "Kom, we gaan." zei hij terwijl hij mijn hand vastpakte. We stapten het vliegtuig in en gingen naar onze plaatsen. Caleb had geregeld dat we een plaats aan het raam hadden. Ik gaapte, omdat ik moe was van het gedoe en Caleb zag dat. "Ga jij maar slapen. Je zult wel moe zijn." zei hij terwijl hij zijn arm om me heensloeg. Ik ging tegen hem aanliggen en viel al snel in slaap. Voordat ik in slaap viel, merkte ik nog net dat ik zijn jasje nog aanhad en dat hij mij een kusje op mijn voorhoofd plaatste. Ik glimlachte even en viel toen in slaap.

~Caleb
Ik zag hoe ze glimlachte toen ik haar een kusje gaf. Ze was zo schattig als ze sliep, maar ook zo kwetsbaar. Ik zag dat ze mijn jasje nog aanhad en lachte even. Na twee uur vliegen werd ze wakker en ging weer rechtop zitten. Ze keek uit het raam en tikte me toen aan. "Caleb, je moet weten dat ik niet boos op je ben. Ik ben nooit boos op je geweest, eigenlijk." zei ze lachend. "Ik weet dat je niet boos op me bent. Anders zou je niet met me mee zijn gegaan." Op dat moment kreeg ze een berichtje. Het was Jace.

Sidney, je moet nog een ding weten. Je bent niet wie je denkt wie je bent.

Ze keek me verbaasd aan en vroeg of ik hier meer van wist. "Ja, ik weet hier meer van. Sidney, je bent geen normaal meisje." zei ik. "Wat ben ik dan? Een heks? Een trol? Een weerwolf?" vroeg ze. "Sidney, je bent wel een mens. Maar je bent geen gewoon mens. Je bent een prinses." zei ik zenuwachtig. Ze keek me verbaasd aan en vroeg toen: "prinses?" Ik knikte en zei: "Jace is niet je echte broer en je ouders niet je echte ouders. Je bent geadopteerd door hen." Ze keek me raar aan en zei toen: "Ik dacht al dat dat niet mijn ouders waren, zij zijn namelijk allebei blond." Ik lachte naar haar en daarna viel ze weer in slaap. Ze was doodop.