My stalker. My life.

The car accident

De volgende dag
~Sidney
Vandaag was het zover, ik ging met mijn moeder en Phil eindelijk weer eens naar mijn oom. Ik had zin om hem weer eens te zien. Ik miste hem. Gisteravond bij Caleb was het nog heel gezellig. Hij had s'avonds nog voor mij gekookt en we hadden samen een film gekeken. Jasper was erg irritant, hij kwam de hele tijd naar ons toe en probeerde Caleb gek te maken, maar hij hield zich rustig. Ik vond het wel geestig. Ik had gevraagd aan Caleb waarom Jasper mij niet kon dwingen tot iets en hij zei dat het door de ketting was die ik had gekregen van hem. Maar terug naar vandaag, ik zat in de auto en keek uit het raam. Ik dacht aan Caleb en aan mijn oom. Hoe zou hij eruit zien? Opeens kwam er een leuk liedje op de radio en ik vroeg aan mam of hij harder mocht. Ze knikte en zette de radio harder. Opeens voelde ik een klap en onze auto begon te slippen. Er kwam een andere auto op ons af gereden en toen werd alles zwart.

~Caleb
Ik zat in de woonkamer van ons huis en ik vroeg aan Jasper: "Zo, wat vond je van Sidney?" Op dat moment voelde ik een steek in mijn maag en ik wist het zeker, Sidney is in gevaar. "Ik vond haar heel erg op Elizabeth lijken, maar een veel mooier karakter." zei Jasper. Op dat moment werd ik gebeld door Emily. Ik nam op en begon te spreken.
C: Emily, wat is er aan de hand?
E: Het is Sidney, ze heeft een auto-ongeluk gehad.
C: Wat! Ik kom meteen naar je toe, dan gaan we samen.
E: Is goed, tot zo.
Ik hing op en keek Jasper aan. "Sidney heeft een auto-ongeluk gehad. Ik ga nu meteen naar het ziekenhuis." zei ik tegen hem. "Moet ik meegaan?" vroeg hij bezorgd. Ik knikte en zei: "Als je je kunt beheersen, mag je mee." Hij knikte en we liepen naar buiten. Even later waren we met z'n drieën in het ziekenhuis. We moesten wachten in de wachtkamer, omdat we geen familie waren. Opeens kwam Jace en Dennis naar me toe lopen en ik stond op. "Hoe is het met haar?" vroeg ik bezorgd. Jace keek me met betraande ogen aan en zei trillend: "Ze, ze ligt in coma. De kans is klein dat ze het overleeft." Ik kreeg de tranen in mijn ogen en opeens voelde ik een hand op mijn schouder. De hand was van Jasper. Emily vroeg aan Dennis hoe het met zijn vader ging en hij antwoordde: "Mijn vader leeft nog en heeft geluk gehad, maar zijn toestand is kritiek." Ik knikte en vroeg aan een zuster of ik naar Sidney toe mocht. Ze vroeg of ik familie was en ik schudde mijn hoofd. "Ik ben haar vriendje, ik moet haar zien." zei ik smekend. Ze knikte uiteindelijk en ik liep naar binnen. Daar zag ik haar liggen, ik ging naast haar bed zitten en zei: "Heey meissie, ik ben bij je, Caleb. Ik weet dat je mij waarschijnlijk niet hoort, maar ik moet je wat vertellen. Je hebt een ongeluk gehad en ligt daardoor in coma. Maar beloof me een ding, dat je blijft." Ik pakte haar hand vast en zei snikkend: "Sidney, ik wil dat je blijft, want ik hou van je." Ik kuste haar hand en stond toen op. "Ik beloof je dat ik terugkom, als jij belooft dat je stabiel blijft." zei ik en ik liep toen de deur uit. Eenmaal buiten kwam Emily op me aflopen en knuffelde me. "Het komt goed met haar, beloofd. Ze is namelijk een vechter." zei ze glimlachend en ik begon te huilen. Op dat moment kwam Jasper naar me toe en zei in mijn oor: "Je kan haar altijd nog veranderen." Ik keek hem boos aan en zei: "Ik heb een belofte aan haar gedaan en ik hou me eraan. En ze overleeft dit, want ze is mijn kleine wonder." Daarna liep ik het ziekenhuis uit en rende naar het bos. Ik moest even weg.

~Sidney
Ik had zijn stem daarnet wel gehoord, maar het was ver weg. Ik moest hem beloven om te blijven, maar wat als ik niet bleef. Dan was ik van H af en voelde ik geen pijn of verdriet meer. Maar dan zou Caleb dood gaan van verdriet en dat kon ik niet aan. Wat zou er gebeurd zijn met mam en Phil? Zouden ze dood zijn? Dan zou ik wees worden samen met Jace. Dan had ik het laatste moment van mijn moeders leven tegen haar gezegd dat ze de muziek harder moest zetten. Dat zou een stom einde zijn. Ik zou haar missen en elke dag aan haar denken. Maar als ik dood zou gaan, dan zou ik bij haar zijn. Opeens hoorde ik weer een stem ver weg. Het was een verpleegster, tenminste dat dacht ik. "Sidney, blijf vechten, voor Caleb, Emily, mij. Voor iedereen. Ik hou van je. X je grote broer." Het was Jace.