My stalker. My life.

Big decissions

~Sidney
Ik stapte van de tafels af en liep heupwiegend naar Leon toe. Hij keek me verlekkerd aan en hij zei: "Ik wil je." Ik rolde mijn ogen en zei: "Later." Daarna trok ik hem mee naar de keuken en hij zei: "Het was een prachtig nummer, Sidney." Ik lachte en zei blozend: "Thanks." Ik pakte twee glazen punch en gaf er een aan hem. "Leon, hoe gaat een weerwolf dood?" vroeg ik nieuwsgierig aan hem en hij proestte z'n drinken bijna uit. "Wat vroeg je daar?" vroeg hij geïrriteerd. "Hoe gaat een weerwolf dood?" vroeg ik weer en keek hem aan. Hij zuchtte en begon te vertellen. "Er zijn twee manieren. De eerste is Wolfsbane." zei hij en ik ging verder. "Als een weerwolf die lang inademt, valt hij dood neer, toch?" Zei ik zelfverzekerd en hij keek me aan. "Hoe weet je dat?" vroeg hij onder de indruk en ik lachte. "Teen wolf." zei ik lachend en hij rolde met z'n ogen. "Wat weet je nog meer?" vroeg hij serieus. "Een andere manier is door een weerwolf met iets zilvers in z'n hart te steken. Zilver kan ook zo ernstige schade aanbrengen aan een weerwolf." zei ik, hij knikte en gebaarde dat ik door moest gaan. "Bestaan er ook zoiets als weerwolf jagers?" vroeg ik en hij knikte. "Helaas wel. Je vader is er een." zei Leon en ik keek hem met grote ogen aan. "Je maakt een grapje?" vroeg ik en hij schudde z'n hoofd. "Hij weet wat ik ben en accepteert het, totdat ik het verbond verbreek en iemand vermoordt. Dan zou hij mij vermoorden, heeft hij gezegd." zei hij en ik knikte. "Kom, we gaan dansen." veranderde ik van onderwerp en hij knikte. Ik trok hem mee naar de woonkamer waar veel mensen zaten te dansen. Ik draaide me om en sloeg m'n armen om Leons nek heen. "Je bent prachtig, weet je dat?" fluisterde hij in m'n oor en ik bloosde. Nu moest ik het zeggen. "Leon?" begon ik en hij keek me recht in m'n ogen. "Ik ben je mate, of niet?" vroeg ik serieus. Ik keek hem aan en hij mij. Hij wist volgens mij niet zo goed wat hij moest zeggen. "Weerwolven hebben in het echt geen mates, maar ik heb zo'n speciale band met jou, dat ik bijna denk dat het bestaat." zei hij en ik glimlachte. "Weirdo!" zei ik lachend. "Beauty!" zei hij ook lachend en hij trok me naar zich toe. "Ik haat je." zei ik en ik kuste hem. Hij kuste me terug en het ging van een rustige kus naar een ruwe zoen. Ik genoot van elke seconde en snakte steeds naar meer. "Je wilt me, hé?" fluisterde Leon licht kreunend in m'n oor. "En jij mij, hé?" zei ik terug kreunend. Op dat moment hoorde ik gekuch. We keken tegelijk naar de kant waar het gekuch vandaan kwam en toen we zagen wie het was, vielen onze monden open van verbazing. Daar stond namelijk Jasper.

~Leon
"Wat doe jij hier?" vroeg Sidney met haar armen over elkaar geslagen. Ik trok haar dichter tegen me aan en gromde naar Jasper. "Rustig aan, hond." zei hij en hij legde een spottende nadruk op 'hond'. Ik wilde hem al bijna een mep verkopen, maar Sidney hield me tegen. "Hij is het niet waard." zei Sidney zacht. Daarna vroeg ze nog een keer wat Jasper hier deed. "Ik ben een tijdje terug in Amerika en ik dacht, even gezellig terug naar Rosewood." zei Jasper grijnzend en ik rolde met m'n ogen. "Broertje." zei Caleb iets te vrolijk terwijl hij en Elizabeth aan kwam lopen. Elizabeth kwam naast Sidney staan en zei bitchie: "Leuk je te zien, maar rot op." Jasper stak z'n handen in de lucht en zei: "Ik ga, maar niet voordat ik met Sidney gepraat heb." Ik gromde en zei, met m'n tanden op elkaar: "Je blijft uit haar buurt, je deed haar al genoeg pijn." Sidney kneep in m'n hand en ik keek haar aan. "Ik ben oké, Leon. Het is goed." zei ze en ze liet m'n hand los. "Nee, het is niet goed. Híj heeft je namelijk nachtmerries bezorgd en je fysiek pijn gedaan. Ik kan dat niet aan, Sidney. Ik ga er kapot aan." zei ik en ik pakte haar hand weer vast.

~Sidney
"Wat een romantisch gedoe! Hier heb ik geen tijd voor. Sidney, ik spreek je morgen in het café aan de bosrand, goed? En als je wilt, kun je je hond meenemen." zei hij en binnen een flits was hij weg. "Sidney, wil je even naar boven gaan? Ik kom zo." zei Leon met z'n kaken op elkaar en ik knikte gehoorzaam. Ik liep naar boven en hoorde dat Leon beneden iedereen weg stuurde. Daarna kwam hij de trap op lopen en keek me aan. "Ik ga met je mee, morgen!" zei Leon en ik schudde m'n hoofd. "Ik ga alleen, Leon. Ik wil niet dat hij ziet dat ik bang ben." zei ik met m'n armen over elkaar geslagen en hij zei woedend: "Als die hufter aan je komt, ik zweer het je, ik breek z'n nek." Ik zuchtte en zei: "Leon, als jij hem toch de nek breekt, als hij aan me komt, dan hoef ik me toch ook niet bang te voelen, of wel?" Hij knikte en zuchtte. "Beloof je me dat je voorzichtig bent bij hem?" vroeg hij terwijl hij over mijn wang streek en ik knikte. "Ik red me wel en misschien moet jij een keer naar je roedel gaan, dat vinden de roedel leden fijn. Jij bent namelijk hun leider." zei ik en hij knikte. "Oké, ik ga naar ze toe, maar beloof je dan dat je als je klaar bent meten naar het pack-huis komt." zei hij en ik knikte. "Dat doe ik, maar waar is het pack-huis dan?" vroeg ik hem aankijkend. "In het bos ergens, maar ik hoor je van kilometers afstand, dus ik of een roedellid komt je halen, goed?" vroeg hij en ik knikte. Hij trok me dichter naar hem toe en vroeg: "Waar waren we voordat Jasper ons verstoorde?" Ik deed net alsof ik nadacht en vroeg: "Je wilde me dacht ik weer kussen, of niet?" Hij grinnikte en drukte z'n lippen op de mijne. Ik kuste hem terug en op dat moment voelde ik me erg moe. Leon merkte het en zei, tegen mijn lippen aan: "Ga maar slapen, Sidney." Ik knikte en hij tilde me langzaam op. Hij legde me op bed en daarna zakte ik weg. Het laatste wat ik voelde was zijn lippen op mijn voorhoofd. Daarna zakte ik langzaam weg.
De volgende ochtend werd ik wakker en dacht meteen aan mijn afspraak met Jasper. Intussen was ik rechtop gaan zitten en liet me, toen ik aan Jasper dacht, kreunend achterover vallen. Leon keek meteen op en vroeg: "Wat is er, liefje?" Ik zei dat ik geen zin had in de afspraak met Jasper en Leon stelde voor om niet te gaan. "Leon, als ik niet kom, dan komt hij me gewoon halen alsof het niets is." zei ik en hij zuchtte. "Kom, we gaan ons klaar maken." zei hij en hij drukte een kus op m'n voorhoofd. Even later zaten we met z'n tweeën aan tafel en ik vroeg waar shadow was. "Hier is hij!" hoorde ik iemand achter me zeggen en ik draaide me om. Daar stond Dennis met in z'n armen Shadow. Hij liep naar me toe en zette Shadow op m'n schoot. Hij keek me aan en likte toen mijn gezicht. "Shadow, je weet dat ik dat alleen mag doen." zei Leon lachend en Shadow jankte even. "Nou, Shadow. Van mij mag je me net zo vaak likken." zei ik en ik stak m'n tong uit naar Leon. Dennis schoot in de lach waardoor hij een verontwaardigde blik terugkreeg. Ik lachte en zei met een kinderachtig stemmetje: "Is mijn kleine, lieve Alpha jaloers?" Hij rolde met z'n ogen en zei: "Je komt te laat voor je afspraak." Ik lachte en zette Shadow op de grond. Dennis had mijn jas al gepakt en gaf hem aan mij. "Bedankt Dennis, zorg jij goed voor die grompot daar?" vroeg ik terwijl ik naar Leon wees. "Dat doe ik zeker, Sidney. Veel plezier bij de bloedzuiger." zei Dennis lachend en ik knikte. Ik draaide me om naar Leon en zei: "Dan ga ik maar, wees voorzichtig." Ik kuste hem kort en hij kuste me terug. "Ik wilde het al bijna tegen jou zeggen." zei Leon lachend en ik grinnikte. Daarna liep ik de deur uit en riep nog: "Doei, Shadow. Tot vanavond." Ik liep naar mijn auto en stapte in. Ik keek naar de passagiersstoel en er lag een briefje op. Ik pakte het op en er stond: