LÜTFEN OYLAYALIM VE YORUM YAPALIM👑
Tek tek isimler okunmaya başladı. Tanımadığım isimler de okunmuştu ve şuan okunan yaklaşık otuz kişiden 5'inin yok olmadığı tespit edildi. Beşinin de en yakın Arkadaşı hüngür hüngür ağlıyordu ancak biri için kimse ağlamadı, onun kim olduğunu öğrenmeye çalıştım, çünkü ismini duyamamıştım.
Biri " Suna!"dedi, sanki çok Sevdiğim birini kaybetmiş gibi kalbimde acı hissettim ve Kerem'e tutunarak yere oturdum. Çok üzülmüştüm, içim bir kötü oldu ve gözlerimden yaşlar süzüldü.
" Bu kadar kötü bir gün yaşamamak için neleri vermezdim kim bilir?" Dedim. " Suna'nın yok oluşunu bile bittim, ya bizden biri... " Diye Söze devam edecekken Kerem beni susturdu ve müdürün " Bulut " sesi duyuldu. Kalbim güm güm atıp yaşamasını Ümit ederken " Burdayım" diye bir ses geldi ve çok sevindim ama Kerem'in benden daha çok sevindiği apaçık ortadaydı. Bulut'u yanımıza çağırırken müdür " Merve " dedi.
Ses yoktu, ikinci kez tekrarladı ama kimse ses çıkarmadı ve müdür Selyha Hanım'a dönerek 'Merve' dedi. O an yıkıldım işte. Bu okuldaki en yakınım, onun için canımı feda edebileceğim çocukluk arkadaşım Merve. Nasıl olur da bu iğrenç yangınla ortada. Yok olabilir? "Hayır!" Diye Çığlık attım ve herkes bana döndü. Umrumda değildi. Onsuz yapamazdım. " Mervee! Beni bırakmış olamazsın, sen kurtuldun, şaka yapıyorsun!" Diye hıçkıra hıçkıra Ağladım. O kadar ağladım ki pantolonum sırılsıklam olmuştu. Durmadan Ağladım, hiç durmadan ve bir an Aylin'in bana sarılığını hissettim. Kırmızı gözlerimle ona dönerek - hala ağlıyordum- " Beni bırakmadın. Rüya değil değil mi? Benimlesin Aylin?" Dedim. " Sakin ol canım. Sakin ol , yanındayım ve hep Olacağım" dedi şefkatle bana ama bu susmama yetmemişti. Ben milyonlarca saatimi geçirdiğim arkadaşımı kaybetmiştim, ben ağlamayacaktım da kim ağlayacaktı? Yoklamanın sonuna kadar Ağladım ve kim gelmiş kim gitmiş ilgilenmedim. En son Kerem ile Bulut beni yerden kaldırdı. O zaman Gözlerini açtım ve herkesin - Mervem Hariç - burada Olduğınu gördüm. Gözlerim kançanağı olmuştu ve "Eve gitmek istiyorum." dedim. Hepsi başını Öne eğdi ve Kerem bana " Müdür bu olayı çözmek istiyor ve çözülmene kadar yatılı olarak kalacağız." dedi. Sorun yoktu. Çünkü ben şuan yaşama sevincimi kaybediyordum. " Nerede yatılı kalacağız?" Dedim. "Ilerki sokaktaki kolejin öğrencileri tatildeymiş, o kolejde kalacağız." dedi bana.
