Red Hood & LadyKiller

Bölüm 10

Aynı günün gecesi

Gerginliğimi belli etmemek için bin takla atarak konuşmaya ve neden kaçırıldığımı veya neden insanların benim hakkımda hicbir şey bilmediğini anlatmaya başladım.

"Ben sandığınız gibi sıradan birisi değilim. Yani insan değilim."
"Güzelliğinden belli zaten insan olmadığın" dedi Roy ortamı yumuşatmak istermiş gibi.
"Ailemi tam olarak bilmiyorum veya hangi gezegene ait olduğumu da bilmiyorum ama buradaki ailem çok harika insanlardı. Tabii ki ölümleri beni çok üzdü uzun bir süre yas tuttum. Taa ki Bruce Wayne ile tanışıp buralara gelene kadar."
"Bruce ile ne alakan var ki?"
"Biliyorsunuz Bruce evlat edinmeyi ve onları yanında Robin olarak çalıştırmayı aynı zamanda onlara güzel bir hayat sunmayı hedefleyen bir adam. Fakat bu konuda pek başarılı olduğu söylenemez." hafifçe öksürdüm ve ağzımdan gelen kanı bir peceteye sildikten sonra konuşmaya devam ettim.
"Beni de evlat edindi fakat beni herkesten saklamasını istedim. Yani benim onun kızı olduğumu ben hariç sadece 6 kişi biliyordu"
"Kim bunlar?" dedi Dick merakla
"Bruce, Alfred, Clark, Diana, Dinah, Oliver.."
"Ee neden sustun anlatsana?" dedi Cassie merakla.

Hikayenin geri kalanını anlatmakta hala tereddüt ediyordum. Jason'a baktım zor durumda olduğumu anlamış olacak ki benim lafımı böldü.

"Pekala pekala bu gecelik bu kadar hikaye yeter.. Kylie'nin dinlenmesi gerek." diyip bana yaklaştı ve önümde eğildi. "yürüyebilir misin?"
"Evet.. Sanırım"

Ayağa kalkmayı denedim fakat başaramayınca beni kucaklayıp odama götürdü. Herkes arkamdan isyan ediyor ve olayların devamını merak ediyordu. Fakat henüz kendimi tam olarak anlatmak istemiyordum.

Odaya girince Jason beni yavaşça yatağa bıraktı ve bana dikkatle bakıyordu. Bense sadece düşünceli ve donuk bakışlrla duvarı izliyordum. Şu anda birinin desteğine o kadar çok ihtiyacım vardı ki...

"Orada onlara her şeyi anlatmak zorunda değildin"
"Biliyorum ama... Belki de onlara güvenmem gerektiğini düşündüm fakat henüz vakti değil. Şu anda anlattıklarım bile onları için çok fazla bilgi içeriyor."
"Kate veya Dick'in bu olayların peşini bırakmayacağını biliyorsun değil mi?"
"Biliyorum.. Ama aileden birinin beni tanıması kötü olmaz" diyip hafifçe gülümsemeyi denedim.

Ayak ucuma oturup bana bakıyordu sadece.
"Jason ben korkuyorum... Hem de deliler gibi korkuyorum. Ya bu benim yaşadığım şeyler ileride tekrar filizlenir ve bu sefer hepinize zarar verirse? Ya ben hiçbiriniz için iyi birisi değilsem? Buradan gitmeliyim ve hayatımin sonuna kadar yalnız kalmalıyım. Sizin iyiliğiniz için.." gözlerim dolmuştu ama ağlayamiyordum, içimde bir acı his vardı ve bu benim içimi fena halde yakıyordu fakat o histen kurtulmak için çığlık bile atamıyordum.

"Kylie aptallaşma. Sen benim arkadaşımsın ve Roy ile seni sonuna kadar koruyacağız. Ayrıca benim kaybedecek bir şeyim yok ki. Endişelenip saçma sapan fikirlere kapılmayı kes artık."

Yatakta doğrulup onun gözlerine baktım. Sesi sertti ama onun beni korumak istediğini hissedebiliyordum. Gözlerimden yaşlara akmaya başladı. Jason'ı hak edecek ne yapmıştım acaba. Yavaşça ona sarıldım.

"Tamam.. Özür dilerim. Hiçbir yere gitmeyeceğim."

Sadece bana sarılmakla yetindi. Sessizce o şekilde birkaç dakika durduk. Ikimiz de çok yorgunduk. Sarılmayı bırakıp tekrar yatağa uzandım.

"Misafirleri gönderdikten sonra tekrar yanıma gelir misin?"
"T- tamam" diyip odadan ayrıldı.

Tek başıma bir iki saat yatakta döneleyip durdum. Aklımda şu anda sadece Jason vardı ve onu düşündükçe yanaklarımın yandığını kalbimin hizlandığını hissediyordum. Ama niye? Arkadaşımdı o sadece?

Yatakta doğrulup arkama yaslandım ve saçlarımin arasında ellerimi gezdirdim. Beni neden bu kadar önemsediğini bilmiyorum ama o böyle davranmaya devam ederse kalbimi çalacaktı. Tamam belki çok kısa süredir birlikteyiz ama cidden ona karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım, sanırım... Ve bu Roy'a olan hislerimden farklıydı. Roy'a sadece bir erkek kardeş, bir yakın arkadaştı benim için ama Jason öyle değildi. Daha fazlası gibi hissediyordum...

O, odaya gelene kadar bunları düşündüm. Hala onun o sıcak dudaklarını dudaklarımda hissedebiliyor ve daha fazlasını istiyordum ama şu anda bunun sırası değildi. Bir an önce toparlanıp geçmişim ve kim olduğum hakkında daha fazla bilgi edinmeliydim.

Jason yavaşça odaya girdi, bana doğru yürüdü ve az önceki oturduğu yere tekrardan oturdu. Mutlu görünuyordu, suratı parlaktı, gözleri ışıl ışıldı. Ne olduğunu merak ediyordum. Sormaya cesaret edemeyince susup sadece ona baktım.

"Şu anda nasılsın?"
"Daha iyiyim"
"Güzel..." yine sessizlik oldu.

"Benim neden tekrar gelmemi istedin?" buna nasıl cevap vermeliydim? Bilmiyorum cok karışık bir soru benim için. Ne demeliyim?

"Sadece burada seninle olmamı istedin anlaşılan" bi-bir dakika... Bunu nereden anladın? Ah aptal ben bunu ondan istememeliydim.

"Evet" evet? Ah Kylie iyice aptallaşıyorsun kendine gel salak.

Gülerek yanıma uzandı ve esnedi. "Yorulmuş olmalısın biraz uyu hadi. Sabah derdini anlatırsın." diyip arkasına döndü.
"Jason.."
"Evet?" bana döndu tekrardan.
"Ben.. Şey... Sana bir şey söyleyecektim"
"Dinliyorum" diyerek sol kolunun üzerinde doğruldu,yarı uzanır halde bana bakıyor ve kafasını kendi omzuna hafifçe yaslıyordu. Yorgunluktan gözleri morarmıştı ama hala sevimli görünuyordu.

"Unuttum..."
"Emin misin? Gozlerin öyle söylemiyor" dur bi dakika. Sen gozlerimi mi izliyorsun! BU ÇOK... Tatlı ama kendine gel Katerina toparlan ve ona söyle!
"Eminim.. Belki sabaha hatırlarım"

Jason göz devirip bana yaklaştı. "Şimdi söylemezsen-"
"Bu gece sana sarılıp uyuyabilir miyim?!??"

Çok hızlı söylemiştim bunları. Saçlarımın arasından ona bakıyor ve yüzümdeki pembeliği saklamaya çalışıyordum.
Konuşmadı ve sadece kollarını açtı, benim ona yaklaşıp sarılmamı bekledi.

Yavaşça kafami onun omzuna koydum ve koluna sarıldım. Çok samimi olmak ve onun göğsünde uyumak niyetimde yoktu. Sadece bir iki geceliğine güvende olduğumu tamamen hissedene kadar bu şekilde uyumak istiyordum.

Ona sarılmayınca biraz şaşırdı galiba sonra da boştaki elini saçlarımın içinde gezdirdi.
"Sarılarak uyumak istiyorsan sormana gerek yok."

Tekrardan kızarmıştım. Onun yara bere dolu ve barut kokulu ellerini saçlarımda hissetmek guzeldi. Sanki babam geri gelmiş ve saçlarımla oynuyor gibiydi. Jason'ın babam kadar yumuşak bir tarafi olduğunu yeni fark etmiştim. Yufka yürekli olduğunu tahmin ediyordum ama bana o yanını göstereceğini tahmin etmemiştim.

Ben bunları düşünedurayım, Jason çoktan uyumuştu. O koca koluna sarılirken ve düşünürken bende uyuyup kalmışım. Galiba en rahat uyuduğum zamanlardan birisiydi onun koluna sarılarak uyumak.

__________________________________________________

Selamlaaar!!!

Uzun bir aradan sonra geri geldim. Normalde Haziran'ın 20'sine kadar gelmeyecektim fakat şu aralar rahatsızım ve ders çalışamiyorum hatta hicbir şey yapamıyorum o yüzden can sıkıntımı gidermek adına tekrar yazmayı deneyeyim dedim :)

Biliyorum çok saçma ve olay örgüsünden aşırı bağımsız hatta kısa bir bölum oldu. Ama affınıza sığınarak belirtmeliyim ki, gozüm iyi durumda değil ve şu aralar mental olarak pek iyi değilim.

Her neyse... Yazmaya devam etmeyi planlıyorum

Ayrıca yeni bir çalışmaya başladımm! Anime, özellikle Kuroko noBasket seviyorsaniz hoşunuza gidebilir.
Hala onu yayınlamakta kararsızım ama ilerleyen zamanlarda yayınlayacağım

Şimdilik kendinize iyi bakınn ♡