Chapter 23

156 11 0
                                        

Chapter 23: Clue

We all gasped, but I quickly stopped. I was stunned when I realized something: How could Fira manage to steal the necklaces with Enchantia when she wasn't even here?

Tsk. I don't want to overthink this because if I really wanted to find out, I could. Hindi sa pagmamayabang but I can really do that.

She suddenly laughed. "Oh, right. You two don't want to stop. So, taste your own medicine." Her eyes suddenly glowed as she raised her hands. Pagkatapos niyang itaas ang kaniyang mga kamay ay unti-unti siyang lumulutang habang nakapikit. Nang makarating siya sa itaas ay banayad niyang inihiwalay ang kaniyang dalawang kamay kasabay ang pagbigkas niya ng mga salitang hindi ko maintindihin.

"Fi uoy wto stlli ondt tawn to ptos, eht curse illw ve ithw uoy erfevor. Thee oungte and danh illw ve dessapero. Dan sa thee wreop. Iths si eht esruc."

When she finished, she opened her eyes, and the entire place was engulfed in flames. Sabay-sabay naming tinakpan ang aming mga mata dahil kung hindi may posibilidad siguro na masunog ang aming mga mata.

The goddess of fire chuckled. That's why I looked at her. I bit my lip and tried to pinch my palm.

"It's solved. We can finally find the cure because there's no villain anymore." She rolled her eyes.

Ang ganda niya kahit na pinaikot niya lang kaniyang mga mata.

Gosh. Really, Amara? Sa ganito ka pang sitwasyon hahanga sa kagandahan niya? Pero well, maganda rin naman ako kaya fair lang kami.

Pero paano siya nakakasigurado na wala nang kaaway?

Don't underestimate the goddess, Amara. Baka bigla kang maging abo.

I sighed. Nagulat ako nang may kamay na biglang dumaan sa harap ng aking mukha. Nakalimutan ko pa lang may kasama ako.

"We will have a meeting later."

Us? Are we involved? Or maybe just the higher ranks?

"All the higher ranks," the goddess said.

Nabasa niya ang nasa isip ko? Well, whatever.

Nang maayos na ang problema sa may auditorium, lahat kami ay pinabalik sa aming mga bahay para raw magpahinga. Hindi ko alam ang nangyari sa lalaking kumuha ng mga kuwintas pero sana hindi pa siya patay.

Pero bakit nga ba naisipan nilang nakawin ang mga iyon? Do they really want to destroy this world? Our world?

I shook my head.

If they don’t believe this world is cursed, let us prove it and solve the problem. We'll let them believe that if they allow us to solve it. Alone.

I sighed and turned my head. My eyebrows furrowed when I saw something cringe-worthy. PDA?

Bigla na lang hinalikan ng lalaki ang babae sa labi. Kaya naman inilagay ng babae ang kaniyang dalawang braso sa leeg ng lalaki para mas mapalapit pa sa kaniya. Agad ipinalibot ng lalaki ang kaniyang mga braso sa beywang ng babae habang patuloy pa rin sila sa paghahalikan. It looked like he was eating his meal, which was the girl’s lips.

Ew.

Nabigla ako nang may kamay na pumitik sa aking harapan kaya napabaling ako sa kaniya.

"You've been spacing out for four minutes." His eyes were piercing, so I raised my brows at him.

"So? May problema ka? Kung mayroon, mag spacing out ka rin para same tayo," I said sarcastically and rolled my eyes.

It's embarrassing imagining things like that. Pero ayos lang dahil nabara ko rin naman siya.

Amaranthine AcademyWhere stories live. Discover now