KARANLIKTA Kİ KIZ

4

İlk defa huzurla uyanıyordum dün akşam adamları atlattıktan sonra mezarlığa gelmiştim babamla sabah kadar konuşup ardından da onunla uyumuştum.

Üstüm başım hep toprak olmuştu ama umrumda bile değildi yıllar sonra babamla uyuyordum.

Saat kaç diye bakmak için elimi cebime atacaktım ki dün koşarken çantamı ve telefonumu düşürdüğüm aklıma geldi dönüp almamıştım da.

Çok zenginsin ya Esin ondan dönüp almamışsındır.

Sanada günaydın. Çok durmadan git hadi.

" Günaydın babacım. Ben seni çok özledim sende beni özledin mi ? Baba demeyi de özledim bir kaç gündür beni seninle vuruyorlar zaten bunları anlatmıştım ama yine de söylemek istedim. Ben asla seni unutmadım unutmuyacam gelmiyorum evet ama bu seni unuttuğum anlamına gelmez baba. Çünkü korkuyorum geldiğimde gidememekten ama beni burda bırakmayacaklarını hepsini biliyorum baba. O yüzden bana kızma olur mu? Sen benim kalbimin merkezindesin ve bu asla değişmeyecek. Şimdi gidiyorum bir daha görüşmek üzere baba."

Oturduğum yerden kalktım üzerimdeki toprakları silkelemekle bile uğraşmadım kendiler döküldü üzerime yapışanlarda benimle beraber mezarlıktan çıktılar.

                             ◇◇◇

Mahalleye girdiğimde vasat haldeyim ama zerre umrumda değildi.  Eve doğru yürüyordum bizim kapının önünde bir kaç araba vardı birini tanıyordum. Aras'ın arabasıydı ama diğer ikisini tanımıyordum.

Kapının önüne geldiğimde girip girmemek arasında tereddüt de etsem girecektim çünkü annem çok merak etmiştir.

Kapıyı çaldığımda çok geçmeden kapıyı Nil açmıştı beni görünce şaşırmıştı üstüm başım perişan her yerim toprak o yüzden olsa gerek.

" Esin abla ne oldu sana?"

"İçeri almayacaksan gidiyorum."

" Gir gir." demişti ama önümden çekilmemişti adım attığımda yana kaymıştı.

Odaya girdiğimde ilk annemle göz göze geldim.

" Esinn." annem öyle bir bağırmıştı ki öldüm de sanki tabutumun getirmişlerdi. Zaten yaşıyor olmam da bir şeyi ifade etmiyordu.

Annem boynuma sarıldı bende kollarımı beline sardım.

" Bebeğim iyi misin ?" Annem iyi olduğumu görmek için benden ayrıldı.
Beni baştan aşağıya düzdükten sonra
" Esin ne oldu sana?" Hiç bir şey olmamıştı sadece babamla uyumuştum.

" Dünden beri her yerde seni aradık nerdeydin." Babamdaydım ama bunu anneme söyleyemedim.

" En son bana mesaj yazdığında eve gidiyorum demişsin ama evde yoktun geldiğimizde, neyin var annecim ne oldu eve gelirken kötü bir şey mi oldu benimle paylaş lütfen." annem beni kırmaktan çok korkuyordu bu gerek gözlerinden gerekse sözlerinden belliydi.

" Esin bir tepki ver lütfen korkuyorum." ne tepki vereceğimi bilmiyorum sadece anneme sarılıp ağlamak istiyordum ama bunun nedeni de bilmiyorum annem neden ağlıyorsun diye sorsa ne diyecektim bilmiyordum şu an neden gözlerimden yaşlar döküyor onu da bilmiyordum.

" Esin ne oldu anlat bana lütfen." annem acı çekiyordu bu sesinin tüm tonlarından belli oluyordu.

" Teyze dur bi." Ertuğrul yanımıza gelmişti.

Aras'ın gecenin bir vaktine kadar evinden çıkmadığını idaa ettiği Aytaç abi de burdaydı. Kolunu omzuma attığı için Aras beyin soyadını kirletiyor olmak istemediğimden Ertuğrul'da şu an biraz olsun annemi benden uzaklaştırmış ne ara beni koltuğa oturtuğunu anlamamıştım. Önümde diz çökmüş ellerimi ellerinin arasına almış muhtemelen konuşmaya hazırlanıyordu. O da korkuyordu beni incitmekten.