Unicode Version
" နတ်သမီးပုံပြင်တွေကို ယုံလား?"
မြက်ခင်းပြင်ပေါ်ထိုင်ရင်း အဝေးကိုငေးနေတဲ့ ကောင်လေးကို သူမေးလိုက်တယ်။ ဝမ်းနည်းရိပ်သန်းနေတဲ့မျက်ဝန်းတွေက ဆုံးပါးသွားတဲ့မိခင်ကို လွမ်းဆွတ်နေမှန်းသိသာလွန်းနေတယ်။ သူသက်ပြင်း ခပ်ဖွဖွချလိုက်မိတယ်။ ဂျယ်မင်းက ရင့်ကျက်တဲ့ပုံစံပေါက်နေပေမယ့် တကယ်တမ်းတော့ အထိအခိုက်လွယ်တဲ့ကလေးတစ်ယောက်ပဲ။
" ခေါင်းဆောင်လီ..."
သူ့ကိုမြင်မှ တစ်ဖက်ကိုလှည့်ပြီး ဝဲနေတဲ့မျက်ရည်တွေကို ခပ်မြန်မြန်သုတ်လိုက်တဲ့ဂျယ်မင်း အားနည်းတဲ့ပုံစံကို အမြဲကွယ်ဝှက်ထားတတ်တယ်။
" အင်း ငါမေးတာဖြေပါဦး နတ်သမီးပုံပြင်တွေကို ယုံလား?"
" ကျွန်တော်က နတ်သမီးပုံပြင်လို ဒဏ္ဍာရီတွေယုံမယ့်အရွယ်မှ မဟုတ်တော့တာ "
ဂျယ်မင်းက ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေခဲ့တာကြောင့် တရှုံ့ရှုံ့ဖြစ်နေတဲ့နှာခေါင်းကို လက်နဲ့ပွတ်ပြီး ဆူပုတ်ပုတ်နဲ့ပြောတယ်။ ဂျယ်မင်းအဲ့လိုပြောတာကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းဆောင်လီက သဘောတကျရယ်တော့တာပဲ။
" ငါ့ဆီမှာ မင်းနဲ့ရွယ်တူ သားလေးတစ်ယောက်ရှိတယ် "
သူနဲ့ရွယ်တူဆိုတဲ့စကားကြားလိုက်ရတာကြောင့် ဂျယ်မင်းရဲ့ သလင်းကျောက်အရောင်မျက်လုံးလေးတွေက တလက်လက်တောက်ပသွားတယ်။
" သူကတော့အခုထိ နတ်သမီးပုံပြင်လိုဒဏ္ဍာရီတွေကို ယုံကြည်နေတုန်းပဲ "
ခေါင်းဆောင်လီရဲ့သားက ကလေးဆန်မယ့် ငပျော့လေးတစ်ယောက်ပဲဖြစ်ရမယ်လို့တွေးလိုက်မိတာကြောင့် ဂျယ်မင်းနှာခေါင်းရှုံ့လိုက်မိတယ်။
" ဘယ်သူကမှ နတ်သမီးပုံပြင်တွေအတွက် အသက်ကြီးတယ်ဆိုတာမျိုးမရှိဘူး ဂျယ်မင်း...အဲ့လိုမျိုးဘယ်တော့မှ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး "
ကလေးသာသာအရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်အတွက်တော့ လိုက်လို့မမှီနိုင်တဲ့စကားလုံးတွေပဲ။
" ဘာဖြစ်လို့လဲ သိလား?"
ဂျယ်မင်းက ခေါင်းဆောင်လီကို သေချာကြည့်ရင်းနဲ့ ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။ ပုံပြင်တွေနားထောင်ရမယ့်အရွယ်မဟုတ်တော့ဘူးလို့ပြောခဲ့တဲ့ကောင်လေးက အခုကျတော့ ပြောသမျှကို စိတ်ဝင်တစားနဲ့ သေချာလိုက်နားထောင်နေပြန်တယ်။
