In dit hoofdstuk komt zelf verwonding voor dus als mensen daar niet tegen kunnen skip dan dit hoofdstuk
Pov dagmar
Ik zat nu in de trein en de neiging om uit te stappen en mezelf voor de trein te gooien was groot maar ik deed het niet. Ik voelde me verschrikkelijk dat ashton het nu wist, na een paar uur in de trein was ik weer in mijn eigen stad en liep richting mijn huis. Thuis mocht ik weer mijn neppe glimlach opzetten en doen alsof er niks aan de hand was, ik was inmiddels thuis en deed de de deur open ik liep naar binnen en gelukkig was er niemand thuis. Ik liep meteen door naar mijn kamer ik gooide al mijn spullen van bet bureau af en pakte toen een scheermesje maakte die kapot haalde de mesjes eruit. Ik haalde diep adem zette het mesje aan mijn arm en schoof en snel over heen steeds dieper en sneller en steeds meer. Het bloed dat ik naar beneden zag druppen deed me goed ik werd een beetje duizelig maar het deed me niks, ik hoorde beneden de voor deur dicht slaan en ik schrok me dood. Ik moest nu naar de badkamer voor er iemand naar boven kwam en mij hier zo zag zitten. Ik wou opstaan maar ik viel meteen weer neer en op dat moment hoorde ik iemand naar boven rennen mijn deur open gooien en zag in een waas mijn vader op mij afrennen en ze mobiel grijpen waarschijnlijk om een ambulance te bellen maar ik kreeg het niet meer mee want op het moment dat mijn vader 112 belde werd bij mij alles zwart en viel ik weg.
