Pov ashton
Ik stond hier achter de deur naar haar te kijken, ik zag de tranen over haar wangen rollen en ik stond hier aan de grond genageld, ik wou de deur open gooien en haar helemaal plat knuffel, maar op de een of andere manier kon ik niet bewegen. Ik hoorde haar een liedje neuriën, een liedje van ons mijn hart brak ik duizende stukje ik wou haar niet zo zien, ze zag er zo gebroken en kwetsbaar uit. Na een tijdje kon ijt toch weer bewegen ik deed de deur open en dagmar keek me aan. Haar ogen waren rood en waterig van het huilen. Ze keek weer weg ik liep naar haar toe en pakte een stoel en ging zitten, ik keek haar aan en trok haar toen in een knuffel. Ze barste in tranen uit en zo bleven we een tijdje zitten. Ik ging bij haar zitten op bed, dagmar ging tussen mijn benen zitten haar hoofd rustent op mijn borst, ik speelde met haar haar. En ze begon met een verhaal te vertellen over een erik hoe ze hem had leren kennen en hoe hij haar vroeg als vriendin, ik luisterde aandachtig, soms moest ze even snikken en diep adem halen en als er een traan over haar wang rolde veegde ik die weg, ik wist nu hoe ze is begonnen met snijden. Ik was er stil van en het bleef stil, geen vervelende stilte maar een fijne na een tijdje voelde ik haar ademhaling verzwaren en viel ze in slaap, de jongens kwamen even binnen en ik gebaarde dat ze stil moesten zijn. Zij gingen vast naar huis maar ik bleef bij dagmar. Na een tijd nog na gedacht te hebben viel ik ook in slaap met dagmar in mijn armen.
