pov dagmar
ashton is nu weg en ik zit hier op de bank voor me uit te storen en ineens gaat er een verschrikkelijke pijnscheut door mijn been. Ik sta op en hink naar de badkamer doe mijn broek naar beneden en zie dat mijn verband inmiddels rood is, verdomme schreeuw ik, ik haal het verband er af en veeg nog wat bloed weg, na een kwartier is het eindelijk klaar met bloeden, ik doe er nieuw verband omheen en trek mijn broek weer aan. loop naar beneden pak wat geld en ga dan de deur uit opweg naar de winkel. Na een tijdje gelopen te hebben ben ik bij de winkel, wat als ashton hier ook is schiet er door mijn hoofd. maar daar moet ik nu niet aan denken. ik pak een mandje en gooi er spaghetti en en wat chips en snoep en koekjes want ja ik ben gewoon een vreetzak. ik loop door naar de pasta sausen maar ik weet niet welke ik moet. er was altijd een die mijn moeder gebruikte en dat is de aller lekkerste maar ik weet niet meer welke het is. ik pak twee potten en vergelijk de ingrediënten met elkaar, als ik de goede heb gevonden hoor ik mijn naam. ik draai me om, en ja hoor daar staat ashton. Ashton mompel ik, het liefst zou ik hem nu helemaal plat knuffelen en zeggen dat het mij niet uit maakt wat mijn vader zegt maar dat kan niet, ik kijk hem aan en hij zegt maar niks. ik draai me met een ruk om, zet de saus terug en loop door naar de kassa. ashton laat ik daar staan, hij wil mij toch niet. ik sta bij de kassa en de mevrouw scant mijn dingen, dagmar wacht ik moet het uitleggen, ik hoor ashton wel maar ik negeer hem. tranen komen in mijn ogen maar ik knipper ze snel weg, de vrouw achter de kassa kijkt me medelevend aan en glimlacht even. ik geef haar geld gooi de spullen in mijn tas en loop zo snel mogelijk weg. Dagmar, dagmar wacht we moeten praten! ik sta stil en draai me om, nee ash wij moeten niks. jij geeft niks om mij en ergens wist ik dat ook wel maar toch geloofde ik jou, ik dacht dat je anders was dan al die andere beroemde mensen maar jij bent net zo arrogant ashton. ik haat je! en toen was alle kracht die ik had uit me en zakte ik huilend in elkaar op de grond. ashton kwam aangelopen en legde mij en zijn armen en trooste me. en toen ik geklik hoorde vn camera's kwam ik pas weer terug in de realiteit en keek ik ashton aan. hij glimlachte even en mijn hart maakte een sprongetje. hij tilde me op en hij liep snel naar zijn huis toe met mij in zijn armen. ik hoorde mensen gillen en vragen wie ik was. ik kreeg boze blikken toe geworpen en een paar scheld woorden, maar ik was niet helemaal bij gedachten, en we kwamen aan bij ashton huis. hij legde mij in zijn bed en legde een deken over mij heen. kwam naast mij liggen en plaatste een kusje op mijn voorhoofd. ga nu eerst maar slapen dagmar en dan leg ik je morgen alles uit. mijn ogen werden zwaar en vlak voordat ik in slaap viel hoorde ik nog; ik hou van je dagmar. en toen viel ik in een diepe slaap.
